Η «σοφία» των εταιρειών και…

…η «βλακεία» των κυβερνήσεων.

Του Τάσου Τσακίρογλου.

«Η νεοφιλελεύθερη θεωρία πρεσβεύει ότι οι εταιρείες είναι από τη φύση τους σοφές και οι κυβερνήσεις ηλίθιες». Αυτό γράφει ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης, Κόλιν Κράουτς, στο εμβληματικό του βιβλίο «Μεταδημοκρατία» (εκδόσεις Εκκρεμές, 2006), αναφερόμενος στην επιχειρηματολογία των απανταχού νεοφιλελεύθερων, οι οποίοι θέλουν να παραχωρήσουν όλη την «μπίζνα» στον ιδιωτικό τομέα, αφαιρώντας την από το Δημόσιο.

Ωστόσο, όπως αποδεικνύει η καθημερινή εμπειρία και αποδείχτηκε με την κακοκαιρία «Ελπίδα», ο μύθος αυτός καταρρέει, γιατί τόσο οι εταιρείες όσο και οι κυβερνήσεις είναι εξίσου ηλίθιες! Για την ακρίβεια η «ηλιθιότητά» τους συνίσταται στο ότι είναι παντελώς αδιάφορες για το θεωρούμενο ως γενικό καλό, ενώ ενδιαφέρονται αποκλειστικά για το ιδιωτικό κέρδος.

Οι ιδιωτικές εταιρείες έχουν δήθεν την τεχνογνωσία, αλλά και τα μέσα, τα οποία, υποτίθεται, δεν διαθέτει μια κυβέρνηση. Και τι έγινε λοιπόν με την Αττική Οδό στην περίπτωσή μας; Παντελής παράλυση, έλλειψη (ιδιωτικής) πρωτοβουλίας και κατάληξη στη λύση τελευταίας καταφυγής: το κράτος και τον… Στρατό.

Και τι κράτος! «Επιτελικόν»! Με εξαφανισμένο τον πρωθυπουργό, με υπουργούς που κρύβονται πίσω από τις ευθύνες των… εταιρειών και μηδέν παραιτήσεις για τα δεινά των «κατεψυγμένων» πελατών τους.

Ενας φαύλος κύκλος διαιωνίζεται με τις κυβερνήσεις των νεοφιλελεύθερων «αρίστων»: απευθείας ή αναξιοκρατικές αναθέσεις σε φωτογραφικούς διαγωνισμούς, αδυναμία εκτέλεσης από τους ιδιώτες του έργου που τους ανατέθηκε και επιστροφή σε ένα κράτος ανικανότητας, αλαζονείας και φλυαρίας, έτσι όπως όλα αυτά προσωποποιούνται στον πρωθυπουργό και το μισό του υπουργικό συμβούλιο.

Άνθρωποι ολίγιστοι ως προς τα προσόντα, επηρμένοι, χωρίς αντίκρισμα στην πραγματικότητα και, φυσικά, όπως γίνεται πάντα, μοιραίοι την κρίσιμη στιγμή!

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ