Το Φεστιβάλ Πάτρας στο Κιλκίς
Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, η Κοινωνία Πολιτών Ν. Κιλκίς με την υποστήριξη του Ο.ΠΟ.Ν.Γ.Α. του Δήμου Κιλκίς, υποδέχεται το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Πάτρας. Έτσι την Δευτέρα 12 Μαρτίου, στις 9 μμ, στο Συνεδριακό Κέντρο του Δήμου, θα προβληθούν ταινίες που βραβεύτηκαν στο πρόσφατο φεστιβάλ.
Πρόγραμμα προβολών
ΒΡΑΒΕΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ: Απόκομμα Χρήστος Τσάκαλος 8΄ 2΄΄ μικρού μήκους 2010. Ένας πατέρας εκδικείται την δολοφονία του γιου του από αστυνομικό. Η ταινία εμπνέεται από τα δεκεμβριανά γεγονότα του 2008 στην Ελλάδα.
ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ: Οδός Σφακτηρίας Μαριάννα Οικονόμου 52’, 2009. Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί 12 κοινωνικά, εθνικά και πολιτισμικά διαφορετικούς ανθρώπους που μοιράζονται ένα μικρό δρόμο στο κέντρο της Αθήνας . Η Δάφνη χορεύει τάγκo μόνη στο σπίτι, ο Γιάννης κλείνει τη σαραντάχρονη βιοτεχνία μπαχαρικών του, ο Κακογιάννης κάνει πρόβα τη Λυσιστράτη, η Κούλα μοιράζει κόλλυβα. Ο Αζίζ αγαπάει την γιαγιά απέναντι, η Κατίνα ζει στο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο μαντηλιών, ο Κώστας φιλοσοφεί στο καλλιτεχνικό σωματείο, ο ναρκομανής προτιμάει να πεθάνει… Στιγμές καθημερινότητας και προσωπικών εξομολογήσεων που αποκαλύπτουν την ποικιλία της ανθρώπινης εμπειρίας και φύσης καθώς και την ύπαρξη κοινών υπαρξιακών ανησυχιών και επιθυμιών. Παρ όλες τις ραγδαίες κοινωνικο- οικονομικές αλλαγές που υφίσταται ο Κεραμικός, οι κάτοικοι της Οδού Σφακτηρίας, βρίσκουν τρόπους να συνυπάρχουν, μέσα από τη διαφορετικότητά τους.
ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ: W4crisis Κώστας Εφήμερος 24’ ντοκ. 2011. Μέσα από τις διηγήσεις 4 σύγχρονων γυναικών – Κωνσταντίνα Κούνεβα, Φωτεινή Λαμπρίδη, Ρενάτα Βιντζηλαίου και Ελένη Καλαμπόκα – επιχειρούμε μια σύντομη αναδρομή στη σχέση που έχει επιφυλάξει στη γυναίκα το οικονομικό μοντέλο, από τις απαρχές του το 18ο αι. μέχρι σήμερα.
ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ: ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ – ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΟ ΚΟΙΝΩΝ.ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ: Οδυσσέας Βαχάγκ Καραπετιάν 26’ 14’’ ντοκ. 2010. Πόσο δύσκολο είναι να ζεις σε μια χώρα που δε γνωρίζεις τη γλώσσα της; Πόσο στενοί μπορούν να γίνουν οι δεσμοί ανάμεσα σε Έλληνες και μετανάστες; Πώς μπορεί μια κοινή γλώσσα να απελευθερώσει τους ανθρώπους από τα δεσμά των συνόρων, των προκαταλήψεων και του φόβου για το διαφορετικό; Οι μαθητές και οι δάσκαλοι του Σχολείου Μεταναστών «Οδυσσέας» της Θεσσαλονίκης δίνουν τις απαντήσεις μιλώντας για τα μαθήματα ελληνικής γλώσσας που παρέχονται εθελοντικά στο σχολείο, για τους ειδικότερους στόχους των διδακτικών μεθόδων που χρησιμοποιούνται και για τη δραστηριότητα της Θεατρικής Ομάδας του σχολείου.
