Η οργή μέσα μου
Του Αλέκου Λασκαράτου
————————————————————————————————————————————————————————————————Την Τετάρτη 6/2 το πρωί, παραγωγοί και έμποροι λαϊκών αγορών διένειμαν δωρεάν οπωροκηπευτικά έξω από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης στην πλατεία Βάθη. Δεν είναι η πρώτη φορά και σίγουρα δεν είναι η τελευταία που γίνεται δωρεάν διανομή τροφίμων. Ίσως όμως ήταν η μαζικότερη και η πιο εντυπωσιακή.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ διανεμήθηκαν 50 τόνοι σε λιγότερο από δύο ώρες! Οι σκηνές, από την τηλεόραση, εντυπωσιακές. Ο κόσμος που είχε μαζευτεί ήταν τόσο πολύς που είχαν σχηματιστεί ουρές. Αφού άδειασαν οι πάγκοι, έγινε έφοδος σε φορτηγό απ’ όπου συνεχίστηκε η διανομή. Προκειμένου να έχουν κάποια πιθανότητα να παραλάβουν τρόφιμα και όσοι δεν ήσαν δίπλα στο φορτηγό, σακούλες με τρόφιμα εκσφενδονίζονταν από το φορτηγό προς το πλήθος που είχε τα χέρια απλωμένα ελπίζοντας να αρπάξει κάποιαν απ’ αυτές στον αέρα!
Παρόμοιες σκηνές έχω δει από την τηλεόραση σε διανομές τροφίμων από τον ΟΗΕ σε λιμοκτονούσες περιοχές του Τρίτου Κόσμου. Κι όμως αυτά διαδραματίζονταν στο κέντρο της Αθήνας! Η “πελατεία”; Άνεργοι, άστεγοι, άνθρωποι της τρίτης ηλικίας χωρίς σύνταξη ή με σύνταξη πείνας. Μια γιαγιά κλαίγοντας έλεγε στον φακό, πώς να καταφέρω παιδί μου να συντηρήσω τον εαυτό μου, την άνεργη κόρη μου και τον άντρα της με 400 ευρώ σύνταξη το μήνα;
Ξέρω, ξέρω. Θα μου πείτε ότι αυτές είναι πιασάδικες ιστορίες για εύκολες και δακρύβρεχτες συγκινήσεις. Θα συμφωνήσω μαζί σας. Όμως υπάρχει κάτι περισσότερο. Μέσα από αυτές τις ιστορίες, και από τόσες άλλες παρόμοιες που είδαμε, βλέπουμε και που θα δούμε, την συγκίνηση έχει τώρα αντικαταστήσει μέσα μου ένα άλλο συναίσθημα πολύ πιο βίαιο, που τρώει τα σωθικά μου από μέσα κι’ αυτό είναι η Οργή.
Δεν θέλω ν’ ακούσω εξηγήσεις και ερμηνείες για το πώς φτάσαμε ως εδώ. Άκουσα τόσες και τόσες. Δεν με ενδιαφέρουν πια. Δεν θέλω να ακούσω αναλύσεις και προβλέψεις για το πώς και πότε θα έρθουν καλύτερες μέρες. Ακούω τόσες και τόσες. Δεν με ενδιαφέρουν πια. Αυτά που συμβαίνουν με προσβάλλουν σαν άτομο και σαν πολίτη αυτής της χώρας, και νοιώθω μέσα μου βαθιά ηττημένος. Νοιώθω Οργή. Τίποτε άλλο.
