Ο λύκος κι αν εγέρασε…
Του Τάσου Παππά
————————————————————————————————————————————————————Σε κάθε δημόσια εμφάνισή του (δεν είναι και πολλές) ο πρωθυπουργός προσπαθεί να μας πείσει ότι η Ελλάδα έχει αφήσει οριστικά πίσω της το φαύλο παρελθόν. Αυτό δηλαδή που έφτιαξαν τα κόμματα του συναινετικού δικομματισμού. Τα ίδια μάς λένε και οι υπουργοί. Τέρμα στα ρουσφέτια, τέρμα στους διορισμούς από το παράθυρο, τέρμα στις χαριστικές ρυθμίσεις, τέρμα στις επονείδιστες πρακτικές του πολιτικού συστήματος που κατέστρεψαν τη χώρα. Αξιοκρατία, διαφάνεια, λογοδοσία. Το τρίπτυχο της υπευθυνότητας φιγουράρει στις αναπεπταμένες σημαίες του δικομματικού μπλοκ. Κατηγορούν μάλιστα την αξιωματική αντιπολίτευση ότι δεν εννοεί να βαδίσει στον ίδιο δρόμο της σοβαρότητας και επιμένει να δημαγωγεί, να τάζει προς κάθε κατεύθυνση, να αγκαλιάζει όλες τις διαμαρτυρίες, να χαϊδεύει τις συντεχνίες, για να κερδίσει τη συμπάθεια του κόσμου.
Αυτοί, λοιπόν, οι άτεγκτοι υπηρέτες του δημόσιου συμφέροντος, αυτοί που δηλώνουν ότι έχουν συνειδητοποιήσει τα σφάλματα που διέπραξαν τις προηγούμενες δεκαετίες τα κόμματά τους, αυτοί που υποστηρίζουν ότι βάζουν πάνω απ’ όλα τη νομιμότητα και το καλό του ελληνικού λαού, όταν καλούνται να αποφασίσουν για τη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού, κάνουν ό,τι έκαναν και την εποχή της παντοδυναμίας τους. Πολιτευτές που απέτυχαν να εκλεγούν βουλευτές, κομματικοί παράγοντες που έχουν μοναδικό εφόδιο την πίστη τους στην παράταξη, στελέχη που δεν έχουν να παρουσιάσουν τίποτε σημαντικό στο βιογραφικό τους, ανεπάγγελτοι, άεργοι από πεποίθηση, άνθρωποι με κηλίδες στο ποινικό μητρώο τους διορίζονται σε περίοπτες θέσεις και κρίνονται ικανοί από τα επιτελεία των δύο κομμάτων να διαχειριστούν τεράστια κονδύλια και να διοικήσουν ανθρώπους. Μαυρογιαλούροι, χωρίς την τσαχπινιά του πρωταγωνιστή της συγκεκριμένης ταινίας, και, δυστυχώς, τόσο πωρωμένοι που δεν σου επιτρέπουν να ελπίζεις ότι θα φτάσουν κάποια στιγμή, όπως το ίνδαλμά τους, σε μια έκρηξη αυτοκριτικής και θα αποχωρήσουν από τον δημόσιο βίο, τον οποίο ταλαιπωρούν επί χρόνια.
Τα περιστατικά πολλά και, δυστυχώς για τη χώρα, σε αρκετά απ’ αυτά δράστες είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός και μερικοί εκ των κορυφαίων υπουργών του. Με απύθμενο θράσος οι σύγχρονοι Ιαβέρηδες εγκαλούν τους αντιπάλους τους για λαϊκισμό και πελατειακή νοοτροπία, επιτίθενται στους εκπροσώπους των εργαζομένων λοιδορώντας τους ότι δίνουν μάχες χαρακωμάτων προκειμένου να προστατεύσουν τα κεκτημένα τους, ζητούν από τους πολίτες να μην υποκύψουν σε όσους τους προτρέπουν να αντισταθούν, να αφουγκραστούν τις συστημικές φωνές σύνεσης που τους λένε να κάτσουν στ’ αυγά τους γιατί η Ελλάδα είναι στο χείλος του γκρεμού και την ίδια στιγμή δεν διστάζουν να χρησιμοποιούν τη μόνη μέθοδο που έχουν μάθει από τότε που μπήκαν στην πολιτική και την οποία εξάσκησαν με παροιμιώδη επιτυχία: το διαγούμισμα του κράτους.
Στον Οίκο Ναύτου είχε στηθεί παράνομο κύκλωμα όπου κουμάντο έκανε μια 46χρονη, η οποία ήταν αποσπασμένη στο πολιτικό γραφείο του υπουργού Παιδείας. Από τις τηλεφωνικές συνομιλίες που υπέκλεψε ο κοριός της ΕΥΠ προκύπτει ότι η συγκεκριμένη κυρία εκμεταλλευόταν τις σχέσεις της με τη Νέα Δημοκρατία για να οργανώσει μια… ωραιότατη κομπίνα εις βάρος των ασφαλισμένων. Πούλαγε υποσχέσεις για γρήγορη διευθέτηση διαφόρων υποθέσεων επικαλούμενη τη στενή φιλία της με κομματάρχη της Συγγρού, τον οποίο περιέγραφε ως κολλητό φίλο της, καλό παιδί και κομματόσκυλο, όπως άλλωστε δήλωνε και η ίδια. Για να βρίσκεται στο πολιτικό γραφείο του υπουργού κάποιος την επέλεξε. Τα κριτήρια είναι προφανή.
Διοικητές σε πολλά νοσοκομεία της χώρας και επικεφαλής μεγάλων οργανισμών τοποθετήθηκαν άνθρωποι που ανήκουν είτε στη Νέα Δημοκρατία είτε στο ΠΑΣΟΚ -στο πλαίσιο της μοιρασιάς που έχουν κάνει τα δύο κόμματα. Παλιότερα, με τη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στο κυβερνητικό σχήμα, η αναλογία ήταν 5-3-1. Σήμερα δεν γνωρίζω ποια είναι η αναλογία, αλλά φαντάζομαι ότι θα έχει βελτιωθεί για τα δύο συνεταιράκια, αφού έφυγε από τη μέση ο τρίτος διασώστης της χώρας. Η κομματική ταυτότητα και σήμερα, που υποτίθεται ότι όλα έχουν αλλάξει στη δημόσια διοίκηση, κατά πώς υποστηρίζουν οι θεματοφύλακες της νέας ηθικής τάξης, είναι το διαβατήριο για μια θέση εξουσίας.
Μπορούν λοιπόν αυτοί οι τύποι που ντύνουν τις κρυφές επιδιώξεις τους με μεγάλες λέξεις, που κρύβουν την επιθετική ασχήμια της πολιτικής τους πίσω από βαρύγδουπες εξαγγελίες και μεγαλόστομες διακηρύξεις, να αλλάξουν; Το λέει παραστατικά ο Ιταλός πολιτικός Νίκι Βέντολα στη συνέντευξη που φιλοξένησε η «Εφημερίδα των Συντακτών» στις 26 Οκτωβρίου:« Τώρα βρισκόμαστε στην εξής κατάσταση: Οι φορείς της ασθένειας της κρίσης έβαλαν την μπλούζα του γιατρού. Οι κατά συρροήν δολοφόνοι μας παρουσιάζονται ως αστυνομικοί ειδικευμένοι στις έρευνες». Ταμάμ.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
