Κυρίες και κύριοι βαίνομεν…

…προς εκλογάς…

Του Τάσου Παππά.

Είναι φανερό ότι μόνο ο Τσίπρας ήθελε τις εκλογές. Ουδείς άλλος. Οι λόγοι είναι προφανείς. Η χώρα είχε μια κυβέρνηση που δεν μπορούσε να κυβερνήσει γιατί είχε χάσει τη δεδηλωμένη. Τουλάχιστον 32 βουλευτές της συμπολίτευσης καταψήφισαν τα προαπαιτούμενα και το μνημόνιο και όπως έχουν δηλώσει δεν επρόκειτο να ψηφίσουν κανένα νέο μέτρο. Περίπτωση διαρροών από τις τάξεις τους δεν υπήρχε. Συνεπώς δεν υπήρχε και πλειοψηφία.

Ο πρωθυπουργός δεν θα μπορούσε να συνεχίσει στηριζόμενος στις ψήφους της αντιπολίτευσης, η οποία είχε υπαινιχθεί πώς ήθελε προγραμματική συμφωνία και άμεση ή έμμεση (με τεχνοκράτες) συμμετοχή στη διακυβέρνηση της χώρας, εκδοχή που προτιμούσαν οι δανειστές, αλλά απέκλειε διαρρήδην ο Α. Τσίπρας.

Το πολιτικό κεφάλαιο του Αλ. Τσίπρα παραμένει ακόμη ισχυρό, αλλά και ο ίδιος ξέρει πώς αν δεν έδινε λύση γρήγορα θα ξεκινούσε η αποδυνάμωση του.

Η Ν.Δ δεν ήθελε εκλογές γιατί δεν είναι έτοιμη σε κανένα επίπεδο. Η ηρεμία που έχει δώσει στο κόμμα ο κ. Μειμαράκης είναι αναγκαία συνθήκη για να κρατήσει τις δυνάμεις του δεν μπορεί όμως να του δώσει από μόνη της την ώθηση για κάτι καλύτερο, δηλαδή για να το οδηγήσει στην πρωτιά.

Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας λόγω του κακόφημου παρελθόντος του και το πρόβλημα γίνεται οξύτερο εξαιτίας της πυκνής δραστηριότητας του πρώην αρχηγού του ο οποίος λειτουργεί αυτόνομα, μην επιτρέποντας στη σημερινή πρόεδρο να αναπτύξει το βηματισμό της και να επιβάλει το προσωπικό στίγμα της.

Εκλογές δεν ήθελε φυσικά και η Αριστερή Πλατφόρμα. Το «όχι» στο μνημόνιο είναι ένα ηρωικό σύνθημα, δεν συνιστά όμως σχέδιο και δεν αρκεί για τη συγκρότηση μιας στρατηγικής ρήξης εφ’ όλης της ύλης με το σύστημα και τις μνημονιακές δυνάμεις. Επιπλέον δεν έχουν ολοκληρωθεί οι συζητήσεις με τις οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, οι οποίες αν ενταχθούν στο εκλογικό μέτωπο υπό την Αριστερά Πλατφόρμα θα φέρουν εκείνη την προστιθέμενη αξία που θα καταστήσει το νέο σχήμα υπολογίσιμο και κοινοβουλευτικά και στο κινηματικό πεδίο.

Η εκλογική ιστορία δείχνει ότι το κόμμα που επιθυμεί και μπορεί να προκαλέσει εκλογές, συνήθως τις κερδίζει. Ωστόσο οι κανόνες έχουν τις εξαιρέσεις τους.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ