Οι κερασιές άνθισαν και φέτος…

…στη Γουμένισσα, κυρ-Μενέλαε!

Του Χρήστου Π. Ίντου*

Η ανθισμένη φύση κάθε άνοιξη δίνει στη Γουμένισσα μια ξέχωρη χάρη και ομορφιά! Ένα μεγάλο απέραντο περιβόλι ο τόπος και τα μάτια μένουν αχόρταγα κοιτώντας, απολαμβάνοντας, θαυμάζοντας. Οι κερασιές πρώτες, με άσπρα μπουκέτα έπλεξαν και φέτος το εαρινό στεφάνι για τα μαλλιά της. Και εκεί, στις λαγκαδιές της, κυλούν καθάρια νερά, κρύα και κρυστάλλινα ξεκινώντας από τις κορυφές του καταπράσινου, κατάφυτου, πλούσιου μα λησμονημένου άρχοντα, του ανεξερεύνητου και άγνωστου σε πολλούς Πάικου.

Τέτοιες ημέρες ομορφιάς δεν μπορεί παρά να θυμηθείς και τους μεγάλους τεχνίτες του γραπτού λόγου, που έγραψαν για τον τόπο αυτόν, που τον κοίταξαν κατάματα για να γνωρίσουν το μέσα πλούτος του, τις χαρές και τις πίκρες των ανθρώπων του. Εννέα κιόλας χρόνια πέρασαν από τότε που έφυγε για πάντα κοντά από συγγενείς, φίλους, θαυμαστές, αναγνώστες ο Μενέλαος Λουντέμης. Από τα έργα του τα πολλά και πολυδιαβασμένα, ένα, εκείνο το “οι κερασιές θ΄ ανθίσουν και φέτος”, θα μας θυμίζει όχι μόνο τον δημιουργό του αλλά και την κάθε άνοιξη ….

Οι κερασιές του Λουντέμη και οι κερασιές της Γουμένισσας ακολουθώντας πάντα τις εναλλαγές και τα παιχνίδια της φύσης θα στολίζουν τους τόπους, όσο κι αν είναι σκληρή μα φυσική η παρέλευση της ομορφιάς. Κάποτε κάποια άνοιξη, όταν οι κερασιές ήταν στην “καλή τους ώρα” πέρασε ο κυρ-Μενέλαος, όπως και άλλες φορές, από τη Γουμένισσα. Τριγύρισε στις καταπράσινες κι ολάνθιστες λοφοσειρές της. Πέρασε από τα στενά και γραφικά δρομάκια της. Στάθηκε στην όμορφη πλατεία της. Άκουσε τα τραγούδια των κοριτσιών που σχόλαζαν από τα μεταξουργεία. Όταν του δόθηκε η ευκαιρία, κατέγραψε τις εμπειρίες του και τις παρέθεσε στο έργο του.

Και φέτος, όπως κάθε χρόνο, ξανάνθισαν οι κερασιές στη Γουμένισσα, κυρ-Μενέλαε! Μα που μεταξουργεία, τραγούδια και γέλια στους ανθισμένους κήπους. Τα πρώτα αντικαταστάθηκαν από ντίσκο και τα δεύτερα από τα τραγούδια των μαγνητοφώνων. Και οι κοπελιές και τα παλληκάρια αναζητούν δουλειά σε ξένους τόπους χωρίς ανθισμένες κερασιές.

Μα οι κερασιές άνθισαν και φέτος στη Γουμένισσα, κυρ- Μενέλαε! Εννέα χρόνια μετά την αναχώρησή σου από την επίγεια ζωή οι ίδιες πάλι ομορφιές. “Για να χαρούν”, όπως είπες, “τα αστραφτερά μάτια, για να τις μυρίσουν νέες αισθήσεις και για να στεφανώσουν στιλπνά μέτωπα και ολόμαυρα κεφάλια. Μόνο σαν ανθίσουν και πάλι του χρόνου, κάποιες από τις νιφάδες του χιονιού (και άλλες) θάχουν ξεχασθεί στα μαλλιά μας…”.

Οι κερασιές άνθισαν και φέτος στη Γουμένισσα, κυρ-Μενέλαε!

*Ένα παλιό μας χρονογράφημα – εφ. “Μαχητής του Κιλκίς”, 18 Απριλίου 1986