Καθαρές κουβέντες απ’ όλους

Του Τάσου Παππά.

«Καμία σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο συγκυβερνά με τον ακροδεξιό Καμμένο». Αυτό έλεγαν σε όλους τους τόνους ΚΙΝ.ΑΛΛ. και Ποτάμι κάθε φορά που ο πρωθυπουργός και κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης έκαναν φιλικά ανοίγματα και μιλούσαν για την ανάγκη διαλόγου.

Το κόμμα του κ. Καμμένου, η αιτία δηλαδή της άρνησής τους για συνεννόηση, έφυγε από τη μέση, ωστόσο και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. και το Ποτάμι επιμένουν στην ίδια πολωτική γραμμή.

Υποστηρίζουν ότι το διαζύγιο Τσίπρα – Καμμένου είναι σικέ και επί της ουσίας δεν έχει αλλάξει τίποτε. Το ένα χέρι νίβει το άλλο.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Όποιοι ισχυρίζονται ότι πρόκειται για ρήξη-μαϊμού πρέπει να εξηγήσουν πώς γίνεται, αν όλα είναι κανονισμένα στο παρασκήνιο μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛΛ. για να κοροϊδέψουν τους πολίτες, ο κ. Καμμένος να χρησιμοποιεί τόσο επιθετική ρητορική εναντίον κυβερνητικών παραγόντων, ακόμη και εναντίον του πρωθυπουργού. Ή δεν έχει καταλάβει ο πρώην υπουργός Αμυνας τι ακριβώς συμφώνησε με τον Αλ. Τσίπρα ή μετάνιωσε και τραβάει άλλο δρόμο ή, σε τελική ανάλυση, δεν υπάρχει καμία συμφωνία μεταξύ τους.

Αλήθεια, τι είδους συνεννόηση έκαναν οι δύο πολιτικοί; Δέχτηκε, για παράδειγμα, ο Τσίπρας να αποκαλεί ο πρώην εταίρος του την κυβέρνησή του «κυβέρνηση αποστατών»;

Δέχτηκε ο κ. Τσίπρας να μιλάει ο κ. Καμμένος για «προδοτική συμφωνία των Πρεσπών» βάζοντας στο κάδρο των προδοτών και τον ίδιο;

Δέχτηκε ο κ. Τσίπρας να εκστομίζει ο κ. Καμμένος απειλές ότι θα βάλει μπουρλότο αν δεν διώξει από το υπουργικό συμβούλιο υπουργούς που τους πρότεινε ο αρχηγός των ΑΝ.ΕΛΛ.; Αν ναι, τότε μάλλον τον έπιασε Κώτσο ο επί τέσσερα χρόνια συνοδοιπόρος του. Αλλά δεν κόβω για αφελή τον κ. Τσίπρα.

Νομίζω ότι είναι προσχηματική η στάση των ηγεσιών του ΚΙΝ.ΑΛΛ. και του Ποταμιού. Μέχρι τώρα πρόβαλλαν για δικαιολογία την παρουσία του Καμμένου στην κυβέρνηση. Εν μέρει είχαν δίκιο.

Και λέω εν μέρει, γιατί και τον Γενάρη του 2015 και τον Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου ο Τσίπρας δεν είχε άλλη επιλογή για κυβερνητικό εταίρο.

Τον Γενάρη του 2015, γιατί μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝ.ΕΛΛ. ήταν κατά των μνημονίων (το ΚΚΕ είχε αυτοαποκλειστεί). Τον Σεπτέμβρη του 2015, γιατί ουδείς άλλος προσφέρθηκε.

Οπως παραδέχθηκε προχθές ο κ. Θεοδωράκης, απέρριψε πρόταση του Τσίπρα μετά τις εκλογές του Σεπτέμβρη να εμπλακεί το κόμμα του σε κυβερνητικά καθήκοντα.

Τι έπρεπε να κάνει τότε ο πρωθυπουργός; Να πάει πάλι σε εκλογές μπας και πάρει την αυτοδυναμία; Δεν θα τον κατηγορούσαν ότι βάζει τη χώρα σε περιπέτεια σε μια στιγμή που χρειαζόταν πολιτική σταθερότητα;

Κοντολογίς: Τα δυο κόμματα οφείλουν να πουν καθαρά τι θέλουν και ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του πρέπει να πει πώς εννοεί τη συμμαχία των προοδευτικών δυνάμεων. Αν πράγματι πιστεύει σ’ αυτήν, ας διατυπώσει συγκεκριμένη πρόταση προς τα δύο κόμματα. Εκτός αν βολεύεται με τις κουρσάρικες επιδρομές στα αποθέματά τους.

Να ξέρει, όμως, ότι αυτές προκαλούν αντισυσπειρώσεις και ενδεχομένως τα θύματα για να αποφύγουν τη λεηλασία να αναζητήσουν την προστασία του αντιπάλου της κυβέρνησης, δηλαδή του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ανάγωγα

Στα κεραμίδια βγήκαν η Νέα Δημοκρατία, το ΚΙΝ.ΑΛΛ. και τα δεξιά μέσα ενημέρωσης με την καταγγελία του Πάνου Καμμένου ότι υπάρχει φράξια του ΣΥΡΙΖΑ στις Ενοπλες Δυνάμεις, και ζητούν εξηγήσεις από τον Τσίπρα. Μα, καλά, βρε παιδιά, εσείς δεν μας είχατε γανώσει τα αυτιά ότι το διαζύγιο είναι σικέ; Τι έγινε; Αλλάξατε γνώμη; Μας ζαλίσατε με τα πέρα-δώθε.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ