Κόκκινο για πάντα…
…
είστε σίγουροι;
Του Κώστα Αρβανίτη.
Τα τελευταία χρόνια ήταν τεράστια η προσπάθεια των ανθρώπων του ραδιοφώνου μας να δημιουργήσουν ένα ραδιοφωνικό, εναλλακτικό δίκτυο ενημέρωσης σε ένα ιδιαιτέρως αρνητικό και απόλυτα συντηρητικό περιβάλλον .
Η στόχευση της επαγγελματικής τεκμηρίωσης αλλά και της ελευθερίας του λόγου των ανθρώπων που χειρίζονται μικρόφωνα να τοποθετούνται σύμφωνα με την οπτική και την συνείδησή τους φάνηκε να κερδίζεται τον τελευταίο χρόνο.
Αν και δεν έλειψαν ακροατές και στελέχη όλων των τάσεων που ήθελαν και θέλουν πάντα η ελευθερία της γνώμης του δημοσιογράφου ή του παραγωγού, να συμβαδίζει απόλυτα με την δική τους οπτική.
Νομίζω ότι αυτό ονομάζεται ελευθεροτυπία κατά παραγγελία.
Πες μου αυτό που θέλω να ακούσω. Στήριξε αυτό που εγώ θεωρώ σωστό. Αυτό δεν μπορεί –ευτυχώς- να το υποστηρίξει το Κόκκινο.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που αρκετοί δυσανασχετούσαν και διαμαρτύρονταν –αυτό συμβαίνει ακόμα – όταν στα μικρόφωνα μας φιλοξενούνται πολιτικοί και συνδικαλιστές από άλλους πολιτικούς χώρους με το αιτιολογικό ότι αυτοί, έχουν τα δικά τους μέσα, όποτε γιατί να μιλούν και στο κόκκινο…(;)
Το Κόκκινο σύμφωνα με την δική τους αντίληψη είναι για να μιλάνε μόνο εκείνοι που δηλώνουν ή είναι Αριστεροί και ειδικότερα ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα όμως που η πραγματικότητα είναι δύσκολη και αντιφατική, ποιοι αριστεροί πρέπει να μιλούν και πoια γραμμή θα πρέπει να καθορίζει την στρατηγική του μέσου;
Σε αυτή την θεώρηση το Κόκκινο πήγε κόντρα και θα πηγαίνει κόντρα για να παραμείνει περήφανα …στο Κόκκινο.
Γιατί αντίκειται στους βασικούς κανόνες δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Γιατί ποτέ μια ντουντούκα δεν μπορεί να μετατραπεί σε μέσο ενημέρωσης.
Και είναι φανερό ότι ένα ένα ραδιόφωνο με τις καλύτερες προθέσεις για την ανάπτυξη των απόψεων, την αντιπαράθεση των επιχειρημάτων, είναι μάλλον ο εύκολος στόχος που τείνει να πνιγεί από τα χέρια των ίδιων των ανθρώπων που θεωρητικά και ουσιαστικά το στήριξαν.
Ο αγώνας μας, χρόνια τώρα, είναι για να μπορούν οι άνθρωποι να εκφράζονται ελεύθερα, χωρίς προαπαιτούμενα συμβιβασμών.
Το ραδιόφωνο που «ακούει», δεν μπορεί να ακούει επιλεκτικά και δεν μπορεί να συμβιβάζεται με τις ισορροπίες .
Το Κόκκινο είναι μέσο ενημέρωσης με την οπτική της αριστερής προσέγγισης. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο .
Δεν δίνει και δεν μπορεί να δώσει εξετάσεις νομιμοφροσύνης, ούτε στην λεγόμενη πλειοψηφία, ούτε να απολογείται στη λεγόμενη μειοψηφία . Ούτε φυσικά να επιτρέψει το ιδεολογικό πρόβλημα της Αριστεράς να γίνει δικό του πρόβλημα, δομικό, που θα το απαξιώσει στην κοινή γνώμη αν αρχίσει να δημοσιογραφεί με την μεζούρα ή με τις άνευρες ερωτήσεις μήπως και δημιουργήσει «ενόχληση».
Το Κόκκινο δεν είναι Κόμμα, δεν είναι συνέδριο, δεν είναι όργανο, είναι εργαλείο στην μάχη της ενημέρωσης, των κινημάτων, του πολιτισμού.
Γιατί ο 105,5 στο Κόκκινο έχει λύσει προ πολλού τα ιδεολογικά ζητήματα εκπομπής του και αυτό φαίνεται τόσο από την μεγάλη του αποδοχή των ακροατών σε όλη την Ελλάδα , αλλά και από το μπουκέτο φωνών και απόψεων που φιλοξενεί το πρόγραμμά του.
Ο 105,5 στο Κόκκινο ξεκίνησε και πορεύτηκε με ένα μικρό ασθενικό πομπό στον Υμηττό. Σήμερα είναι ένα μεγάλο ραδιοφωνικό δίκτυο, με δύο κέντρα εκπομπής στην Αττική, επτά δυναμικά Κόκκινα στην Περιφέρεια και δεκαπέντε συνεργαζόμενους σταθμούς. Με ένα δυναμικό portal, με web ραδιόφωνα και ξενόγλωσσα δελτία ειδήσεων, συνεργασίες με ραδιόφωνα του εξωτερικού και σχεδιασμό για τηλεοπτική εκπομπή μέσα στο Φθινόπωρο. Και αυτό είναι το μοντέλο που υποστηρίζουμε, θεωρώντας ότι έχει χώρο δράσης και ανάπτυξης .
Ο εγωισμός της απόλυτης αλήθειας του καθενός , η έλλειψη αυτοκριτικής και ο θυμός είναι στοιχεία που θα τα βρούμε σε μερικά χρόνια να αναλύονται από τους ιστορικούς για την ευκαιρία που χάθηκε ή για τη μάχη που τελικά κερδήθηκε … αλλά δυστυχώς αν κυριαρχήσουν αυτές οι αντιλήψεις, ίσως τότε δε θα υπάρχει ραδιόφωνο να τις μεταδώσει.
Η άδοξη πορεία του 902 Αριστερά στα fm μας δείχνει τα εγκληματικά λάθη της παράδοσης του ραδιοφωνικού αέρα. Δεν πρέπει να ξαναγίνει. Δεν πρέπει να το επιτρέψουν οι ιδιοκτήτες του, δηλαδή ο κόσμος της Αριστεράς.
Και η λεγόμενη τροχοπέδη για πολλούς, ότι το Kόκκινο αν είχε άλλο ιδιοκτήτη θα ήταν ακόμα πιο αξιόπιστο μέσο, έχει καταρριφθεί από την πραγματικότητα, καθώς μόνο ο δικός μας ιδιοκτήτης μπορούσε και μπορεί να ανεχθεί την διαφορετικότητα, διότι πιστεύει πραγματικά στη δημοκρατία, την οποία δεν την παζαρεύει αναλόγως των συμφερόντων του, όπως συμβαίνει με τα συστημικά ΜΜΕ.
Το Kόκκινο δεν γεννήθηκε για να μετατρέψει τις υποκειμενικές συνθήκες σε αντικειμενικές, ούτε για να ανοίξει το δρόμο για την αλλαγή της πολιτικής πραγματικότητας …αλλά για να μεταδώσει ειδήσεις, συνθήκες, διεργασίες και προοπτικές.
Να μπορεί να εκφραστεί ο δημοσιογράφος σύμφωνα με την συνείδησή και την υποκειμενική του θεώρηση, χωρίς να προσβάλει την είδηση και το γεγονός.
Το κόκκινο καράβι μας θα συνεχίσει μαζί με την Αριστερά, τους ακροατές και τους εργαζόμενούς του, να ταξιδεύει αναζητώντας τις αλήθειες του με πανιά τις μουσικές και τα όνειρά του.
Venceremos γιατί έτσι πρέπει να γίνει…
Και έτσι θα γίνει …
Άρθρο στο kokkino.gr
