Φάρμακο και Φαρμάκι

Του Νίκου Κωνσταντινίδη.

Όταν το φάρμακο δίνεται σε υπερβολική δόση γίνεται φαρμάκι. Το ίδιο και ο λόγος. Όταν από συντροφικός και συναδελφικός γίνεται επικριτικός κι επιτιμητικός μετατρέπεται κι αυτός σε φαρμάκι, σύμφωνα με του Μένανδρου το γνωμικό: «η γλώσσα πολλούς εις όλεθρον ήγαγεν».

Πριν από κάποιες μέρες βγήκε ένας πολιτικός, γιατρός στο επάγγελμα και αποδοκίμασε έναν συνάδελφο και σύντροφό του, δηλώνοντας πως τα λεγόμενά του στερούνται επιστημονικής βάσης. Μετά από λίγο καιρό ο επικριθείς γιατρός δικαιώθηκε περίτρανα: Στις 21 Σεπτέμβρη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπέγραψε σύμβαση με φαρμακευτική εταιρία για θεραπεία με μονοκλωνικά. Μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών που παρήγγειλαν μονοκλωνικά είναι και η Ελλάδα.

«Τα εμβόλια δεν μπορούν να είναι η μόνη μας απάντηση στην νόσο covid-19. Οι άνθρωποι εξακολουθούν να μολύνονται και να νοσούν. Πρέπει να συνεχίσουμε το έργο μας για την πρόληψη της νόσου με τα εμβόλια και ταυτόχρονα να διασφαλίσουμε ό,τι μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε με θεραπευτικά μέσα», δήλωσε σχετικά η Στέλλα Κυριακίδου, Επίτροπος για την Υγεία και την Ασφάλεια των Τροφίμων. Είπε δηλαδή αυτά που λέει εδώ κι ένα χρόνο ο γιατρός και βουλευτής του Σύριζα-ΠΣ Παύλος Πολάκης.

Στην έκθεση της Θεσσαλονίκης, πριν από λίγες εβδομάδες, ο πρόεδρος του Σύριζα έδωσε μία από τις καλύτερες συνεντεύξεις και απέσπασε εξαιρετικές κριτικές, ως κι από τον ξένο Τύπο. Λίγο μετά βγήκε ένας ευρωβουλευτής και πάλι από τον Σύριζα-ΠΣ κι έγραψε ότι ο αγώνας στη Θεσσαλονίκη μεταξύ των δύο πολιτικών αρχηγών ήταν ισόπαλος! “Καπάκι” βγαίνει ένας άλλος του ιδίου κόμματος και δικαιολογεί τον προηγούμενο, λέγοντας ότι « εμείς στον Σύριζα -ΠΣ εκφράζουμε άποψη ακόμη κι αν δεν είναι αρεστή στον αρχηγό μας». Σύμπτωση; Στόχευση; Στρατηγική; Οψόμεθα. Αυτό που με ξεπερνά είναι ότι κάθε φορά, μετά από μια καλή εμφάνιση του αρχηγού του Σύριζα-ΠΣ, βγαίνουν μερικοί μέσα από το κόμμα και ασκούν κριτική στα λεγόμενά του. Λάθη όμως που επαναλαμβάνονται παύουν να είναι τυχαία. Το σαράκι δεν κάνει καλό σε κανένα ζωντανό οργανισμό. Τα χαλασμένα φρούτα είναι τα πρώτα που πετά ο παραγωγός για να μην χαλάσουν και τ’ άλλα.

Οι πιο δικοί μας άνθρωποι είναι οι κοντινοί μας. Στο σπίτι είναι ο αδελφός μας ως συγκληρονόμος για την πατρική περιουσία, στη δουλειά ο συνάδελφός μας ως συνυποψήφιος για την καρέκλα του διευθυντή και στο κόμμα ο σύντροφός μας για τη θέση του βουλευτή. Άνθρωποι που δεν έχουν να μοιραστούν κάτι με μας, δεν έχουν κανένα λόγο να είναι αντίπαλοί μας. Το «Έσονται οι εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί του» του Χριστού επιβεβαιώνεται στις μέρες μας από διάφορους κομματικούς οικείους.

Ο Σύριζα –ΠΣ κέρδισε τις εθνικές εκλογές δύο φορές το 2015. Από τότε και μετά δεν οργανώθηκε όσο έπρεπε κομματικά, δεν ενισχύθηκε εκλογικά σε περιφερειακό, δημοτικό κι επιμελητηριακό επίπεδο, δεν εκπροσωπήθηκε δυναμικά σε τοπικούς θεσμούς και φορείς και δεν οικοδόμησε σχέσεις συνεργασίας με όμορες πολιτικές δυνάμεις, σύμφωνα πάντα με τα αποτελέσματα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών. Το ποσοστό των 5,85% των περασμένων δημοτικών εκλογών, στο δήμο μας, δεν μπορεί να εκληφθεί ως ένα καλό αποτέλεσμα, για ένα κόμμα που στόχο του έχει να γίνει κυβέρνηση!

Καλές οι επαφές με φορείς και θεσμούς αλλά το καλύτερο είναι να τους στελεχώνεις ως κόμμα ο ίδιος. Αν δεν έχεις ενισχυμένη παρουσία στην οργανωμένη κοινωνία, ούτε την παράταξή σου μπορείς να στηρίξεις θεσμικά, ούτε στελέχη μπορείς να αναδείξεις μέσα από το στίβο της καθημερινότητας.

Τα τοπικά και τα εθνικά θέματα είναι αλληλένδετα. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι προκριματικές για τις εθνικές. Η βάση είναι που κρατά την κορυφή ψηλά. Θυμάμαι, παλιά, όταν το ΠΑΣΟΚ είχε τα ίδια περίπου ποσοστά που έχει τώρα ο Σύριζα-ΠΣ, είχε δικούς του νομάρχες και δημάρχους, δικούς του αντινομάρχες και αντιδημάρχους, δικούς του προέδρους νομαρχιακών και δημοτικών συμβουλίων, συμμετείχε σε συλλόγους και φορείς και ήταν ενσωματωμένο γερά στην κοινωνία, κάτι που δεν συμβαίνει τώρα με το Σύριζα-ΠΣ! Το τι και το γιατί, ας το δουν οι αρμόδιοι.