Μια υπέροχη ΝΥΧΤΑ για σινεμά
Σήμερα Τετάρτη 27 Ιουνίου, τελευταία ημέρα προβολών για κινηματογραφόφιλους στον “Ερωδιό”, θα προβληθεί στις 9.30 μμ, η αριστουργηματική “ΝΥΧΤΑ” του Μ. Αντονιόνι, με την οποία κλείνει το αφιέρωμα της τριλογίας της Ανοικτής Οθόνης με τίτλο “Του έρωτα, της μοναξιάς και της ελπίδας”.
Η ΝΥΧΤΑ – LA NOTTE
Η Νυχτα αποτελει τη δεύτερη ταινία της “τριλογιας της αλλοτριωσης”, οπως εχει χαρακτηριστει έχει παρομοιο θεμα με την “Περιπετεια” και μια πλοκη εξισου απλη, που καλυπτει το μισο εικοσιτετραωρο της ζωης ενος ζευγαριου που μετα απο δεκα χρονια γαμου αρχιζει να συνειδητοποιει (με αφορμη το θανατο ενος φιλου τους), οτι ζει μια ψευτικη και συμβατικη ζωη. Παρουσιάζει οσα συμβαινουν σε μια νυχτα, αλλα και στην ψυχολογικη νυχτα στην οποια βρισκονται εγκλωβισμενοι οι ηρωες της ταινιας, σε μια συγκεκριμενη πολη (το Μιλανο) και μια συγκεκριμενη εποχη (τον ανοικοδομητικό οργασμό της δεκαετιας του ’60), ενα Μιλανο παραμορφωμενο απο το βλεμμα του σκηνοθετη, που μοιαζει με μια αχανη κλινικη, οπου ολα ειναι αποστειρωμενα και γεωμετρικα. Οι δυο συζυγοι ειναι απροθυμοι να προσφερουν στον ερωτα τους, στασιμοι συμβιβασμενοι, αποξενωμενοι απο το χωρο, ενα Μιλανο που αποπνεει ορθολογισμο και ψυχρη αφαιρεση, αντανακλωντας τα συναισθηματα των ηρωων.
Ο Αντονιονι γνωστος για τη θεματολογια περι μοναξιας καταφερνει να αγγιξει το κοινο του και να του εφιστησει τη προσοχη στα μελανα σημεια των ανθρωπινων σχεσεων. Συμφωνα και με τον Πλατωνα Ριβελλη:
“Ο κινηματογράφος του Αντονιόνι είναι ο κινηματογράφος της μοναξιάς. Η μοναξιά μέσα στον κόσμο, η αδυναμία επικοινωνίας γενικά και η αδυναμία επικοινωνίας των δύο φύλων ειδικότερα. Η διαπίστωση αυτή μπορεί σήμερα να φαίνεται δεδομένη. Στη δεκαετία του ’50 όμως, όταν διατυπώθηκε τόσο καθαρά για πρώτη φορά, όχι απλώς δεν ήταν συνηθισμένη, αλλά ενόχλησε πολλούς. Μετά τον πόλεμο όλοι είχαν ανάγκη να πιστεύουν σε σταθερές αξίες. Ο νεορεαλισμός άρχισε να τις καταρρίπτει, προβάλλοντας τις δυσκολίες, τις αδικίες και τα αδιέξοδα που έπλητταν τους “μή έχοντες”. Το επόμενο βήμα ήταν λογικό να αφορά τις καταρρέουσες αξίες της οικογένειας, της συζυγικής πίστης, της συναδελφικότητας, αξίες που από καιρό είχαν αδειάσει από το περιεχόμενό τους, χωρίς κανένας να τολμήσει να το επισημάνει. Δεν τον απασχολεί η μοίρα των τραγικών ηρώων, όπως τον Βισκόντι. Δεν συνδέει την τύχη τους με την κοινωνική τους τοποθέτηση, όπως κάνει ο Παζολίνι. Για τον Αντονιόνι, οι άνθρωποι είναι μόνοι απέναντι στον εαυτό τους και στον κόσμο και στην προσπάθειά τους να επικοινωνήσουν αλληλοπληγώνονται. Η σχέση τους με τον κόσμο και η αδυναμία τους να προσαρμοστούν είναι σημαντικότερη αιτία της καταστροφής τους από την ίδια την κατάσταση στον κόσμο “
Ο Μικελαντζελο Αντονιονι αν και υπηρξε εκφραστης του νεορεαλισμου καταφερε να τον οδηγησει σε νεα πρωτοποριακα μονοπατια,εισαγωντας το μοντερνισμο και αφηνοντας ως παρακαταθηκη μια απο τις πιο αξιολογες κληρονομιες στην ιστορια του κινηματογραφου πραγμα που το χαρισε μια θεση στο πανθεο των μεγαλων κινηματογραφιστων ολων των εποχων.
Από itsmyresistantavenue.blogspot.gr
