Τον έχουν αναγορεύσει ήδη…

…Πρωθυπουργό.

Του Παναγιώτη Φλωρίδη.

Τον Ιούνιο του 1984 έγιναν οι πλέον επεισοδιακές εκλογές της Μεταπολίτευσης. Και ήταν απλά Ευρωεκλογές! Ο Ευ. Αβέρωφ, αν και μείωσε τη διαφορά ΠΑΣΟΚ-ΝΔ από 12 σε 3 μονάδες, υπέβαλε την παραίτησή του και δρομολόγησε την εκλογή του νέου Προέδρου στο κόμμα.

Βασικοί διεκδικητές της προεδρίας ήταν τότε ο Κων. Μητσοτάκης και ο Κων. Στεφανόπουλος. Και τότε ακουγόταν, ότι το Καραμανλικό μπλοκ στήριζε τον κ. Στεφανόπουλο. Ο Κ. Μητσοτάκης όμως κέρδισε με ψήφους στην Κοινοβουλευτική Ομάδα 70-40 (τότε τους αρχηγούς τους εξέλεγαν οι βουλευτές).

Της εκλογής Μητσοτάκη ακολούθησε ένα γεγονός που έχει μια ιδιαίτερη σημασία και επιτρέπει (έως επιβάλλει), έναν παραλληλισμό με το σήμερα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ως πρωθυπουργός, βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη για τα εγκαίνια της Διεθνούς Εκθεσης. Στην ιστορική “ΡΕΜΒΗ”, μετά τα εγκαίνια, δόθηκε η καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου. Κάποια στιγμή ένας δημοσιογράφος ζήτησε από τον Ανδρέα ένα σχόλιο για την “φρέσκια” εκλογή Μητσοτάκη. Και τότε έγινε η έκπληξη. Ο πανίσχυρος πρωθυπουργός άστραψε και βρόντηξε, καταλήγοντας με τη φράση “η Ν. Δημοκρατία εξέλεξε έναν Εφιάλτη!”. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ο Ανδρέας ομολόγησε ότι η Ν. Δημοκρατία έκανε την καλύτερη επιλογή απέναντι στο ΠΑΣΟΚ. Χάνοντας την ψυχραιμία του έδειξε, ότι φοβάται τον Μητσοτάκη. Σε λίγους μήνες (1985) έγιναν εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε με 4,5 μονάδες διαφορά. Αλλά τέσσερα χρόνια μετά, ο Μητσοτάκης γινόταν Πρωθυπουργός με 47%…

Μας θυμίζει τίποτε αυτή η ιστορία; Και βέβαια. Πριν λίγες μέρες, η Ν. Δημοκρατία εξέλεξε πάλι έναν Μητσοτάκη στην ηγεσία της. Αυτή τη φορά από τη βάση, με εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους. Μ’ έναν Κυριάκο Μητσοτάκη εντελώς αουτσάιντερ από την αρχή. Μια εξέλιξη που, πολλοί την ευχόντουσαν, αλλά ελάχιστοι την πίστευαν. Και με το που εκλέχθηκε ο νεαρός, μέγα ρίγος και μεγάλη ταραχή διέτρεξε το πολιτικό στερέωμα.

Όλοι σχεδόν “απάντησαν” σε μια ερώτηση που δεν τους ετέθη! Οι κυβερνητικοί εταίροι πρώτα, έσπευσαν να χαρακτηρίσουν τον Κυρ. Μητσοτάκη ως ακραίο νεοφιλελεύθερο. Αντί να χαίρονται που θα τρομάξει ο κόσμος από τις ακραίες νεοφιλελεύθερες θέσεις του, έδειξαν να τρομάζουν οι ίδιοι. Η Φ. Γεννηματά έσπευσε, χωρίς να ερωτηθεί, να δηλώσει ότι την χωρίζει ιδεολογική άβυσσος από τη Ν. Δημοκρατία και τον Κυρ. Μητσοτάκη, ενώ το ΠΟΤΑΜΙ σχεδόν έριξε “λευκή σημαία”. Οι δημόσιοι υπάλληλοι ήδη άρχισαν να μιλούν για τις απολύσεις(!) που θα κάνει ο Κυριάκος στο Δημόσιο. Κι ένα παράδοξο: Ενώ όλοι του καταλογίζουν ακραίο νεοφιλελευθερισμό, παράλληλα υψώνουν αναχώματα για να μην αλώσει ο Κυριάκος το μετριοπαθές δημοκρατικό Κέντρο!

Συμπέρασμα: Ολο το Σύστημα, ήδη έχει αναγορεύσει τον Κυρ. Μητσοτάκη σε εν αναμονή (και σύντομη μάλιστα) Πρωθυπουργό. Εχουν ομολογήσει άπαντες ότι η Ν. Δημοκρατία έκανε την καλύτερη επιλογή. Ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ και Πρωθυπουργός, δεν κρύβει το θαυμασμό του για τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου. Φαίνεται όμως ότι δεν διδάχθηκε από τα λάθη και τις βεβιασμένες αστοχίες του.

Υ.Γ: Κάτι παρόμοιο με τα παραπάνω συνέβη και στην εκλογική μάχη για το δήμο Αθηναίων το 1994. Το ΠΑΣΟΚ έχρισε υποψήφιο τον Θοδ. Πάγκαλο. Και η Ν. Δημοκρατία τον άγνωστο σχετικά Δημ. Αβραμόπουλο, υπάλληλο του Υπουργείου Εξωτερικών. Οργισμένος ο ασυγκράτητος Πάγκαλος χαρακτήρισε τον Αβραμόπουλο ως “ο κύριος Τίποτε”. Στις εκλογές που ακολούθησαν, “ο κύριος Τίποτε” έκανε παρέλαση!

Άρθρο στην ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ