My Twitter Feed

28 Μαρτίου, 2024

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

Σοκ από το λουκέτο στη SONOCO! -

Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Παιονία: Η ιστορία σε λεύκωμα Χρ. Ίντου -

Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Ο ΣΥΡΙΖΑ για τον αξονικό του ΓΝΚ -

Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Σε καινοτόμο έργο η ALUMIL -

Δευτέρα, 25 Μαρτίου, 2024

“Άδειασμα” από τον Γ. Φλωρίδη -

Σάββατο, 23 Μαρτίου, 2024

Παππάς: Παράνομες οι καταλήψεις -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Στα Λατσιά αντιπροσωπεία του -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Σε δράση τα μηχανήματα -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Οι ασυμπτωματικοί φασίστες

Του Κώστα Βαξεβάνη.


Κάθε φορά που αγανακτισμένοι πολίτες εμποδίζουν τρόφιμα να πάνε σε μετανάστες, κάθε φορά που γονείς πετάνε από τα σχολεία παιδιά προσφύγων, κάθε φορά που οι άνθρωποι σε αυτήν τη χώρα αποκτηνώνονται ο Μιχαλολιάκος είναι κάπου εδώ γύρω και γελάει.

Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής είναι νίκη της δημοκρατίας, μια ιστορική καταγραφή με ουσία και συμβολισμούς. Η ποινική καταδίκη δεν έχει μόνο την έννοια της τιμωρίας των εγκλημάτων. Δημιουργεί την πεποίθηση ότι όσα εκπροσωπεί το ναζιστικό μόρφωμα είναι εγκληματικά για το ανθρώπινο είδος. Αυτόν ακριβώς τον συμβολισμό προσπαθούν να πλήξουν από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε η καταδίκη.

Όσοι έκαναν τη Χρυσή Αυγή mainstream κόμμα στην κοινωνία αποκρύπτοντας την εγκληματική της δράση τώρα επιχειρούν να δημιουργήσουν την αίσθηση της ικανοποίησης που επήλθε επειδή τιμωρήθηκε ένα έγκλημα δολοφονίας. Προς Θεού, όμως, όχι κάποια ιδεολογία.

Η Χρυσή Αυγή και ο φασισμός είναι αφ’ εαυτών ένα έγκλημα. Είναι το έγκλημα της διασποράς του μίσους, του διαχωρισμού των ανθρώπων, του ρατσισμού και του συνεχούς εγκλήματος απέναντι στο ανθρώπινο είδος.

Γιατί αφυδατώνουν αυτή την κοινωνική, πολιτική και δημοκρατική νίκη από τα πραγματικά της χαρακτηριστικά, που είναι η αποδοκιμασία και η τιμωρία όσων σήκωσαν τις σημαίες του ναζισμού εκτός από τα μαχαίρια;

Η απάντηση είναι απλή. Αν κάνουν την παραδοχή ότι ο ρατσισμός, το μίσος στον συνάνθρωπο και ο ναζισμός είναι όσα ενοχοποιούνται μαζί με τους φονιάδες, τότε οφείλουν να αναγνωρίσουν στις τάξεις τους μπόλικους ενόχους. Επιλέγουν λοιπόν ένα αποϊδεολογικοποιημένο νικητήριο σάλπισμα για να κρύψουν μέσα στον όγκο της λαϊκής συμμετοχής τούς δικούς τους ηθικούς αυτουργούς.

Η Χρυσή Αυγή όμως δεν μεγάλωσε σαν μανιτάρι στη βροχή. Το αυγό του φιδιού το κλώσησαν αφηγητές της κανονικότητας της ασφάλειας, πατριώτες του μίσους, κεφαλοκυνηγοί μεταναστών και λογής λογής φασίστες υιοθετημένοι από τα κόμματα της συντήρησης.

Ο δρόμος της Χρυσής Αυγής άνοιξε όταν ο Αντώνης Σαμαράς προσωπικά αλλά και το κόμμα του υιοθέτησαν την ατζέντα των ναζί και τη ρητορική τους για να τους πλαγιοκοπήσουν πολιτικά και να κερδίσουν το κοινό τους. Ο πρώην πρωθυπουργός έφτασε στο σημείο να πει ότι πρέπει να απελευθερώσουμε τις πόλεις μας από τους ξένους, αντιγράφοντας τη ρήση του Χίτλερ που έλεγε ότι πρέπει να απελευθερώσουν τις πόλεις από τους Εβραίους.

Οι φασίστες που σκότωναν τις νύχτες, το πρωί εμφανίζονταν στα συστημικά μέσα ενημέρωσης ως πρόσκοποι που βοηθούν φοβισμένες γριούλες να πάνε στην τράπεζα. Οι κυριακάτικες εφημερίδες απαριθμούσαν τα τατουάζ και τις ερωτικές κατακτήσεις του Κασιδιάρη, ενώ εκστασιασμένοι δημοσιογράφοι αδυνατούσαν να δουν τη λάμψη από τα λεπίδια. Διέκριναν μόνο τη λάμψη των μπρουτάλ τιμωρών αδύναμων μεταναστών.

Ο Αρης Πορτοσάλτε έδινε επικοινωνιακές συμβουλές δημόσια στους χρυσαυγίτες, να είναι πιο εγκρατείς «για να μην τους πιάνουν στο στόμα τους». Ο συνάδελφός του Μπάμπης Παπαδημητρίου επιθυμούσε μια πιο σοβαρή Χρυσή Αυγή. Ο Αδωνης Γεωργιάδης προτιμούσε το παιδί του να είναι χρυσαυγίτης, όπως ειπώθηκε στη Βουλή, παρά αριστερός.

Οι καταγγελίες για δολοφονικές επιθέσεις της Χρυσής Αυγής έμεναν καταγγελίες. Έφτασαν στο σημείο ακόμη και την ώρα που ο Παύλος Φύσσας έπεφτε νεκρός από τους ναζί να διαδίδουν ότι «σκοτώθηκαν για το ποδόσφαιρο». Όταν η λαϊκή κατακραυγή ξεχείλισε, τότε έβγαλαν τις κρυμμένες δικογραφίες από τα συρτάρια και βαφτίστηκαν διώκτες της Χρυσής Αυγής.

Δεν είχαν καμία πρόθεση να τιμωρήσουν τους φονιάδες. Άλλωστε πολλοί από τους δικούς τους, όπως ο Αδωνης και ο Βορίδης, συγκατοικούσαν στον ΛΑΟΣ με τους χρυσαυγίτες ως συνεργαζόμενοι πατριώτες. Απλώς έβαλαν σε εφαρμογή μια διπλή επιχείρηση: να οικειοποιηθούν τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής και να χτυπήσουν την Αριστερά. Εφηύραν τη θεωρία των δύο άκρων. Τοποθέτησαν τον εαυτό τους σε ένα δημοκρατικό τόξο και την Αριστερά στο άλλο άκρο από αυτό της Χρυσής Αυγής. Δημιούργησαν έντεχνα την εικόνα του ακραίου για την Αριστερά, που υπήρξε ο διαχρονικός και αποτελεσματικός αντίπαλος του φασισμού. Εμφάνιζαν το κίνημα των «αγανακτισμένων» ως σύμπραξη των φασιστών με τους αριστερούς, την ώρα που οι ίδιοι φωτογραφίζονταν στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία δίπλα στον Μιχαλολιάκο και τον Κασιδιάρη ως κοινοί εκφραστές του ντούρου πατριωτισμού.

Αφού ανέδειξαν τη Χρυσή Αυγή ως διεκδικητή και εκφραστή πατριωτικών συναισθημάτων, την ξέπλυναν, την κατέστησαν πολιτική κανονικότητα και δεν κυνήγησαν ποτέ τους εγκληματίες. Είναι χαρακτηριστικό πως όταν χρυσαυγίτες επιτέθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2012 σε αλλοδαπό κουρέα στη Μεταμόρφωση ο Αδωνης Γεωργιάδης ως βουλευτής της ΝΔ έκανε ερώτηση στη Βουλή όχι για εξιχνιαστεί το ρατσιστικό έγκλημα, αλλά για να διευκρινιστεί αν ο κουρέας είχε άδεια παραμονής και λειτουργίας καταστήματος.

Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε μια προκλητική του δήλωση στο Politico το 2017 θα πει: «Η Χρυσή Αυγή είναι σαν να μην υπάρχει. Η βία στην Ελλάδα προέρχεται αποκλειστικά από την Αριστερά».

Η Αριστερά είναι το πρόβλημα και όχι ο ναζισμός. Η Χρυσή Αυγή υπήρξε για τη συντηρητική παράταξη ένα εργαλείο πέρα από ιδεολογικός συνοδοιπόρος σε θέματα που αφορούσαν τους μετανάστες, την εξωτερική πολιτική και τα ίδια τα εγκλήματα που αντιμετωπίζονταν ως νυκτερινές ιδιαιτερότητες. Κάτι σαν τον τσεκουράτο ακτιβισμό του Βορίδη.

Η δημοκρατία, με την οποία αυτήν τη φορά συμπαρατάχθηκε απ’ ό,τι φαίνεται η Δικαιοσύνη χωρίς αστερίσκους, είχε μια μεγάλη νίκη. Πάτησε το κεφάλι του φιδιού, αλλά τα αυγά του υπάρχουν ακόμη σκόρπια σε όλη τη χώρα. Τα ζεσταίνουν σημαιοφόροι του μίσους, ρατσιστικές αντιλήψεις, θεωρίες περί φυλής και φύλαρχοι της συντηρητικής πολιτικής.

Οι ναζί αποφασίστηκε να πάνε στη φυλακή, αλλά γύρω υπάρχουν χιλιάδες ασυμπτωματικοί φασίστες. Κάθε φορά που αγανακτισμένοι πολίτες εμποδίζουν τρόφιμα να πάνε σε μετανάστες, κάθε φορά που γονείς πετάνε από τα σχολεία παιδιά προσφύγων, κάθε φορά που οι άνθρωποι σε αυτήν τη χώρα αποκτηνώνονται, ο Μιχαλολιάκος είναι κάπου εδώ γύρω και γελάει. Θα επιστρέψει και θα τρέμει η γη. Ίσως με άλλο όνομα, αλλά αυτό δεν έχει σημασία.

Άρθρο στο koutipandoras.gr

Σχολιάστε