Να τους φωτίσει ο Θεός

Του Θανάση Καρτερού.

Είναι να απορεί κανείς για την ευκολία με την οποία (κάνουν ότι) δεν καταλαβαίνουν στην αντιπολίτευση -αριστερή και δεξιά- πώς και γιατί η κυβέρνηση (υποχρεώνεται να) κάνει κάποια πράγματα με τα οποία διαφωνεί. Οριζοντίως και καθέτως. Που σε καμιά περίπτωση δεν θα τα έκανε αν δεν υπήρχε το στανιό των δανειστών. Και σε καμιά περίπτωση δεν αποτελούν κομμάτι της δικής της πολιτικής, και του δικού της προγράμματος.

Αλλά αυτά είναι τα κουμπιά της Αλέξαινας. Συμφώνησαν οι προηγούμενοι για περικοπές στις συντάξεις, μηδενικό έλλειμμα στις επικουρικές, κατάργηση του ΕΚΑΣ. Υπέγραψαν τις ιδιωτικοποιήσεις των αεροδρομίων, του Ελληνικού, του Αστέρα. Έβαλαν τη τζίφρα τους σε επενδύσεις όπως εκείνη της Ίου. Και έβαλαν τους δικούς μας μπροστά σε εκβιαστικά τετελεσμένα. Ή τελειώνεις τη δουλειά, αποδεχόμενος τις δεσμεύσεις, ή πας για βρούβες, μαζί με τη χώρα.

Κατάφερε βέβαια στη συμφωνία του καλοκαιριού η κυβέρνηση να «ανοίξει» κάποια κλειστά θέματα, όπως το ασφαλιστικό, και διαπραγματεύεται τώρα να θεραπεύσει πληγές που άλλοι άνοιξαν. Με τους γνωστούς εκβιασμούς. Κι αντί να καθίσουν σεμνά και ταπεινά εκείνοι που μας έριξαν στα σκατά, βγάζουν και γλώσσα. Έφτασε το ΠΑΣΟΚ -μάλιστα, το ΠΑΣΟΚ!- να βροντοφωνάζει: Όχι σε συντάξεις φτώχειας και πείνας! Ενώ η πολύ Δεξιά και η πάρα πολύ Αριστερά καταγγέλλουν κωλοτούμπες και ξεπουλήματα.

Και καλά οι ούλτρα από δω μεριά. Οι άλλοι, που και υπέγραψαν, και διέπραξαν, και στήθηκαν επί των επάλξεων του Ναι στο δημοψήφισμα, και υιοθέτησαν τα τελεσίγραφα ως εθνική ανάγκη, πού διάολο βρίσκουν το θράσος και φωνάζουν; Πώς αφού σακάτεψαν το θύμα τώρα καταγγέλλουν τους τραυματιοφορείς ότι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους; Από πού κι ώς πού βγαίνουν κι από πάνω; Και ποιος περιμένουν να τους πιστέψει;

Τέλος πάντων, έτσι πάει το πράγμα. Κι έτσι θα πάει. Να τους φωτίσει μόνο ο Θεός -μέρες που είναι- να μην το παραξηλώνουν. Γιατί όσο υπάρχει η κυβέρνηση αυτή τόσο παραμονεύει ο κίνδυνος να πέσουν τίποτε ψιλές με τους δανειστές. Για τις συντάξεις, παραδείγματος χάρη. Κι αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε θα πρέπει να πάρουν θέση. Και τι θέση να πάρουν; Με το μαστέλο, για το ξέπλυμα, ή με τον Κοστέλο, για το μέτρημα; Ούτε ψύλλος στον κόρφο τους…

Άρθρο στην ΑΥΓΗ