Η συγκεντρωση της Δευτερας

Γράφει ο Γιάννης Καραγιαννίδης (ΚΙΛΚΙΣ 24)

———————————————————————————————————————————–                  Είναι απολύτως βέβαιο ότι το απόγευμα της Δευτέρας θα λάβει χώρα στο Συνεδριακό του Κιλκίς μια πρωτόγνωρη εκδήλωση διαλόγου πάνω στο καυτό θέμα των ημερών, δηλαδή τη σχεδιαζόμενη επιχείρηση εκμετάλευσης του σημαντικού όπως φαίνεται ορυκτού πλούτου του νομού μας, ή τουλάχιστον μεγάλου μέρους του. Πρωτόγνωρη, γιατί θ` αντιπαρατεθούν οργανωμένα διαφορετικές απόψεις, σε μια προσπάθεια να “φωτιστούμε” οι Κιλκισιώτες πάνω σ` ένα θέμα που έσκασε επί των κεφαλών μας το τελευταίο διάστημα, απειλώντας να επιφέρει τραύματα – μικρά ή μεγάλα, θα φανεί στην πορεία – στον κοινωνικό μας ιστό.

Εξόχως ενδιαφέρουσα λοιπόν η εκδήλωση, μα ταυτόχρονα και εξαιρετικά δύσκολη για όλους, διοργανωτές, ομιλητές και απλούς πολίτες. Η δυσκολία, πέραν των άλλων εγγενών που έχει κάθε τέτοιου είδους εκδήλωση, τεκμαίρεται κι απ`το κλίμα που έχει διαμορφωθεί στη μικρή τοπική μας κοινωνία. Ένα κλίμα καχυποψίας κι επιθετικότητας των μεν εναντίον των δε, γεύση του οποίου πήραμε σε μικρογραφία, στην πρόσφατη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Κιλκίς. ‘Οπου είδαμε ν` αντιπαρατίθενται με σφοδρότητα πολίτες με δημοτικούς συμβούλους και δημοτικούς συμβούλους μεταξύ τους.

Το βασικό ερώτημα που τίθεται είναι αν θα πάμε στη συγκέντρωση της Δευτέρας για να ενημερωθούμε (είναι η πρώτη φορά που μπορούμε να` χουμε μια ολόπλευρη και σφαιρική ενημέρωση) ή με σκοπό να επιβάλουμε την άποψή μας, που σχηματίσαμε απ` την ως τώρα ενημέρωση που είχαμε (κατά το μάλλον μονόπλευρη, ασφαλώς).

Η απάντηση είναι απλή: Οφείλουμε να κάνουμε το πρώτο. Το επιβάλει η κρισιμότητα του θέματος και των στιγμών, που θα `λεγαν κι οι πολιτικοί! Οι οποίοι, όλο καλά τα λένε αλλά πράτουν τα αντίθετα, επειδή ενδιαφέρονται πρωτίστως για τη “πάρτη” τους. Εμείς, όμως, προτάσουμε στη πολιτική μας δράση το καλό του τόπου μας. Όπως, φυσικά, το αντιλαμβάνεται ο καθένας.

Αν, πάλι, θεωρούμε ότι είμαστε αρκούντως ενημερωμένοι κι έχουμε αποκρυσταλώσει σταθερή άποψη, οφείλουμε εφ` όσον επιλέξουμε να πάμε στο Συνεδριακό για να την εμπεδώσουμε, να σεβαστούμε τους συμπολίτες μας που ως τώρα δεν έχουν διαμορφώσει την δική τους, όπως συμβαίνει και με τον γράφοντα.

Το θέμα των μεταλλείων δεν είναι ούτε μονάχα περιβάλλον, ούτε μονάχα ανάπτυξη. Αν ήταν μόνο το πρώτο, ποτέ δεν θα χτίζονταν ο Παρθενώνας απ` τα λατομεία μαρμάρου της Πεντέλης. Κι αν ήταν μόνο το δεύτερο, όλοι οι κάτοικοι της Αφρικής θα `πρεπε να κολυμπούν στο χρήμα. Σε περιπτώσεις σαν τη δική μας, ανιχνεύεις με ψυχραιμία, αντικειμενικότητα κι επιστημονική επάρκεια τα δεδομένα και παραμέτρους, εκτιμάς με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη σιγουριά όλα τ` αποτελέσματα της όποιας δρατηριότητας, ζυγίζεις τα υπέρ και τα κατά, και αποφασίζεις.

Με ποιόν τρόπο παίρνεις αποφάσεις; Πάντως όχι μ` αυτόν που ακούστηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο Κιλκίς, δηλαδή δια των “αντιπροσώπων της τοπικής κοινωνίας”. Τους είδαμε και τους αντιπροσώπους και τα καλά τους! Κι επιτέλους, δεν μπορούμε να τα εκχωρούμε όλα σ` αυτούς. Ούτε, όμως, και δια της αντιπροσώπευσης των πολιτών μέσω των φορέων. Είναι στρεβλή κι αυτή η δημοκρατικότητα. Αφού, όμως, οι …αντιπρόσωποί μας, μας διαβεβαιώνουν σ` όλους τους τόνους ότι η κυβερνητική δέσμευση είναι να μην προχωρήσει τίποτα χωρίς την συγκατάθεση της τοπικής κοινωνίας, ιδού τα Κρούσια και το Πάικο, ιδού και το πήδημα: Δη-μο-ψή-φι-σμα!

ΥΓ. Ο γράφων οφείλει ένα μεγάλο “ευχαριστώ” στο “Μέτωπο” για την τιμητική πρόταση, που του μετέφερε μέλος του, να συντονίσει την συζήτηση της Δευτέρας. Το ίδιο και στον αντιπεριφερειάρχη, Χρ. Γκουντενούδη, για την ίδια πρόταση, που ακολούθησε. Η άρνησή μου ν` αναλάβω αυτήν την ευθύνη οφείλεται σε τρεις λόγους. Πρώτον, στο επικρατούν κλίμα, στο οποίο προσπάθησα ν` αναφερθώ προηγουμένως. Δεύτερο, επειδή μ` ενόχλησε η καχυποψία του “Μετώπου” απέναντι σ` έναν εκλεκτό συνάδελφο και φίλο, όπως ο Θεοφύλακτος Παγλαρίδης, ο οποίος απ` ότι έμαθα προτάθηκε εξ` αρχής απ` την Αντιπεριφέρεια για συντονιστής της συζήτησης.  Θεωρώ ότι θα πρέπει να ξεχωρίζουμε τις προσωπικές απόψεις που διατυπώνονται σ` ένα άρθρο , από έναν ρόλο που πρέπει να διεκπαιρεωθεί. (Επ` ευκαιρία, είναι απαράδεκτες οι επιθέσεις που δέχεται σε προσωπικό επίπεδο – κι όχι βέβαια στο πεδίο των επιχειρημάτων – ο εν λόγω συνάδελφος για το τελευταίο άρθρο του με θέμα τα μεταλλεία). Και τρίτον, επειδή ήθελα να συμμετάσχω στην πολύ σημαντική εκδήλωση της Δευτέρας μονάχα με την επαγγελματική μου ιδιότητα και φυσικά αυτήν του απλού πολίτη.