Χρειάζονται κι άλλα βήματα

Του Τάσου Παππά.

Η προσπάθεια της προέδρου του ΠΑΣΟΚ να ελέγξει το κόμμα της πραγματοποιώντας ανοίγματα στα στελέχη που είχαν αποχωρήσει μαζί με τον Γιώργο Παπανδρέου συναντά την αντίδραση των παραγόντων που στην προηγούμενη φάση είχαν έρθει σε σύγκρουση με τον πρώην πρωθυπουργό.

Τους κακοφαίνεται ότι πολλοί από κείνους που επέλεξαν τον δρόμο της διάσπασης επιστρέφουν στα μουλωχτά χωρίς να κάνουν αυτοκριτική, προφανώς γιατί το εγχείρημά τους απέτυχε και, όπως όλα δείχνουν, δεν έχει προοπτική αυτοδύναμης παρουσίας στην πολιτική σκηνή, καταλαμβάνοντας μάλιστα κεντρικές θέσεις στον μηχανισμό.

Από την πλευρά της, η κ. Γεννηματά κάνει το αυτονόητο, επιχειρεί δηλαδή να διευρύνει τον κύκλο επιρροής του κόμματός της και να ενισχύσει τη θέση της έναντι των εσωκομματικών αντιπάλων της, οι οποίοι, αν και ηττήθηκαν στην κούρσα διαδοχής του Ευάγγ. Βενιζέλου, δυσκολεύονται να συμφιλιωθούν με τη νέα κατάσταση.

Επί της ουσίας δεν υπάρχουν ούτε ιδεολογικές διαφωνίες ούτε αποκλίσεις στο επίπεδο της στρατηγικής. Τα ίδια πράγματα πιστεύουν και όσοι είναι στη Δημοκρατική Συμπαράταξη και αυτοί που παραμένουν ακόμη στο ΚΙΔΗΣΟ. Αυτό που τους χωρίζει είναι η υπόθεση της παραίτησης του Γ. Παπανδρέου από την πρωθυπουργία.

Ηταν το αποτέλεσμα ενός πραξικοπήματος στο οποίο συμμετείχαν (αν δεν το οργάνωσαν) και κορυφαίοι παράγοντες του ΠΑΣΟΚ, όπως πιστεύουν οι οπαδοί του Γ. Παπανδρέου, ή μια εθελοντική πράξη, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι από τους υπουργούς του εκείνης της περιόδου;

Η κ. Γεννηματά δεν είχε εμπλακεί ενεργά στη σκοτεινή ιστορία και γι’ αυτό εκτιμά ότι μπορεί να την υπερβεί, χωρίς κλυδωνισμούς. Ωστόσο, αυτό το απαραίτητο και αναγκαίο βήμα στο οργανωτικό και στο συναισθηματικό πεδίο πρέπει να συνοδευτεί και από άλλα σημαντικότερα, ώστε να γίνει η Δημοκρατική Συμπαράταξη ένας πόλος συσπείρωσης των διάσπαρτων δυνάμεων της ανέστιας Κεντροαριστεράς και να λειτουργήσει ως ενδιάμεσο σχήμα, χρήσιμο για τον σχηματισμό κυβερνήσεων «με προοδευτικό πρόσημο».

Ομως, για να συμβεί αυτό οφείλει η ηγετική ομάδα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης να ξεκαθαρίσει τις σχέσεις της, τόσο με τη Δεξιά όσο και με την Αριστερά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το δεσπόζον σχήμα στην περιοχή της ευρύτερης Αριστεράς. Η γραμμή της πολεμικής (στα όρια της υστερίας μερικές φορές) που ακολουθεί η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απέναντί του κόβει κάθε γέφυρα επικοινωνίας με τον κόσμο που έχει μετακομίσει γιατί εξοργίστηκε από τη σύμπλευση με τη Ν.Δ., ενώ δεν δίνει πόντους στη Δημοκρατική Συμπαράταξη που είναι καθηλωμένη σε γλίσχρα ποσοστά.

Ας παραδειγματιστεί η κ. Γεννηματά από τη στάση ορισμένων αδελφών κομμάτων που, αν και βρίσκονται σε θέση εκλογικής ισχύος έναντι της ριζοσπαστικής Αριστεράς (πορτογαλικό, ισπανικό), αρνούνται να συμμαχήσουν με τη Δεξιά, για να μην έχουν την τύχη του ΠΑΣΟΚ, και αναζητούν τρόπους συνεννόησης με τη ριζοσπαστική Αριστερά.

Ανάγωγα

Οσοι (δημοσιογράφοι και καλλιτέχνες) γράφουν και λένε ότι η υπόθεση Λούκου είναι σταλινικού τύπου δίωξη και ότι ο στόχος είναι να αμφισβητηθεί το καλλιτεχνικό έργο του, ας μας πουν κάτι για την ταμπακέρα. Τα ρεπορτάζ αυτής της εφημερίδας δεν στηρίχτηκαν σε φήμες και πληροφορίες, αλλά σ’ ένα πόρισμα. Αρνούνται ότι υπάρχει;

Το δημοσιεύσαμε. Μήπως πιστεύουν ότι καθήκον της δημοσιογραφίας είναι να κάνει γαργάρα, για να μη βεβηλωθεί ένα ιερό πρόσωπο; Εκτίθενται.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ