My Twitter Feed

29 Μαρτίου, 2024

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

Σοκ από το λουκέτο στη SONOCO! -

Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Παιονία: Η ιστορία σε λεύκωμα Χρ. Ίντου -

Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Ο ΣΥΡΙΖΑ για τον αξονικό του ΓΝΚ -

Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Σε καινοτόμο έργο η ALUMIL -

Δευτέρα, 25 Μαρτίου, 2024

“Άδειασμα” από τον Γ. Φλωρίδη -

Σάββατο, 23 Μαρτίου, 2024

Παππάς: Παράνομες οι καταλήψεις -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Στα Λατσιά αντιπροσωπεία του -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Σε δράση τα μηχανήματα -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Κόμματα αρχηγών και…

Pappas Tasos1-001…κόμματα μελών.

Του Τάσου Παππά.


Μπορεί το εσωτερικό πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας να μην είναι το κεντρικό ζήτημα της πολιτικής ζωής, γιατί υπάρχουν άλλα σοβαρότερα, όπως η εφαρμογή της συμφωνίας, η αστάθεια της κυβέρνησης και η σφοδρή σύγκρουση στον ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο ο μεταβατικός πρόεδρός της, Ευάγγ. Μεϊμαράκης, στη συνέντευξή του στην ΕΡΤ, έθεσε ένα θέμα ουσίας σ’ ό,τι αφορά τα κόμματα.

Εξέφρασε τη ζωηρή αμφιβολία του για το αν είναι σωστό να εκλέγεται ο επικεφαλής του κόμματος με καθολική ψηφοφορία στην οποία συμμετέχουν όσοι θέλουν, αρκεί να πληρώσουν ένα μικρό παράβολο. Η άμεση εκλογή προέδρου καθιερώθηκε στην Ελλάδα από το ΠΑΣΟΚ, την περίοδο που ήταν αρχηγός του ο Γιώργος Παπανδρέου.

Δεν ήταν πρωτότυπη σύλληψη. Περί αντιγραφής πρόκειται και αποθεώθηκε μάλιστα ως αμεσοδημοκρατική διαδικασία γιατί πλήττει καίρια τους μηχανισμούς, που λόγω της τάσης τους για αναπαραγωγή μετέρχονται όλα τα μέσα, ακυρώνει τις δοτές εξουσίες των παραγόντων και των συμβούλων που πλαισιώνουν τις ηγεσίες και υπονομεύει την ισχύ των προσωπικών στρατών που δημιουργούν τα κορυφαία στελέχη για να πλασαριστούν σε περίοπτες θέσεις του κόμματος, και στη συνέχεια του κράτους.

Το επιχείρημα των οπαδών της άμεσης εκλογής είναι ότι η συμπαγής κομματική γραφειοκρατία μπορεί να χειραγωγεί τα μέλη του κόμματος και να καθορίζει τους συσχετισμούς στα συνέδρια, κάτι που δεν είναι εύκολο να κάνει όταν το πλήθος είναι μεγάλο. Η εκλογή του προέδρου του κόμματος από τον λαό είναι, υποτίθεται, η θεραπεία στα προβλήματα της μαζικής αποχής από τις εκλογές και στη θεαματική μείωση του αριθμού των μελών.

Επί της ουσίας, όμως, πρόκειται για το τελειωτικό χτύπημα στο κομματικό μοντέλο όπως το έχουμε γνωρίσει. Καθιστά τον αρχηγό πανίσχυρο και το κόμμα υποχείριό του. Είχαν προηγηθεί πολλά πριν φτάσουμε στον εκφυλισμό του κομματικού φαινομένου: Το κέντρο λήψης των αποφάσεων δεν είναι πια τα εκλεγμένα όργανα του κόμματος, αλλά οι διορισμένες από τον ηγέτη ομάδες ειδικών, που σε συνθήκες εργαστηρίου καταστρώνουν κυβερνητικά προγράμματα, σχεδιάζουν στρατηγική και υποδεικνύουν εκλογική τακτική.

Τη θέση των οργανώσεων, που λειτουργούσαν σαν ιμάντες συνδέοντας το κόμμα με την κοινωνία, εκλογίκευαν τις πολιτικές, μετέφεραν τις διαθέσεις των πολιτών και συχνά δρούσαν προειδοποιητικά γι’ αυτά που έρχονταν, έχουν πάρει οι εταιρείες δημοσκοπήσεων.

Τα κριτήρια για την ανάδειξη των στελεχών δεν είναι η θεωρητική επάρκειά τους, η συνέπειά τους, το πολιτικό εκτόπισμά τους, η ιστορία τους, η ηθική αρματωσιά τους, αλλά η αναγνωρισιμότητά τους όπως αυτή προκύπτει από την προβολή τους στα μέσα ενημέρωσης. Τα συστημικά κόμματα, που κατά κανόνα είναι αρχηγικά, βολεύονται μ’ αυτήν την κατάσταση. Για την Αριστερά όμως το συγκεκριμένο μοντέλο είναι παράδειγμα προς αποφυγήν.

Ανάγωγα

Οι υπουργοί πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν είναι σχολιαστές που μπορούν να γράφουν και να λένε ατιμωρητί ό,τι γουστάρουν. Αυτό το καλαμπούρι ότι φέρνουν νομοσχέδια με τα οποία διαφωνούν και η θρηνολογία για «το κακό που πάθαμε» πρέπει να σταματήσουν. Αν το δίλημμα είναι αυτό που λένε, «συμφωνία ή ασύντακτη χρεοκοπία», ας αποδείξουν με έργα και με λόγια ότι πήραν τη σωστή απόφαση. Διαφορετικά, δικαιούται ο καθένας να υποθέσει ό,τι θέλει.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Σχολιάστε