Ποιες συμπεριφορές έχουν…
…θέση στη Δημοκρατία.
Του Τάσου Παππά.
«Εμπρηστικές επιθέσεις δεν έχουν θέση στη Δημοκρατία», δήλωσε η κυβερνητική εκπρόσωπος Αρ. Πελώνη με αφορμή τις επιθέσεις στα καταστήματα της συζύγου του Νίκου Χαρδαλιά. Δεν μπορείς να διαφωνήσεις. Ωστόσο, στη Δημοκρατία κανονικά δεν πρέπει να έχουν θέση και πολλά άλλα πράγματα.
Δεν έχουν θέση οι θηριώδεις ανισότητες. Μια μικρή μειοψηφία συγκεντρώνει στα χέρια της τεράστιο πλούτο, συμπεριφέρεται προκλητικά, κουνάει το δάχτυλο στους από κάτω, χρηματοδοτεί κόμματα για να νομοθετούν ευνοϊκά για τα συμφέροντά της, πιέζει τις κυβερνήσεις για μείωση της φορολογίας της, παρκάρει τα χρήματά της στους φορολογικούς παραδείσους, ενώ την ίδια ώρα η πλειονότητα ζει στην ανασφάλεια και όταν διαμαρτύρεται για το μεσίστιο μέλλον που της επιφυλάσσουν οι ελίτ, εγκαλείται για ροπή στον εξτρεμισμό.
Δεν έχουν θέση οι πολιτικές που εκποιούν τη δημόσια περιουσία έναντι ευτελούς τιμήματος, χωρίς να δεσμεύονται οι αγοραστές ότι θα διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας. Δεν έχουν θέση οι πολιτικές που στο όνομα της αύξησης της παραγωγικότητας κρατούν τον κατώτατο μισθό σε αξιοθρήνητα επίπεδα, απελευθερώνουν τις απολύσεις, μειώνουν τις αποζημιώσεις, καταδικάζουν πολλούς ανθρώπους στην ανεργία και οδηγούν τους νέους στην ξενιτιά.
Δεν έχουν θέση τα γλίσχρα επιδόματα ανεργίας που λαμβάνουν ελάχιστοι και κατηγορούνται από τα επιχειρηματικά λόμπι ότι βολεύονται. Δεν έχουν θέση οι πολιτικές που πλήττουν βάναυσα τους εργαζόμενους με την πριμοδότηση των ατομικών συμβάσεων που καθιστούν όμηρο της εργοδοσίας τον εργαζόμενο, με τον περιορισμό του δικαιώματος της απεργίας, την κατάργηση στην πράξη του οκταώρου, δεν έχουν θέση οι αντιλήψεις που θεωρούν ότι η μερική απασχόληση δεν είναι κάτι κακό και χαρακτηρίζουν παρωχημένα τα αιτήματα για πλήρη απασχόληση και αξιοπρεπείς μισθούς.
Μήπως έχουν θέση στη Δημοκρατία οι απευθείας αναθέσεις σε φίλους και κουμπάρους, μοναδικό εφόδιο των οποίων είναι η κομματική στράτευση; Μήπως έχουν θέση στη Δημοκρατία οι τροπολογίες της νύχτας που ευτελίζουν τη Βουλή και την κάνουν όργανο προώθησης ρουσφετιών; Μήπως έχουν θέση στη Δημοκρατία η συνειδητή εξαπάτηση των ψηφοφόρων, οι χονδροειδείς λαϊκισμοί, τα είπα-ξείπα, τα ταξίματα στους πάντες, οι διορισμοί των κολλητών σε νευραλγικά πόστα, οι πελατειακές πρακτικές για να βολευτούν οι… ανυστερόβουλοι οπαδοί, η υπονόμευση του ρόλου των Ανεξάρτητων Αρχών, η αδιαφάνεια στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος;
Μήπως έχουν θέση στη Δημοκρατία οι μίζες σε κόμματα και κυβερνητικούς αξιωματούχους για να παίρνουν οι πλούσιοι, ντόπιοι και ξένοι, δουλειές από το κράτος; Μήπως έχει θέση στη Δημοκρατία η ατιμωρησία των πολιτικών όταν πιάνονται στα πράσα να παρανομούν και ακόμη χειρότερα, έχει θέση στη Δημοκρατία η προστασία τους με τη δημιουργία νομικού πλαισίου που τους εξασφαλίζει το ακαταδίωκτο;
Μήπως έχει θέση στη Δημοκρατία το σύστημα που αντιμετωπίζει με μεγάλη αυστηρότητα όσους απλούς πολίτες χρωστούν, αλλά είναι προκλητικά αδιάφορο στις περιπτώσεις που τα χρέη αφορούν κόμματα και πολιτικούς; Μήπως έχουν θέση στη Δημοκρατία η κατάργηση της διάκρισης των εξουσιών, οι οργανωμένες προσπάθειες να ελεγχθεί η Δικαιοσύνη, η μετατροπή των σκανδάλων σε σκευωρίες;
Μήπως έχουν θέση στη Δημοκρατία οι λογικές που θεωρούν ότι κάποιες παρατάξεις είναι οι νόμιμοι ιδιοκτήτες της χώρας και πρέπει να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να μην αμφισβητηθεί αυτό το δικαίωμά τους; Μήπως έχουν θέση στη Δημοκρατία οι πολιτικές δυναστείες που λειτουργούν σαν μοναρχίες και οι πατριάρχες μεταβιβάζουν την ισχύ τους στα παιδιά τους και στους συγγενείς τους, ασχέτως αξίας και προσόντων, εθίζοντας έτσι την κοινωνία σε λογικές ανάθεσης στους κληρονόμους που κουβαλάνε βαριά ονόματα; Μήπως έχει θέση στη Δημοκρατία η αντίληψη ότι μια μειοψηφία στο εκλογικό σώμα που είναι πλειοψηφία στη Βουλή, λόγω των εκλογικού νόμου, μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει, να ερμηνεύει το Σύνταγμα κατά πώς τη συμφέρει, να τροποποιεί τους νόμους για να πετύχει τους στόχους της;
Μήπως έχει θέση στη Δημοκρατία ο αυταρχισμός, όπως εκδηλώνεται από τους μηχανισμούς καταστολής κάθε φορά που υπάρχουν διαδηλώσεις για την υπεράσπιση δικαιωμάτων που απειλούνται ή αναπτύσσονται κινήματα ανυπακοής απέναντι σε άδικες αποφάσεις; Μήπως έχουν θέση στη Δημοκρατία οι ωμές παρεμβάσεις της εξουσίας στην περιοχή της ενημέρωσης, με χρήματα και φορολογικές διευκολύνσεις για τους φίλους, με απειλές και εκβιασμούς για τους αντιπάλους, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα μοντέλο μονοφωνίας;
Το ερώτημα είναι πώς αντιδρούν οι πολίτες. Εχουμε μια ποικιλία στάσεων. Αλλοι προσχωρούν στην καθεστωτική ιδέα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική, συνθηκολογούν με την πραγματικότητα κι ας μην τους αρέσει. Αλλοι υιοθετούν ισοπεδωτικές απόψεις του τύπου «όλοι ίδιοι είναι». Αλλοι όμως περνάνε από την απελπισία στην οργή, από τον ριζοσπαστισμό της γνώμης στον ριζοσπαστισμό της δράσης, δεν παραδίδονται και αρνούνται να συμφιλιωθούν με την «καχεκτική δημοκρατία», την επιθετική ασχήμια και την πυώδη αλαζονεία των εκπροσώπων της. Για να μην τρομάξουν με το συμπέρασμα διάφοροι πρέπει να καταλάβουν πως υπάρχει απόσταση ανάμεσα στην εξήγηση, στην κατανόηση και στη δικαιολόγηση ενός φαινομένου.
Ανάγωγα
Ακούγοντας την ομιλία του πρωθυπουργού στην εκδήλωση για τα 40 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες αναρωτιέσαι: Ο κατήφορος ενός πρώην φιλελεύθερου θα πιάσει κάποτε πάτο;
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
