Άρτζι, μπούρτζι και λουλάς

Του Τάσου Παππά.

Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι οι εξεταστικές και οι προανακριτικές επιτροπές της Βουλής είναι συνάξεις που τα μέλη τους επωμίζονται ευθύνες τις οποίες δεν μπορούν να διαχειριστούν με στοιχειώδη αυτονομία και πολλές φορές υπηρετούν κραυγαλέες κομματικές σκοπιμότητες.

Στήνονται είτε για να ενοχοποιήσουν τους πολιτικούς αντιπάλους της πλειοψηφίας είτε για να αθωώσουν στελέχη της συμπολίτευσης, ακόμη κι αν έχουν πιαστεί με τη γίδα στην πλάτη ή αν έχουν αμελήσει να πράξουν το καθήκον τους όταν βρίσκονταν σε θέσεις εξουσίας. Στο τέλος της διαδικασίας έχουμε την τραγελαφική κατάσταση κάθε κόμμα και ένα πόρισμα. Σε μία μάλιστα περίπτωση απάλλαξαν αξιωματούχο, ο οποίος ύστερα από λίγους μήνες συνελήφθη, οδηγήθηκε στη φυλακή, δικάστηκε και καταδικάστηκε.

Η εικόνα που σχηματίζουν οι πολίτες (έχουν πάψει να δίνουν σημασία στις επιτροπές τέτοιου τύπου) είναι ότι όλοι οι πολιτικοί βράζουν στο ίδιο καζάνι και η οσμή που βγαίνει δεν είναι καθόλου ευχάριστη. Πρόκειται για συντριπτική ήττα της πολιτικής που μάλλον αφήνει αδιάφορους όσους ασχολούνται με αυτήν, διαφορετικά δεν εξηγείται ότι δεν έχουν κάνει τίποτε μέχρι τώρα ώστε να διασκεδαστεί αυτή η δεσπόζουσα αίσθηση, για να μην πω η βεβαιότητα. Αντιθέτως γίνονται πράγματα που ενισχύουν το κλίμα απαξίωσης.

Για παράδειγμα, στην επιτροπή που εξετάζει την υπόθεση Παπαγγελόπουλου, η συμπολίτευση (εδώ, εκτός από τη Ν.Δ., πρέπει να προσθέσουμε και το ΚΙΝ.ΑΛΛ.) προσπαθεί με τη δύναμη που διαθέτει (είναι πλειοψηφία) να διαμορφώσει όχι μόνο τον κατάλογο των μαρτύρων που θα κληθούν να καταθέσουν, αλλά και τη σύνθεση της αντίπαλης ομάδας. Πρωτοφανές; Σίγουρα. Ωστόσο καμία έκπληξη. Η Ν.Δ και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. είναι μαζί στο ζήτημα αυτό (και σε άλλα βεβαίως, μόνον που δεν είναι της παρούσης).

Στελέχη τους είναι μπλεγμένα στο σκάνδαλο την περίοδο που κυβερνούσαν χώρια ή αντάμα, το φαινόμενο χρηματισμού γιατρών και πολιτικών πήρε μεγάλες διαστάσεις, εχθρός και των δύο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Παπαγγελόπουλος. Οπότε η συμμαχία επιβάλλεται. Η προχειρότητά τους όμως στο θέμα του σχεδιασμού είναι εκκωφαντική. Ακολουθούν το «σύστημα» άρτζι, μπούρτζι και λουλάς (με την τελευταία λέξη μην πάει το μυαλό σας εκεί που βρίσκεται το μυαλό του Μπάμπη).

Φυσικό είναι λοιπόν να εκτίθενται ανεπανόρθωτα. Οταν ανακοινώθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ ποιοι βουλευτές του θα είναι μέλη της επιτροπής δεν υπήρξε καμία αντίδραση ούτε από τη Δεξιά ούτε από το ΚΙΝ.ΑΛΛ. Δεν θα μπορούσαν άλλωστε, αφού δεν τους πέφτει λόγος για το πώς θα στελεχώσει ένα κόμμα την ομάδα του στις επιτροπές. Στην πορεία όμως αποφάσισαν ότι δύο από τα μέλη της Επιτροπής, συγκεκριμένα ο Παύλος Πολάκης και ο Δημήτρης Τζανακόπουλος, είναι αναγκαίο να κληθούν ως μάρτυρες, οπότε δεν δικαιούνται να είναι και μέλη της επιτροπής. Ζήτησαν λοιπόν την εξαίρεση τους. Μπορούν να την επιβάλουν αφού έχουν την πλειοψηφία.

Το πρώτο ερώτημα είναι «γιατί φοβούνται τους δύο;» Είναι προφανές: ο Τζανακόπουλος ήταν κυβερνητικός εκπρόσωπος και διαχειρίστηκε το θέμα πολιτικά, άρα το ξέρει· επίσης, είναι νομικός. Ο Πολάκης γνωρίζει σε βάθος το σκάνδαλο Novartis, τις πρακτικές της εταιρείας και ήταν αυτός που έφερε στο φως της δημοσιότητας τις πομπές παραγόντων που έδρασαν τα προηγούμενα χρόνια στον χώρο της Υγείας και πλούτισαν παράνομα. Βγάζοντάς τους από την επιτροπή ελπίζουν να κερδίσουν τη μάχη των εντυπώσεων.

Σωστή αν και καθυστερημένη η σκέψη τους, επειδή τα ικανά σ’ αυτό το πεδίο στελέχη της Δεξιάς είναι στην κυβέρνηση και το κόμμα θα εκπροσωπήσουν βουλευτές τρίτης κατηγορίας. Το δεύτερο ερώτημα είναι: «Θα επιμείνει η συμπολίτευση (επαναλαμβάνω Ν.Δ.+ΚΙΝ.ΑΛΛ.) στην άποψή της, ακόμη κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ απειλήσει με αποχώρηση;» Αν όμως ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγείλει και αποχωρήσει δεν θα υπάρχει επιτροπή επί της ουσίας. Εκτός αν η συμπολίτευση επιθυμεί την καταδίκη του Παπαγγελόπουλου στα γρήγορα και χωρίς αντίλογο. Τότε όμως θα είναι υπεύθυνη για ό,τι θα ακολουθήσει.

Ανάγωγα

Να επικρατήσει νηφαλιότητα στη δημόσια συζήτηση ζήτησε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Προφανώς ξέχασε τι έλεγε ο ίδιος όταν ήταν στην αντιπολίτευση για τον αντίπαλό του («η χειρότερη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης», «ο μεγαλύτερος ψεύτης που γνώρισε ο τόπος και θα μας παραδώσει ρημαγμένη χώρα»). Προφανώς επίσης θεωρεί νηφάλιες τις παρεμβάσεις ορισμένων υπουργών του («οι γελοίοι του ΣΥΡΙΖΑ») και τις δηλώσεις βουλευτών του κόμματός του που μας είπαν ότι στο Μαξίμου οι προηγούμενοι φούμαραν μπάφους, δεν πλένονταν και άφησαν σκουπίδια. Ο,τι σπέρνεις, θα θερίσεις. Κανόνας στην πολιτική.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ