Κανένα τρόπαιο από το…

…αποτρόπαιο.

Του Θανάση Καρτερού.

Τι σημαίνει να τραυματίζεται ένας πρώην πρωθυπουργός στο κέντρο της πρωτεύουσας από επιστολή – βόμβα όλοι μπορούν να το καταλάβουν. Πρώτα – πρώτα, φυσικά, τι σημαίνει για τον άνθρωπο που γίνεται στόχος και θύμα μιας τέτοιας πράξης. Για την οικογένεια, τους φίλους, τους δικούς του. Και ύστερα, καθόλου ασήμαντο κι αυτό, τι σημαίνει για τη χώρα, για την εικόνα της, για την κυβέρνηση, για την αστυνομία, για την κοινωνία.
Για όλους μας από μια άποψη. Γιατί όλους μάς αφορά η ασφάλεια όλων και του καθενός, είτε μιλάμε για επώνυμους, είτε μιλάμε για τους «ανώνυμους» ανθρώπους.

Τα πώς, τα γιατί και από ποιους θα τα ξεκαθαρίσει, υποθέτουμε, η αστυνομία. Και η Δικαιοσύνη. Υποθέτουμε, επαναλαμβάνω. Γιατί, όποιος έζησε παρόμοια κρούσματα στο παρελθόν θα πρέπει να φοβάται για όλους εκείνους που θα ξεκαθαρίσουν, θα εξηγήσουν, θα αναλύσουν, θα φωτίσουν, πριν από την αστυνομία και τη Δικαιοσύνη, το αποτρόπαιο διεκδικώντας κάποιο τρόπαιο. Κομματικό, πολιτικό, επικοινωνιακό, προπαγανδιστικό. Έτσι που ακόμα και η ωμή βία εναντίον ενός επώνυμου να γίνεται τροφή επιδιώξεων, που στο τέλος της ημέρας το μόνο που καταφέρνουν είναι να μεγεθύνουν τα αποτελέσματά της.

Θέλω να πω πως καλό θα ήταν να μην επαναληφθεί και στην περίπτωση αυτή το δηλητηριώδες φαινόμενο που ζήσαμε σε άλλες παρόμοιες στο παρελθόν. Να ανεμίζει ο καθένας τη σημαία των δικών του επιδιώξεων πάνω από τα τραύματα ενός ανθρώπου ή από μια τραγωδία που προκάλεσε η τρομοκρατική βία. Να κατονομάζονται ύποπτοι, να στιγματίζονται ιδέες και απόψεις, να διαχέεται ένα κλίμα γενικής απαξίας. Που μας οδήγησε παλιότερα μέχρι του σημείου να βρεθεί κατηγορούμενος από τα σχετικά οχτάστηλα ο Ανδρέας Παπανδρέου ως αρχηγός της 17Ν. Και το ΠΑΣΟΚ ως τροφείο τρομοκρατίας.

Φυσικά θα υπάρξουν -και πρέπει να υπάρξουν- απόψεις και αναλύσεις. Φυσικά θα διατυπωθούν -και πρέπει να διατυπωθούν- ερωτηματικά και απορίες. Φυσικά δεν θα μείνουν -και δεν πρέπει να μείνουν- στο απυρόβλητο όσοι έχουν σε μια δημοκρατική κοινωνία την ευθύνη της ασφάλειας των πολιτών. Αλλά η ίδια η σοβαρότητα μιας τέτοιας πράξης, ο σεβασμός στα θύματα, η προσπάθεια να βρεθεί η αλήθεια απαιτούν νηφαλιότητα, αυτοσυγκράτηση, ψυχραιμία, και όχι πασαρέλες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή οργίλες ανακοινώσεις που δείχνουν τον ένοχο πριν βρεθούν οι ένοχοι…

Άρθρο στην ΑΥΓΗ