Οι θυσίες θα πιάσουν τόπο;
Του Δημήτρη Τρίμη.
Τα πολιτικά στελέχη της δεξιάς αντιπολίτευσης φαίνεται ότι απευθύνονται σε αμνήμονες και άσχετους. Ισχυρίζονται δημαγωγικά ότι ο Αλέξης Τσίπρας και η «ανίκανη κυβέρνηση» της Αριστεράς οδήγησαν τη χώρα στην «καταστροφή και τη νέα χρεοκοπία». Θέτουμε λοιπόν τα εξής ερωτήματα – υποθέτοντας ότι οι οπαδοί της «αριστερής παρένθεσης» έχουν διαβάσει ενδελεχώς όσα ακριβώς έχουν ψηφίσει οι ίδιοι έως το 2014:
Είχε ή όχι συμφωνήσει η κυβέρνηση Σαμαρά (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ) στα εξής νέα μέτρα;
- +3,0% «πρωτογενές πλεόνασμα» για το 2015 (δηλαδή, +5,7 δισ. ευρώ μέτρα)
- +4,2% για το 2016 (+6,5 δισ. μέτρα)
- +4,5 % για το 2017 (+5,3 δισ. μέτρα)
- +4,5% για το 2018 (+2,0 δισ. μέτρα)
Δηλαδή με τη συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ τελικά θα είχαν χρειαστεί, ναι ή όχι, περίπου 20 δισ. ευρώ επιπλέον μέτρα; Τα ποσά αυτά θα προέρχονταν ή όχι από νέα μείωση μισθών και συντάξεων καθώς και επιπλέον φορολογία; Αν αυτοί οι στόχοι (2015-2018) δεν επιτυγχάνονταν θα έπρεπε να ληφθούν, ναι ή όχι, πρόσθετα μέτρα για τη συμπλήρωση του ποσού, ακόμη και χωρίς «κόφτη»;
Με τον επώδυνο, ασφαλώς, συμβιβασμό του περασμένου Ιουλίου η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα συμφώνησε στους εξής στόχους του πρωτογενούς πλεονάσματος (ως ποσοστό του ΑΕΠ) με τους θεσμούς των δανειστών:
- 0,25% για το 2015 (επετεύχθη τελικά πλεόνασμα +0,7%)
- +0,5% για το 2016
- +1,5% για το 2017
- +3,5% για το 2018
Το σύνολο των μέτρων θα είναι, όπως είναι γνωστό, 5,4 δισ. ευρώ. Τα επιπλέον μέτρα του «κόφτη» θα ισχύσουν αν δεν πιαστούν οι στόχοι (δηλαδή δεν συγκεντρωθούν τα 5,4 δισ. ευρώ), άρα τα μέτρα θα έχουν στόχο να συμπληρώσουν το μέρος των 5,4 δισ. ευρώ που δεν θα έχει επιτευχθεί. Δηλαδή ως αποτέλεσμα δεν θα είναι επιπλέον αυτού του ποσού αλλά όσο λείψει, ώστε να συμπληρωθεί.
Αν επομένως έχουμε μια σοβαρή «αναδιάρθρωση» του δημόσιου χρέους (με μείωση των τοκοχρεολυτικών δόσεων) και εάν η κοινωνία και ιδίως οι νέοι άνθρωποι και οι λαϊκές τάξεις πιστέψουν ότι μπορεί η χώρα να ξεφύγει με λιτότητα και κοινωνική δικαιοσύνη από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης και της χρεοκοπίας, τότε το πρόγραμμα (μνημόνιο και παράλληλο) μπορεί να βγει.
Διαφορετικά, αν δεν πιστεύουν οι περισσότεροι σ’ αυτή τη χώρα ότι αξίζουν λίγες παραπάνω θυσίες, τότε θα οδηγηθούμε σε ένα νέο κίνημα «Δεν Πληρώνω» που θα τροφοδοτήσει τη μαύρη αγορά και την εξ αυτής γενική ανομία και άρα την κατάρρευση και αυτής της κυβέρνησης.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
