Η τέχνη της υποκριτικής

Της Άντας Ψαρρά.

Σκίζουν τα ρούχα τους οι «αθώοι» και τα φερέφωνά τους μετά την καταιγίδα μαρτυριών ανθρώπων που έκρυψαν για χρόνια την ντροπή, τη βία και την απαξίωση που βίωσαν στον χώρο δουλειάς ή σε χώρους όπου τόλμησαν να θελήσουν να διακριθούν για τις ικανότητες και την αξία τους. Και καλά οι άξεστοι προπονητές και τα κάθε λογής λαμόγια του αθλητισμού. Ομως να παίρνει τώρα η μπάλα και τους εγνωσμένου κύρους δημιουργούς, σκηνοθέτες, παραγωγούς και καλλιτέχνες που κόσμησαν τις αντίστοιχες θέσεις εξουσίας, τα θέατρα και τις τηλεοράσεις μας, αυτό πάει πολύ.

Οταν έχει χειροκροτήσει όρθιο το κοινό έξοχες παραστάσεις, δεν μπορεί να θέλουν κάποια ανθρωπάκια ατάλαντα να χαλάσουν την εικόνα που τόσο περίτεχνα φιλοτέχνησαν οι σημερινοί καταγγελλόμενοι. Κι αν κάποια από τα ανθρωπάκια αυτά υπέστησαν σεξουαλική βία, τιμή τους και καμάρι τους! Να αφήσουν τα #MeToo, να γυρίσουν στις γωνιές τους και να ζαρώσουν μαζί με τις χιλιάδες γυναίκες και άνδρες που επίσης είχαν την τιμή να τους βάλει χέρι ο εργοδότης τους και, γιατί όχι, να βιαστούν από τον εγνωσμένου ή αγνώστου κύρους σύντροφό τους.

Κι αν όλοι αυτοί τολμήσουν να πάνε και στα δικαστήρια, θα ντροπιαστούν ακόμα περισσότερο διότι στο πλευρό των άξιων θα βρίσκεται η αφρόκρεμα των δικηγόρων, έτοιμοι να διαπομπεύσουν τα θύματα προκειμένου να αθωωθούν οι πελάτες τους, ακόμα κι αν έχουν ασελγήσει στα κορμιά των θυμάτων.

Οι ευαίσθητες γραφίδες της τέχνης και του πολιτισμού ανέκραξαν ότι όλα αυτά είναι μυθεύματα, φτάνοντας στο σημείο να υποστηρίζουν με τυφλό φανατισμό ότι είναι η Αριστερά που καθοδηγεί τα δήθεν θύματα. Δεν ξέρω αν είναι η Αριστερά και τα κοινωνικά κινήματα που υπερασπίζονται τα δικαιώματα όλων αυτών που βίωσαν στο πετσί τους το «άγγιγμα» της εξουσίας, αλλά πάντως η Δεξιά δεν είναι!

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ