Σεναριογραφική πλειοδοσία

Του Παντελή Μπουκάλα.

Η τύχη των δύο Ελλήνων αξιωματικών, αυτό είναι το μείζον. Επειδή, πρώτον, ξέρουμε –και όχι μόνο από τον κινηματογράφο, παρά και από τις αφηγήσεις Τούρκων και Κούρδων πολιτικών κρατουμένων– τι εστί τουρκική φυλακή.

Επειδή, δεύτερον, έχουμε ήδη συνειδητοποιήσει ότι η οιονεί πειρατική «διπλωματία των ομήρων –για την οποία έγραφε χθες εδώ, σε παραδιπλανή στήλη, ο Σταύρος Τζίμας– είναι στρατηγική επιλογή του ερντογανικού καθεστώτος. Και σίγουρα, δύο Ελληνες αξιωματικοί όμηροι έχουν πολύ μεγαλύτερο συμβολικό αντίκρισμα στο φαντασιακό των Τούρκων εθνικιστών από έναν Γερμανό δημοσιογράφο, που κρατήθηκε επίσης όμηρος, ή από έναν Αμερικανό πάστορα.

Και τέλος, επειδή έχει γίνει ήδη φανερό ότι το φαντασιακό αυτό έχει τραυματιστεί σοβαρά από την καταφυγή στην Ελλάδα, τον πατροπαράδοτο εχθρό, όχι μόνο των οκτώ Τούρκων αξιωματικών αλλά (πρωτίστως αυτό) και των χιλιάδων απλών και ανώνυμων Τούρκων πολιτών που προσφυγεύουν στη χώρα μας, αναζητώντας την ελευθερία και τους τρεις-τέσσερις κανόνες δημοκρατικού βίου που έχασαν στην πατρίδα τους.

Είναι ανεπίτρεπτη, ως εκ τούτου, η σχετικοποίηση της σοβαρότητας του ζητήματος, η υποβάθμισή του· αν αυτός ο «πραγματισμός» προτείνεται σαν αντίδοτο στην ελαφρότητα του κ. Καμμένου σε όλη τη μέχρι τώρα θητεία του, η σκέψη πήρε λάθος δρόμο. Την ίδια στιγμή, είναι άκρως επικίνδυνη η πλειοδοσία «πατριωτισμού» στην οποία επιδίδονται ορισμένα μέσα ενημέρωσης κι από κοντά, ψηφοθηρικά αγχωμένοι, κάποιοι κομματικοί παράγοντες, της κεντρικής σκηνής ή της περιφερειακής. Τα πλέον «πατριωτικά» ΜΜΕ, που έσπευσαν να βαφτούν στο κίτρινο του πολέμου, υιοθετούν τις πιο αντιφατικές προφητείες από το ένα πρωτοσέλιδό τους στο επόμενο: «“Θα μας πάρουν το Αιγαίο”, προφήτεψε ο γέρων Τάδε», «“θα πάρουμε την Πόλη και την Αγιασοφιά”, προανήγγειλε ο πατήρ Δείνα», «“και την Κόκκινη Μηλιά”, διαβεβαιώνει η γερόντισσα Χι», «“αλλά θα μας αρπάξουν τον Κόκκινο Μύλο” μαντεύει η ιέρεια Ψι».

Με την ίδια ακριβώς ευκολία, οι κομματικώς υπερπατριώτες υιοθετούν τρία αντιφατικά σενάρια μέσα στο ίδιο πεντάλεπτο της τηλεοπτικής ή ραδιοφωνικής τους παρουσίας: «Τους απήγαγαν Τούρκοι κομάντος που μπήκαν σε ελληνικό έδαφος», «όχι, τους την είχε στημένη η στρατοχωροφυλακή του Ερντογάν»… Ακόμα και τα σενάρια που σκοπίμως διοχετεύονται από τουρκικά Μέσα σεσημασμένα για την υπακοή τους στο καθεστώς, βρίσκουν εδώ θερμότερους αναμεταδότες απ’ ό,τι στη χώρα παραγωγής τους.

Άρθρο στην Καθημερινή