Σχόλια

1. Ο/Η Λούκυ Λούκ λέει:

   7 Δεκεμβρίου 2012 στις 17:46

   Το λειτούργημα-επάγγελμα του γιατρού καθίσταται υπεράνω όλων επειδή άπτεται της προστασίας του υπέρτατου αγαθού του ανθρώπου που είναι η υγεία. Το γεγονός αυτό προσδίδει ένα ανώτερο κύρος στον επιστημονικό κλάδο των γιατρών μέσα στην κοινωνία, η οποία προσδοκά απο αυτούς μια συμπεριφορά εξ’ ίσου ανώτερη. Δυστυχώς όμως ορισμένα γεγονότα αποδεικνύουν οτι και ο κλάδος αυτός μαστίζεται και απο ενδογενή προβλήματα που τον εκθέτουν στα μάτια του κόσμου. Θα μου πείτε οτι κι’ αυτοί “άνθρωποι είναι”, κι’ επομένως έχουν αδυναμίες. Θα συμφωνήσω, βάζοντας ωστόσο μία “κόκκινη” γραμμή και αυτή δεν είναι άλλη απο την έκπτωση των ιατρικών υπηρεσιών σ’ ένα δημόσιο νοσοκομείο λόγω συντεχνιακών απαιτήσεων-διεκδικήσεων ή την παροχή ιατρικής θεραπείας έναντι αμοιβής(φακκελάκι). Με αφορμή την παραπάνω ενδο’ι’ατρική κόντρα που εξυφαίνεται στο Νοσοκομείο μας, έχω να επισημάνω τα εξής. Αυτό το Δημόσιο θεραπευτικό ίδρυμα που χτίστηκε απο τους ίδιους τους κατοίκους του Κιλκίς με δωρεάν εργασία νομίζω κατα την δεκαετία του ’30, είχε φτάσει σε αξιοζήλευτα επίπεδα παροχής ιατρικών υπηρεσιών και ιδιαίτερα στον τομέα της ορθοπεδικής, κάνοντάς το ξακουστό σε όλη την Ελλάδα και όπου βρήκαν γιατρειά πολλοί συνάνθρωποί μας απο διάφορα μέρη της χώρας. Πολλοί γιατροί που θήτευσαν σ’αυτό το νοσοκομείο έμειναν στην ιστορία για την υψηλή ιατρική κατάτρησή τους και ο κόσμος του Κιλκίς ήτανε περήφανος κατα την περίοδο της ακμής που γνώρισε, επωφελούμενος φυσικά και ο ίδιος απο αυτήν. Ομως εδώ και μερικά χρόνια τα σημάδια της παρακμής του νοσοκομείου είναι περισσότερο απο αισθητά και το γνωρίζουν άπαντες. Μοιάζει περισσότερο με διακομιστικό παρά για ένα θεραπευτικό κέντρο, με αποτέλεσμα κανείς απο τους κατοίκους της περιοχής αυτής να μην αισθάνεται πιά ασφαλής και περήφανος. Ανάμεσα στα προβλήματα που το ίδιο το δημόσιο σύστημα υγείας δημιούργησε μετά απο μία συνεχή και πολυετή κακοδιαχείρηση των νοσοκομείων κυρίως με ευθύνες των εκάστοτε υπουργών υγείας, και της κομματοκρατίας, το κυριώτερο απο αυτά είναι το γεγονός οτι τελικά διαμόρφωσε μια δημοσιο’υ’παλληλική νοοτροπία και στους νοσοκομειακούς γιατρούς. Το αποτέλεσμα; Εργασιακή σύγκρουση των θεραπόντων γιατρών σε σχέση με την διοίκηση, με το υπουργείο, αλλά και μεταξύ τους, που τους αποσπούν απο το κύριο αντικείμενό τους μέχρις αδιαφορίας και η υγεία των ασθενών να κρέμεται απο μία κλωστή. Οι γιατροί του νοσοκομείου Κιλκίς έχουν δύο επιλογές απέναντι στην κοινωνία: ή να διεκδικούν πράγματα για την βελτίωση του συστήματος υγείας χωρίς καμμία έκπτωση ως προς στις υποχρεώσεις τους να παρέχουν το μέγιστο των ιατρικών τους ικανοτήτων στους ασθενείς ή απλά να παραιτηθούν. Μόνον έτσι θα διασώσουν το κύρος τους, τόσο ως επιστήμονες, όσο και ως άνθρωποι.

   Απάντηση