Πενταροδεκάρες

Του Θανάση Καρτερού.

Πόνος κι αυτός! Είπε ο Φίλης ότι η κυβέρνηση θα κριθεί από το έργο της στη δημόσια Παιδεία, που καίει τη μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας, και όχι από τις “πενταροδεκάρες” του ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση. Και έγινε της κακομοίρας από ΜΜΕ, εφημερίδες, προπαγανδιστές, αντιπολιτευόμενους, χαλκείς, ειδικούς, χολερικούς, αστυνόμους, παιδονόμους. Οι οποίοι -όλα κι όλα-, όταν πρόκειται για την Παιδεία, δεν φείδονται ούτε νοημάτων ούτε κριμάτων.

Ο ένας διαπιστώνει αλαζονεία. Ο άλλος θέτει τον δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων “της ιδεοληπτικής κυβέρνησης της Αριστεράς του κ. Τσίπρα”. Ο τρίτος κάνει έξοχες ακροβασίες ταξικού χαρακτήρα του είδους: Θα ακριβύνουν τα ιδιωτικά, άρα θα μετακινηθούν περισσότερα παιδιά στα δημόσια, άρα θα πέσει το επίπεδο και θα την πληρώσουν τα παιδιά του λαουτζίκου. Όπερ έδει δείξαι: Όταν προσθέτεις ΦΠΑ στα ιδιωτικά, αφαιρείς γνώσεις από τα παιδιά στα δημόσια.

Όλοι πάντως έχουν έναν πανομοιότυπο συλλογισμό. Ποιοι στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά; Αυτοί που θέλουν να τους δώσουν καλύτερη μόρφωση. Και πώς τα καταφέρνουν να πληρώνουν τα δυσβάσταχτα δίδακτρα; Κάνοντας θυσίες. Άρα ποιους κυνηγάει η ιδεοληπτική κυβέρνηση; Εκείνους που θυσιάζονται για τα παιδιά τους. Τους οποίους, μάλιστα, σα δεν ντρέπεται, χαρακτηρίζει συλλήβδην πλούσιους. Ναι, ναι, κι αυτό το λένε οι αθεόφοβοι.

Συλλήβδην πλούσιοι βέβαια δεν είναι. Αλλά και συλλήβδην πένητες; Συλλήβδην θυσιαζόμενοι; Μήπως ζούμε σ’ άλλη χώρα; Κι αν χωρίσουμε τους γονείς σε κείνους που θυσιάζονται ιδιωτικώς σε καλά σχολεία και σε κείνους που βολεύονται δημοσίως σε κακά σχολεία, τότε μήπως θα πρέπει να τιμωρήσουμε τους τελευταίους; Και να απαιτήσουμε όχι μόνο μηδενικό ΦΠΑ, αλλά και εύφημο μνεία στους πρώτους; Συν κάποια κρατική ελάφρυνση της θυσίας τους;

Νομίζετε πως είναι πλάκα; Κι όμως, ένας από τους συνηγόρους των θυσιαζόμενων μας ενημερώνει ότι ένα σοβαρό κράτος αυτό ακριβώς θα έκανε. Θα έδινε ένα ποσό κάθε μήνα στους ενδιαφερόμενους γονείς για να διαλέξουν σε ποιο σχολείο, ιδιωτικό ή δημόσιο, θα το δώσουν για να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Ένα ακόμα πιο σοβαρό κράτος, προσθέτουμε, θα έδινε και μπόνους χρυσής πατάτας σε όσους γράφουν τέτοια. Για να μη χαθεί το είδος.

Να δεις που αύριο θα μας πούνε και μαλάκες, εν ολίγοις. Δηλαδή τι αύριο, το λένε ήδη…

Άρθρο στην ΑΥΓΗ