Ποιός τιμά ποιόν;

Του Παναγιώτη Φλωρίδη.

Την περασμένη Παρασκευή στο Συνεδριακό του Κιλκίς παρουσιάσθηκε το νέο πόνημα του αγαπητού Γ.Βαρδάκα, συνταγματάρχη ε.α. Ο κ.Βαρδάκας έχει πολιτογραφηθεί πλέον Κιλκισιώτικης και είναι πάντα ένας ενεργός πολίτης.

Ο κ.Βαρδάκας δεν είναι συγγραφέας. Με τεράστια προσπάθεια όμως, υπομονή, επιμονή και κυρίως σεμνότητα «σκάβει» την ιστορία του τόπου προσφέροντας πολύτιμα κωδικοποιημένα ιστορικά ντοκουμέντα. Το βιβλίο του για τους Κιλκισιώτες αξιωματικούς και οπλίτες που σκοτώθηκαν ή εξαφανίσθηκαν στο Αλβανικό Μέτωπο, είναι πραγματικά μνημειώδες. Πολύτιμο κειμήλιο και καμάρι για τους συγγενείς των πεσόντων.

Το βιβλίο που παρουσιάσθηκε την περασμένη Παρασκευή είχε παρεμφερές αντικείμενο. Αναφερόταν στην απίστευτη Αντεπίθεση του Ελληνικού Στρατού που κυριολεκτικά ξευτέλισε τις φασιστικές Μεραρχίες του Μουσολίνι.

Η εκδήλωση ξεκίνησε, όπως πάντα, με το καλωσόρισμα και τις περίφημες προσφωνήσεις των επισήμων «που τιμούν με την παρουσία τους την εκδήλωση». Ξεκίνησε η παρουσιάστρια την απαρίθμηση «όσων τιμούν κλπ κλπ» και λίγο έλειψε να φτάσει στον αλησμόνητο…. αγροφύλακα του χωριού!

Το σημείωμα αυτό δεν έχει καμμιά διάθεση υποτίμησης των επώνυμων «που μας τιμούν με την παρουσία τους». Ετσι ξεκίνησε από δεκαετιών ανατολίτικης νοοτροπίας. Και έτσι πάει. Πολλοί των επισήμων αισθάνονται άβολα, ειδικά στις άγριες μέρες μας. Κάποιοι αρέσκονται και θυμώνουν όταν δεν τους προσφωνούν. Αγνοούν τον κίνδυνο του γιουχαϊσματος από έναν πολίτη αγανακτισμένο πραγματικά. Και σε κάθε περίπτωση αγνοούν το γεγονός, ότι με το άκουσμα του ονόματος τους, δεν ακούγεται το παραμικρό χειροκρότημα…

Ο επιθετικός τόνος οφείλεται, εκτός των παραπάνω ευτράπελων, και σε ένα επιπλέον προσωπικό στοιχείο: Όπως αναφέρεται στον σχετικό τόμο του Γενικού Επιτελείου Στρατού, και όπως αναφέρει και ο Γ.Βαρδάκας στο βιβλίο του, “ο στρατιώτης Απόστολος Κοτσάφτης του Τριανταφύλλου, εφονεύθη στις 14 Φεβρουαρίου 1941 στο Μπούμπεσι της Αλβανίας”. Αδελφός της μητέρας μας. Και, ασχέτως προσώπων βεβαίως, ο αντιδήμαρχος Προνοίας, Πολιτισμού, Αθλητισμού, Διαφάνειας, Δόμησης, Ιππικού, Πυροβολικού, Αεροπορίας κλπ και ο πρόεδρος των Σφαγείων Κιλκίς, «που μας τιμούν με την παρουσία τους» είναι πολύ «λίγοι» για να τιμήσουν ως θεσμοί τον προγονό μου και τους άλλους πεινασμένους, ξεπαγιασμένους, ξυπόλητους αλλά ανυποχώρητους λεβέντες που “έφυγαν και πήγαν πέρα απ’ την απελπισιά”.

Καιρός λοιπόν να “επαναζυγισθούν” οι προσφωνήσεις. Και να μπει τέλος σ’ αυτήν την ενοχλητική ιλαρότητα.

Άρθρο στην ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ