Πασχαλινος εγκυκλιος χαιρετισμος απο Δημητριο

Απ` τον μητροπολίτη Γουμενίσσης, Γεφύρας, Αξιουπόλεως & Πολυκάστρου ΔΗΜΗΤΡΙΟ, εκδόθηκε ο ακόλουθος εγκύκλιος χαιρετισμός για το Πάσχα του 2012:

Αδελφοί μου, «ανέστη Χριστός εκ νεκρών, λύσας θανάτου τα δεσμά. Ευαγγελίζου γη χαράν μεγάλην. Αινείτε ουρανοί Θεού την δόξαν»! Και όμως, η πατρίδα μας (κι όλοι εμείς) αποδύεται σε έναν οριακό αγώνα οικονομικής ανάνηψης, κοινωνικής συνοχής, Πνευματικής ανάστασης. Κάποτε χαιρόμασταν κάθε Πασχαλιά με διάρκεια στην ψυχή μας. Μας σήκωνε το Πάσχα από το λύγισμα της ζωής. Τώρα πλέον, τα χειροπιαστά αδιέξοδα σπρώχνουν το χαμόγελο στο άπιαστο μέλλον. Θα μου πείτε, βέβαια: “η πίστη πως να διώξει τις δουλωτικές φορολογίες από τη χώρα και από μας;” Για μιαν ανάσταση συνειδήσεων και πρακτικής στο φευγαλέο παρόν και στο θεόρατο αιωνικό μέλλον, “θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία”. Αρετή και τόλμη, χωρίς διαβαθμισμένη και πολυπρόσωπη ιδιοτέλεια.

Κατά βάθος πολλοί (αν όχι όλοι) λαχταράμε να πιαστούμε από κάπου σταθερά, από κάπου με αιώνια σιγουριά (αδιαβάθμιστη από τους καιρούς). Να πιαστούμε με σιγουριά από το Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού. Να πάρουμε μετάγγιση αφοβίας και ζωής

Σταυρός με σταυρωμένο και πεθαμένο τον μοναδικό Υιό του Θεού, τον μοναδικό Υιό της Παρθένου, τον Θεάνθρωπο. Ανάσταση με αυτεξούσια αναστημένο τον Λυτρωτή, πρωτότοκον εκ των νεκρών, Εκείνον που είναι “η οδός και η αλήθεια και η ζωή” μας. Αυτά ξαναφέρνουμε στο νου. Σ᾽ αυτά ξανακολλάμε την καρδιά. Δίνουν λύτρωση στους πόθους, λευτεριά από τα μύρια πάθη, άνοιγμα στη ζωή.. Πέθανε Εκείνος που μας έφτιαξε. Με εργαλείο την πίστη, μας δωρίζει το “μυστικό” της αφοβίας απέναντι στο θάνατο “των οικονομικών μέτρων” και στο θάνατο του άσωστου βίου. Αναστήθηκε Εκείνος και μας μετάγγισε την αναστημένη ζωή σαν άγιο Πνευματικό δώρο. Μας έκανε δικό Του Σώμα, μας δίνει το δικό Του Σώμα και Αίμα, μας δέχεται έναν κι έναν, μας ενώνει όλους μαζί, στο αληθινό γεγονός της αναστημένης ζωής Του. Για να ζήσουμε το αληθινό γεγονός της αναστημένης ζωής. Να το γευθούμε.

Γι’αυτό όλοι μας ετοιμαστήκαμε απόψε για μια νέα αναβάπτιση. Όσοι εις Χριστόν το πρώτον βαπτισθήκαμε, ντυθήκαμε τον Χριστό στο άγιο νερό της Κολυμβήθρας. Εμείς όλοι αναβαπτιζόμεθα πάλιν και πολλάκις, εμπρός στο Χαριτρόβρυτο Τίμιο Ξύλο και στον Άγιο Τάφο των Ναών.

Ο Χριστός σαν Άνθρωπος πέθανε και έσβησε τη νεκρότητα της θεο-άρνησης. Σαν Θεός αναστήθηκε και μοιράζει με τα χέρια Του τον Εαυτό Του. “Ο Κύριός μου και ο Θεός μου” φωνάζει ο Θωμάς με το σώμα και την ψυχή και το Πνεύμα! Με το Χριστό, αποκτήσαμε ολόϊδια τα δικαιώματά Του. “Ζω εγώ, και υμείς ζήσεσθε… Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα, εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ”. Ταύτιση δικαιωμάτων. Ενότητα του Ενός με τον καθένα και με τους πολλούς. Έχουμε “θεωρημένες αποδείξεις” τους Αγίους, τους Δικαίους, τους ήρωές μας.

Δεν υπάρχει εδώ εξασφάλιση άρχουσας τάξης, σε βάρος ταπεινωμένης παράταξης. Στον ατέλειωτο Πνευματικό χώρο του Αχώρητου, προσφέρεται η μοναδική δωρισμένη ενότητα και η χαρισμένη ισότητα. Το Πασχαλινό δώρο του Σταυρωμένου. Το Ζωοποιό δώρο του Ενταφιασμένου. Το Άφθορο δώρο του Αναστημένου. “Όποιος πιστεύει σε μένα, κι αν πεθάνει, θα ζήσει”. Το είπε και το πράττει. Είναι το συμφωνητικό της πίστης μας. “Νεκρός εγενόμην, και ιδού ζω” διαλαλεί η Αποκάλυψη. “Νεκροί εγενόμεθα, και ιδού ζώμεν” βροντοφωνάζουν οι Άγιοι που ουράνωσαν την γη με το πέρασμά τους! …οι Μάρτυρές μας! …οι Όσιοί μας! …οι Ομολογητές και οι Εγκρατευτές …η προστασία της Παναγίας μας, με τα χίλια ονόματα ολοζώντανου διαλόγου σε κάθε βήμα της εθνικής μας ιστορίας, σε κάθε γωνιά. Με τη Σταύρωση και το Πάσχα του Λυτρωτή και Θεού μας, ας τους ακολουθήσουμε. Ως μαθητές δικοί τους και δάσκαλοι των παιδιών μας. Ζυγίζοντας το μοναδικό οντολογικό και το ηθικό μας χρέος, για να συνειδητοποιήσουμε το πνευματικό έλλειμα της κοινωνίας μας και να επαναπροσανατολίσουμε την ευλογημένη πατρίδα μας. Ο Σταυρωθείς και Αναστάς Κύριός μας και Θεός μας Ιησούς Χριστός, αδελφοί μου μεθ᾽ ημών, ευλογών και ευφραίνων τον νουν και την καρδία μας. Χριστός Ανέστη!