Ταυτότητες και πιστοποιητικά
Του Χρήστου Σπίγκου.
Με την έλευση του 2022 εμφανίστηκαν οι καθιερωμένες μελλοντολογίες με ομολογημένες και ανομολόγητες προσδοκίες, ελπίδες, φόβους και εφιάλτες.
Πηγή όλων, το πολιτικό σύστημα, που προκαλεί ποικίλα αισθήματα και συναισθήματα, καλλιεργώντας έδαφος για αναλύσεις και ατέρμονες συζητήσεις.
Φετινός προνομιακός χώρος για τους προβολείς της πολιτικής σκηνής ο χώρος της Κεντροαριστεράς, με το ΚΙΝΑΛ – ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να διεκδικούν είτε την πατρότητα είτε την κληρονομιά του. Αυτονόητη η μάχη πιστοποιητικών και ταυτοτήτων.
Και τα δυο κόμματα είδαν να μεταλλάσσονται εξαιτίας της πρόσφατης δεκάχρονης οικονομικής κρίσης, με τα μνημόνια να θρυμματίζουν παραδοσιακές αντιλήψεις, διαχρονικές βεβαιότητες και αδιαπραγμάτευτα προτάγματα.
Το ΠΑΣΟΚ, μαζί με όλες τις ονομαστικές του μεταλλάξεις, είδε να θολώνει η ταυτότητα του φορέα της ελπιδοφόρας αλλαγής, και ο ΣΥΡΙΖΑ υποδέχτηκε ψηφοφόρους από τον ίδιο χώρο, συμπληρώνοντας τον τίτλο του με το συμπεριληπτικό Π.Σ..
Η ανάδειξη του νέου αρχηγού του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, όπως ήταν φυσικό, προκάλεσε την αναζωπύρωση της ελπίδας επιστροφής του ηγεμονικού κομματικού παρελθόντος του ιδρυτή του, επενδύοντας σε κομματικές παλιννοστήσεις και λήθη σε κυβερνητικά λάθη του παρελθόντος, που συνετέλεσαν στην επικράτηση του μνημονιακού εφιάλτη.
Στη σχετικά μακρά προεκλογική περίοδο πριν από τις κομματικές εκλογές της 5ης Δεκεμβρίου 2021, που ανέδειξαν τον Νίκο Ανδρουλάκη σε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, κυριάρχησε η συζήτηση για το περιεχόμενο των λέξεων προοδευτικός και προοδευτική διακυβέρνηση, διεκδικώντας ο κάθε εσωκομματικός υποψήφιος το προνόμιο της έκδοσης του σχετικού πιστοποιητικού, είτε για Κόμμα είτε για πρόσωπα.
Η μετεκλογική δημοσκοπική άνοδος του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ προσφέρει την ευκαιρία στον νέο αρχηγό και το επιτελείο του να διεκδικούν το μονοπώλιο του χαρακτηρισμού του προοδευτικού, δείχνοντας να αφαιρούν μόνον από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ το δικαίωμα της συνοίκησης κάτω από τη στέγη της προοδευτικότητας, ή τουλάχιστον να μη μπορεί να διεκδικήσει τον εν λόγω τίτλο χωρίς απολογητικό υπόμνημα ή κάποια δημόσια αίτηση συγχώρεσης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ από την άλλη πλευρά οφείλει να προχωρήσει σε μια αναθεώρηση της μέχρι σήμερα πρακτικής του, απελευθερώνοντας τον αντιπολιτευτικό του λόγο από την ανώφελη ευκολία της θνησιγενούς ατάκας που μειώνει την ισχύ του επιχειρήματος. Η παραίνεσή μου απευθύνεται κυρίως σε ορισμένα προβεβλημένα στελέχη του Κόμματος που αρέσκονται να εκτίθενται στον κίνδυνο της αβαθούς ρητορικής ευηχείας, περιφρονώντας την ανάγκη εδραίωσης των ισχυρισμών τους.
Η όποια διένεξη μεταξύ αυτόκλητων εκδοτών και ανύποπτων αποδεκτών πιστοποιητικών προοδευτισμού δεν αφορά στους αληθινά προοδευτικούς πολίτες.
Το παρελθόν των Κομμάτων δεν προσφέρεται για επιβεβαίωση, εφησυχασμό και στασιμότητα, αλλά για εγρήγορση και διαρκή βελτιωτική αυτοκριτική. Η επιλεκτική μνήμη δεν ενισχύει την ευεργετική συνέργεια αλλά τον διχαστικό ηγεμονισμό συγκυριακά ισχυρών κομμάτων, οι μεταπολιτευτικές επιλογές των οποίων οδήγησαν τη χώρα στον εφιάλτη της δεκαετούς οικονομικής κρίσης, έστω κι αν κάποιοι είχαν λεκτικά υιοθετήσει, και κυβερνητικά αθετήσει, κεντρικά πολιτικά συνθήματα της τότε κοινοβουλευτικά αδύναμης Ανανεωτικής Αριστεράς.
Ο μακρύς ιστορικός χρόνος απομονώνει και αποβάλλει από τη συλλογική μνήμη μίζερες προσεγγίσεις και μυωπικές συμπεριφορές, που συγχέουν τον πολιτικό αντίπαλο με τον συνοδοιπόρο και τον εύελπι συνεργάτη.
Όσοι κατά στάση και λόγο ανήκουμε στον χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς οφείλουμε να διακρίνουμε τον πολιτικό μας αντίπαλο και να θυμόμαστε τις κατά καιρούς υποκριτικές περιστασιακές του προτιμήσεις για το ένα ή το άλλο Κόμμα του χώρου μας, προς εξυπηρέτηση μύχιων ιδιοτελών πολιτικών στοχεύσεων.
Ευελπιστώντας ότι το 2022 θα φέρει την απελευθέρωση από πανδημία, σύνδρομα, προκαταλήψεις και ψεύτικες ελπίδες, εύχομαι σε όλες και όλους νηφαλιότητα και καλή ευόδωση στόχων και σκοπών.
Ανάρτηση στο facebook
