Σκέψεις και θέσεις

Του Θεόφιλου Παυλίδη.

Αγαπημένε μου παππού,

Όταν κάποιον μακρινό Οκτώβριο η υπηρεσία μου, με τοποθέτησε να υπηρετήσω εδώ στην περιοχή μας, είχα ένα μαλλί σαν του Ρουβά, ήμουν 20 κιλά πιο αδύνατος, και πολύ νεαρός, με όρεξη, φαντασία, γεμάτος ενέργεια, ο ΠΑΟΚ ήταν πρωταθλητής Ε λλάδας, ο Ανδρέας Παπανδρέου πρωθυπουργός, ο Γεώργιος Ράλλης αξιωματική αντιπολίτευση, την κρίση ούτε καν την είχαμε υποψιαστεί και η ηγεσία του δήμου, απαρτίζονταν από κάποια φερόμενα ως «επιφανή» πρόσωπα.

Και λοιπόν; Θα ρωτήσει κάποιος. Ποιό είναι το αντικανονικό; Κανένα, θα έλεγα, με την πρώτη ανάγνωση.!!!!! Με την δεύτερη ματιά όμως, και όσο οι δημότες και ειδικά οι νέοι μας, δεν έχουν ανοιχτά αυτιά, σε καινοτόμες ιδέες, σε ρηξικέλευθες και πρωτότυπες προτάσεις, σε δημιουργικές σκέψεις, σε πολιτικά προγράμματα που σαν στόχο έχουν την ομαλή καθημερινότητα του απλού πολίτη, αλλά επαναπαύονται σε ποδοσφαιρικές ντρίπλες, ωραιοποιημένες εικόνες από χρησιμοποιημένα υλικά, από παλαιομοδίτικες πολιτικές, ( τύπου, «δώσε μου, να σου δώσω» ) από λαϊκίστικες αλλαζονικές αντιλήψεις, « ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ», « ΠΑΞΙΣΙΑ » και μάλιστα σε μια εποχή που « ΛΕΦΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ» θα εξακολουθήσουν, να βρίσκονται στην κεφαλή του δήμου, τα ίδια φερόμενα ως ” επιφανή ” άτομα, τα οποία θεωρούν την καρέκλα, που τους έδωσε ο λαός, πριν από πολλά χρόνια, κληρονομιά και τσιφλίκι του παππού τους. Στο χέρι μας είναι, να τους στείλουμε στο χρονοντούλαπο της κληρονομικής πολιτικής τους απραξίας.!!!