Το βάθος του ουρανού είναι… μαύρο!
Του Τάσου Τσακίρογλου.
Τα σύννεφα που έχουν μαζευτεί στον ορίζοντα φέρνουν μαζί τους κατά καιρούς καταιγίδες, ενίοτε και τυφώνες, χωρίς όμως μέχρι σήμερα να έχει γίνει δυνατή μια κοινωνική αλλαγή που θα καθάριζε το τοπίο και θα δημιουργούσε προοπτικές για μια ομαλότερη σχέση ανάμεσα στους ανθρώπους, αλλά και μεταξύ ανθρώπων και φύσης.
Αυτή τη φορά η καταιγίδα ξέσπασε εξαιτίας της κτηνώδους δολοφονίας του Τζορτζ Φλόιντ από έναν λευκό αστυνομικό, σχεδόν σε «απευθείας μετάδοση». Οι ΗΠΑ έχουν μακρά ιστορία θεσμικού ρατσισμού, κατάλοιπο της δουλείας του 19ου αιώνα, ο οποίος διαποτίζει μεγάλο μέρος της αμερικανικής κοινωνίας.
Ενα σημαντικό θέμα έχει να κάνει με τη μη καταγραφή των δολοφονιών από αστυνομικούς, θύματα των οποίων είναι συχνότατα μαύροι πολίτες. Σύμφωνα με έρευνα της Wall Street Journal (3/12/14), εκατοντάδες τέτοιες δολοφονίες δεν αναφέρθηκαν ποτέ στο FBI από το 2007 μέχρι το 2012. Οπως αναφέρει στο βιβλίο της «Από το #BlackLivesMatter στη μαύρη απελευθέρωση» (εκδόσεις Red Marks) η πανεπιστημιακός και ακτιβίστρια Keeanga-Yamahtta Taylor, «η έρευνα αποκάλυψε ότι στα 105 μεγαλύτερα αστυνομικά τμήματα, περισσότερες από 550 ανθρωποκτονίες από αστυνομικούς έλειπαν από τα αρχεία.
Παραδόξως, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν απαιτεί από τα αστυνομικά τμήματα να αναφέρουν τον αριθμό, τη φυλή ή την εθνικότητα όσων πυροβολούν ή σκοτώνονται». Προσθέτει δε ότι η Φλόριντα δεν έχει αναφέρει ανθρωποκτονίες από αστυνομικούς από το 1997 (!) και η Νέα Υόρκη από το 2007.
Ενα άλλο σοκαριστικό στοιχείο, το οποίο είχε αποκαλύψει το 2017 η Guardian μετά τη δολοφονία του Αφροαμερικανού Μάικλ Μπράουν από λευκό αστυνομικό στο Φέργκιουσον του Μιζούρι, είναι ότι η αστυνομία σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι υποχρεωμένη να χρησιμοποιεί ιατροδικαστή, κάτι που σημαίνει ότι πολλές δολοφονίες αποδίδονται σε άσχετα αίτια. Ετσι, τα στοιχεία παραποιούνται πολύ εύκολα και οι καταγεγραμμένοι θάνατοι από πυρά αστυνομικών μπορούν να εμφανίζονται ως πολύ λιγότεροι.
Χέρι χέρι με την αστυνομική αυθαιρεσία πηγαίνει και ο θεσμικός ρατσισμός της Δικαιοσύνης και του σωφρονιστικού συστήματος. Στις ΗΠΑ, με το 5% του παγκόσμιου πληθυσμού, αντιστοιχεί το 25% του φυλακισμένου πληθυσμού παγκοσμίως. Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Αφροαμερικανοί βρίσκονται σήμερα στη φυλακή, καθώς οι μαύροι φυλακίζονται έξι φορές πιο εύκολα από τους λευκούς.
Η Τέιλορ συνδέει ευθέως τη ριζοσπαστικοποίηση του μαύρου πληθυσμού με τις συνθήκες διαβίωσής του και τα τεράστια ποσοστά ανεργίας και φτώχειας. Περί τις 240.000 μαύρες οικογένειες έχασαν τα σπίτια τους σε πλειστηριασμούς στη διάρκεια της κρίσης του 2008. Στις ΗΠΑ υπάρχουν σήμερα 400 δισεκατομμυριούχοι και 45 εκατομμύρια φτωχοί. Αυτά τα δυο, λέει η Τέιλορ, δεν είναι άσχετα, συνδέονται άμεσα. «Υπάρχουν 400 δισεκατομμυριούχοι, ΕΠΕΙΔΗ υπάρχουν 45 εκατομμύρια φτωχοί».
Η άνοδος της Ακροδεξιάς, του ρατσισμού και του φασισμού, αλλά και η ύπαρξη πολιτικών ζόμπι όπως ο Ντόναλντ Τραμπ, είναι προϊόντα ενός συστήματος που σαπίζει επί δεκαετίες, προκαλώντας κοινωνική γάγγραινα και σηψαιμία.
Το κίνημα #BlackLivesMatter αποτελεί ένα ελπιδοφόρο μήνυμα που φαίνεται να αγγίζει και σημαντικό κομμάτι της λευκής νεολαίας και των εργαζομένων, δημιουργώντας έτσι προϋποθέσεις για μια ενότητα που αποτελεί βασικό όρο της όποιας αλλαγής μπορεί να υπάρξει στο μέλλον. Αναγκαία συνθήκη φυσικά για κάτι τέτοιο είναι πάνω απ’ όλα η ήττα της ρατσιστικής και ακροδεξιάς πολιτικής που εκπροσωπεί ο Τραμπ στις εκλογές του Νοεμβρίου.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
