Οι τζάμπα μαγκιές

Του Πέτρου Κατσάκου.

Ένα σαββατοκύριακο σπατάλησα ψάχνοντας τις πύρινες ανακοινώσεις της Νέας Δημοκρατίας και την ολομέτωπη επίθεση στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όταν, το καλοκαίρι του 2015, ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος άφηνε πίσω του τις φυλακές Διαβατών.

Ένα σαββατοκύριακο έφαγα ψάχνοντας τις γαλάζιες αντιδράσεις για το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης που λαμβάνοντας υπόψη τη μεγαλύτερη του 67% αναπηρία του νεοδημοκράτη δημάρχου Θεσσαλονίκης αποφάσιζε τότε την αποφυλάκιση του πολιτικού που είχε καταδικαστεί για το σκάνδαλο της υπεξαίρεσης ύψους 17,9 εκατ. ευρώ από τα ταμεία του δήμου. Όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα ούτε λέξη από τη λαλίστατη σήμερα Ν.Δ. για την ευεργετική πρόνοια του Νόμου που πριν τρία χρόνια άφηνε ελεύθερο τον Βασίλη Παπαγεωργόπουλο.

Προφανώς και τότε δεν είχαμε να κάνουμε με μια “πρωτοφανή πρόκληση για τους πολίτες να ελευθερώνονται εγκληματίες με υπόγειες μεθοδεύσεις”. Προφανώς και για τη Νέα Δημοκρατία ο κάποτε εκλεκτός της δεν υπήρξε ποτέ “εγκληματίας”. Ούτε λέξη τότε για τον Νόμο Παρασκευόπουλου από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ούτε λέξη τότε για τον Νόμο στον οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το κόμμα του έχουν χρεώσει τα μισά δεινά του τόπου αφήνοντας τα άλλα μισά στη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης Τσίπρα με τους δανειστές. Στρατιές από κάθε λογής εγκληματίες έχει “απελευθερώσει” τα τελευταία χρόνια η Ν.Δ. που χάνει τον ύπνο της ακόμη και με 24ωρες άδειες κρατουμένων αλλά κοιμάται τον ύπνο του δικαίου όταν οι άριστοι της γαλάζιας λαμογιάς και της απάτης μπαινοβγαίνουν σε φυλακές και εισαγγελικά γραφεία.

Μονάχα γέλιο προκαλεί μια Νέα Δημοκρατία που αίφνης αναγνώρισε στο πρόσωπο του Αρ. Φλώρου τους “ισχυρούς του χρήματος” αλλά στέκεται σούζα στους πραγματικά ισχυρούς παρά τα μπλεξίματα που κάποιοι εξ αυτών έχουν με τη Δικαιοσύνη. Μονάχα γέλιο βγάζει η όψιμη αγανάκτηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τις “υπόγειες μεθοδεύσεις” στην περίπτωση Φλώρου αλλά δεν έχει βρει τίποτε το παράξενο στη φάμπρικα των “ποινών με αναστολή” για μια σειρά προσώπων τα ονόματα των οποίων αποφεύγει και να πιάσει στο στόμα της. Αλλά έτσι είναι η οργή της Ν.Δ. Μέχρι εκεί που την παίρνει… και μέχρι εκεί που τα παίρνει.

Άρθρο στην ΑΥΓΗ