Η Μεταδημοκρατία και όλοι εμείς

Του Χρήστου Σπίγκου.

Τον τελευταίο καιρό μπήκαν στο λεξιλόγιό μας σύνθετες λέξεις με πρώτο συνθετικό το «μετα». Με τη βοήθεια σχετικού κειμένου του καθηγητή κ. Αλέξανδρου Κιουπκιολή δίνω μια εννοιολογική εικόνα της Μεταδημοκρατίας, μέσα από κάποιες λέξεις κλειδιά που συνιστούν το μεταδημοκρατικό γεγονός: Διαπλοκή, ιδιωτικοποιήσεις, απελευθέρωση των αγορών, παγκοσμιοποίηση, νέες τεχνολογίες, μεγέθυνση του τομέα των υπηρεσιών, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, λιτότητα, ανασφάλεια και ανεργία, αποδιοργάνωση του συνδικαλιστικού κινήματος, κρίση εμπιστοσύνης προς τους πολιτικούς, πολιτική αποξένωση των μαζών, αποϊδεολογικοποίηση, εξατομίκευση και life style, ασαφείς κοινωνικές ταυτότητες, μεσαίος χώρος, άμβλυνση των διαχωριστικών γραμμών, συναίνεση, σύγκλιση των μεγάλων κομμάτων, η πολιτική ως διαχείριση, επικοινωνιακή πολιτική, εκλογολόγοι, δημοσκοπήσεις, τηλεδικεία, άνοδος ακροδεξιών κομμάτων, άναρθρες εξεγέρσεις βίας στις χώρες της Δύσης.

Κάθε λέξη και μια κοινωνικοπολιτική προσέγγιση και συνάμα, μια αδυναμία διερεύνησης του στοιχείου που ενοποιεί και ερμηνεύει όλα αυτά τα φαινόμενα της καθημερινότητας στις ύστερες νεωτερικές κοινωνίες.

Το πολιτικό σύστημα παρακολουθεί αμήχανο τη ρευστοποίησή του, αδυνατώντας να δημιουργήσει αμυντικούς μηχανισμούς επιβίωσης. Το περιτύλιγμα αποθεώνεται και το περιεχόμενο πετιέται στα σκουπίδια γιατί, για τους πολλούς, ό,τι είχε να πει το είπε. Τώρα γυρίζουμε σελίδα, κι αν κι αυτό δεν αρκεί, αλλάζουμε ολόκληρο το βιβλίο.

Δίπλα μας η απογοήτευση, απέναντι η δυσανεξία και γύρω μας ο θυμός. Ο καθένας με το δίκιο, που δεν του το προσφέρουν οι θέσεις που μαζί ψηφίσαμε κάποτε στο συνέδριο της νιότης. Τότε που η γνώση ήταν όπλο κι η ελπίδα παρηγοριά.

Σήμερα τα μικρόφωνα σιωπούν. Η σκόνη στη βιβλιοθήκη μ’ εμποδίζει να βρω το κείμενο που ταιριάζει στην περίπτωση. Τίποτα δεν ταιριάζει σ’ αυτό που βιώνουμε. Η επόμενη εικόνα κάτι έχει να μας διδάξει. Κρατάει λίγο. Τόσο, όσο το μυαλό να μην κουραστεί με περιττά κι ανούσια τσιτάτα.

Κι εσύ σύντροφε με το αριστερόμετρο και την εχθροπάθεια ήλθε η ώρα να χαμογελάσεις. Ήλθε η ώρα να βρεις τη δύναμη να υποδεχθείς το διαφορετικό φως από το μέχρι χθες ερμητικά κλειστό παράθυρο. Μαζί μ’ αυτό θα έλθει και χρήσιμο οξυγόνο. Ξέρω θα φοβηθείς μην ξεχάσεις αυτά που συμφωνήσαμε, όταν τότε οι πολλοί μας έβριζαν και μας λοιδορούσαν. Όμως δεν έχεις δίκιο. Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Κι όταν ο σκηνοθέτης κουραστεί να μας τυφλώνει με τον προβολέα του ανερμάτιστου, εμείς θα έχουμε ακόμα κάτι να πούμε. Κι αυτή είναι η αλήθεια που χρόνια τώρα μας την έκρυβαν οι αβέβαιες βεβαιότητές μας.

Μέχρι τότε υποσχέσου ότι θα είμαστε μαζί στο ίδιο προσήλιο, χωρίς σκιές και ανήλιαγες κουβέντες.