Σε αναζήτηση (της ανύπαρκτης)…

…ιδεολογίας.

Του Παναγιώτη Φλωρίδη.

Στο προηγούμενο φύλλο αναφερθήκαμε στο ρόλο του πρόσφατα εκλιπόντος καγκελαρίου Χέλμουτ Σμιτ στην είσοδο της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ. Πράγμα αδιανόητο με τα τότε δεδομένα της πάμφτωχης και καθυστερημένης χώρας.

Ο βουλευτής Γ. Γεωργαντάς μας θύμισε μια φράση που είχε πει ο Χ. Σμιτ, αντικρούοντας τις αντιρρήσεις των ευρωπαίων ηγετών ως προς την ετοιμότητα της Ελλάδας να γίνει το 10ο μέλος της ΕΟΚ. “Η Ελλάδα δεν είναι έτοιμη, άλλα είναι έτοιμος ο Καραμανλής”.

Η Ελλάδα σίγουρα δεν ήταν έτοιμη. Αλλά δεν ήταν έτοιμο το πολιτικό σύστημα της χώρας να αξιοποιήσει αυτό το απρόσμενο, τεράστιο δώρο. Ο Καραμανλής αμέσως μετά την υπογραφή της ιστορικής Συμφωνίας το 1980 στο Ζάππειο, μεταπήδησε στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Ακολούθησαν κυβερνήσεις επί κυβερνήσεων των δύο κομμάτων εξουσίας, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Τεράστια κονδύλια χάθηκαν αφού η χώρα ποτέ δεν δημιούργησε θεσμούς και μηχανισμούς ώστε να απορροφήσει τα δικαιούμενα από την είσοδο στην ΕΟΚ. Το Πρώτο Πακέτο Ντελόρ δεν το πήρε χαμπάρι κανείς και το Δεύτερο έγινε “Δημόσιοι Υπάλληλοι”. Ο κομματισμός εξακολουθούσε να οργιάζει, μοιράζοντας τα ασύλληπτα ευρωπαϊκά ποσά σε ημετέρους, μέσω Προγραμμάτων Επιμόρφωσης, απ’ ευθείας αναθέσεων, αδιαφανών διαδικασιών και μόνιμης μίζας. Χώρια που τα μεγαλύτερα ποσοστά των κονδυλίων ξέμειναν στα Ευρωπαϊκά Ταμεία, αφού δεν υπήρχαν οι Μηχανισμοί Απορρόφησης και Αξιοποίησης.

Ολο το Πολιτικό Σύστημα, με πρώτα τα κόμματα του Δικομματισμού, εξακολούθησε να λειτουργεί πρωτόγονα, μη έχοντας καμία σχέση με το Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Η θεωρεία περί φιλοευρωπαϊκών φιλελεύθερων κομμάτων, με πρώτη τη Ν. Δημοκρατία, μόνο στη σφαίρα της φαντασίας έχει αντίκρισμα. Ευρωπαϊστής και Φιλελεύθερος, όπως εύστοχα απεφάνθη ο Χ. Σμιτ, ήταν μόνο ο μεταχουντικός Κων. Καραμανλής. Η παραμονή του στη Γαλλία και ο συγχρωτισμός του με το Ντε Γκωλ και τον Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, τον μύησε στα Ευρωπαϊκά Ιδεώδη. Αλλά μέχρις εκεί. Ο αείμνηστος έπαιρνε τις αποφάσεις του μόνος του, με τον ίδιο αυταρχικό-Καραμανλικό τρόπο μέχρι τέλους. Ουδέποτε μερίμνησε για τον εκσυγρονισμό του μεγάλου κόμματός του και τη μετατροπή του σ’ ένα σύγχρονο Ευρωπαϊκό πολιτικό οργανισμό.

Στον ίδιο δρόμο κινήθηκαν βέβαια και οι επίγονοί του, μέχρι σήμερα. Ο Ευ. Αβέρωφ ήταν ο πρώτος που επιχείρησε να οργανώσει το κόμμα, προκειμένου να αντιπαρατεθεί στον πρωτόγονο επίσης τρόπο οργάνωσης του μισητού αντιπάλου, του ΠΑΣΟΚ. Οι κομματικές Οργανώσεις της ΝΔ απλώς αντικατέστησαν τους παλιούς κομματάρχες και τους προέδρους των Τοπικών Οργανώσεων και τους παλιούς αυταρχικούς και βίαιους οπαδούς, με τους “Κένταυρους” και τους “Ρέιντζερς”. (Ολοι θυμούνται τον πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ αυτές τις ομάδες κρούσης του Αντ. Σαμαρά, του Βασ. Μιχαλολιάκου, του Μανωλάκου και άλλων). Οι κομματικές Οργανώσεις στήθηκαν με εμφυλιοπολεμικές αναφορές και υπέστησαν ένα σοκ το 1989 με την κατάρρευση του Υπαρκτού, αφού εξέλιπε το άλλοθι του αντικομμουνισμού που “έτρεφε” για δεκαετίες την Δεξιά “ιδεολογία”.

Και ώσπου ήρθε ο Νόμος Πεπονή και το ΑΣΕΠ. Οπότε οι κομματικές Οργανώσεις Ν. Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ υπέστησαν το θανατηφόρο πλήγμα. Η “αγωνιστικότητα” των κομματικών ηττήθηκε από τη νομοθετημένη αξιοκρατία και διαφάνεια στη διαδικασία εισόδου στο Δημόσιο. Και τα απαίδευτα σε διαδικασίες εσωκομματικής δημοκρατίας και ιδεολογικής αναζήτησης κόμματα, συνελήφθησαν εξ απίνης. Χωρίς περιεχόμενο, χωρίς πολιτική παιδεία, χωρίς ιδεολογία, στην ουσία μετατράπηκαν σε πολιτικά κουφάρια με αραχνιασμένα γραφεία και με το χαρακτηρισμό του γραφικού για όποιον θέλει να ασχοληθεί.

Μ’ αυτά τα αδιαμφισβήτητα και θλιβερά δεδομένα, προκαλεί θυμηδία η διαδικασία εκλογής προέδρου στη Ν. Δημοκρατία. Μια διαδικασία σοβαρότατη, πραγματικό πυλώνα της Δημοκρατίας. Και περισσότερη θυμηδία αλλά και θλίψη, προκαλεί η αρθρογραφία κάποιων υψηλών στελεχών της ΝΔ που καλούν “σε προσήλωση στις ιδεολογικοπολιτικές αρχές και αξίες της Παράταξης”.

Τραγωδία… Που η ακύρωσή της απαιτεί μεγάλη τομή στις εκλογές της 13ης (;) Δεκεμβρίου.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ