Η κυβέρνηση διασύρει τη χώρα,
…δεν την υπερασπίζεται.
Του Γιώργου Λακόπουλου.
Από ότι έγινε γνωστό ο Πρωθυπουργός δεν θα πάει στις Βρυξέλλες για να ζητήσει Σύνοδο Κορυφής. Θα πάει στον… Έβρο. Να κάνει τι άραγε; Δεν έχουμε πόλεμο. Δεν είναι αρχιστράτηγος που σπεύδει να εμψυχώσει το στρατό.
Είναι Πρωθυπουργός κοινοβουλευτικής χώρας που αντιμετωπίζει ένα περίπλοκο -και μάλλον άλυτο- πρόβλημα από τη μετακίνηση πληθυσμών προς την Ευρώπη, για γεωπολιτικούς λόγους.
Ότι θα τον συνοδεύουν – με πρόσκλησή του προφανώς- οι τρεις πιο υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει συμβολικό χαρακτήρα και δεν αλλάζει την ουσία: ο Σαρλ Μισέλ, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και ο Νταβίντ Σασόλι, δεν έχουν να προσφέρουν τίποτε στον Έβρο.
Το παιχνίδι δεν παίζεται στα σύνορα. Παίζεται σε κάποιες πρωτεύουσες. Και αυταπατάται η ελληνική κυβέρνηση αν πιστεύει ότι είναι η πρώτη κίνηση εκ μέρους της ΕΕ, η οποία δείχνει πλέον διατεθειμένη να υποστηρίξει τον Έλληνα πρωθυπουργό στις κινήσεις αποτροπής των μεταναστευτικών ροών, όπως διαδίδει.
Η χώρα πλήττεται επειδή είναι «πέρασμα». Όχι γιατί κάποιοι σκοτεινοί ανθέλληνες θέλουν να την «εξισλαμίσουν». Και ο Ερντογάν ανοίγει τα σύνορά του για να περάσουν πρόσφυγες – που έχουν περάσει και από τα δικά του σύνορα προηγουμένως – για δυο λόγους.
Πρώτον επειδή κανείς δεν μπορεί να του επιβάλλει να μην το κάνει. Κανείς – και ούτε δικαιούται. Και δεύτερο για να εκβιάσει τις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες στο παιχνίδι που παίζεται στην περιοχή- με συμμετοχή τους. Όχι τα κοινοτικά όργανα. Κάποιες χώρες.
Οι αυτοψίες από παράγοντες που δεν έχουν την εξουσία να κάνουν τίποτε ρίχνουν στάχτη στα μάτια. Δεν ενισχύουν τη χώρα. Περισσότερο την οριοθετούν ως ζώνη υποδοχής προσφύγων, μακριά από τις άλλες χώρες.
Η παρουσία των εκπροσώπων των τριών κοινοτικών οργάνων, δεν λύνουν κανένα πρόβλημα για την Ελλάδα, ούτε μεταφέρουν στην Ευρώπη τη λύση του. Μόνο η Σύνοδος Κορυφής μπορεί να το κάνει. Αλλά παραδόξως ούτε ο Μητσοτάκης τη ζητάει, ούτε ο Μισέλ την συγκαλεί.
Αν είχε κότσια ο Έλληνας Πρωθυπουργός, θα τους απαγόρευε να έλθουν στον Έβρο.
Θα πήγαινε ο ίδιος στις Βρυξέλλες. Και θα ζητούσε και από τον φίλο του τον Μακρόν, στον οποίο κάνει όλα τα χατίρια να τον συνοδεύσει. Τα υπόλοιπα είναι κοροϊδία.
Αλλάζει η διεθνής εικόνα της χώρας
Η ελληνική κυβέρνηση αντί να δει το θέμα στη σωστή του διάσταση και -μαζί με την αναγκαία φύλαξη των συνόρων, την οποία δεν πρέπει να αντιλαμβάνεται «ιδεολογικά» σαν τον Όρμπαν, αλλά σαν συνοριακή δραστηριότητα- να σπεύσει το κοινοτικό κέντρο, αυτοσχεδιάζει.
Πελαγοδρομεί και ρίχνει νερό στα κατώτερα αισθήματα της κοινωνίας. Θα το πληρώσει ακριβά η χώρα, αν η κυβέρνηση στρέψει την κοινωνία – υπάρχουν ανακοινώσεις… Συλλόγων – εναντίον προσφύγων και μεταναστών.
Ήδη καταφέρνει το αδιανόητο: οι Έλληνες πολίτες, που ως τώρα αντιμετώπιζαν όσους έφταναν στον τόπο τους ως κατατρεγμένους και τους παραστέκονταν, στρέφονται εναντίον τους και θέλουν να τους ρίξουν στη θάλασσα.
Έργο Μητσοτάκη. Μόνο που δεν μένει στα εθνικά όρια. Διεθνοποιείται και εκθέτει τη χώρα. Μετά την εξίσωση του ίδιου του Πρωθυπουργού με τον Όρμπαν, τον Σαλβίνι και τη Λεπέν, ακολουθούν καταγγελίες για τη συμπεριφορά κάποιων κουφιοκέφαλων εναντίον μεταναστών.
Πολίτες οδηγούνται σε ακρότητες από τις συνθήκες που δημιούργησε η κυβέρνηση και ήδη τα κατορθώματά τους κάνουν το γύρο του κόσμου: Έλληνες εμποδίζουν την αποβίβαση προσφύγων και τους εξωθούν στον πνιγμό. Ντροπή.
Στη Λέσβο, κάποιοι έβαλαν φωτιά σε εγκατάσταση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ. Ξεπέρασαν τα σουβλάκια των Διαβατών. Κάτοικοι εμπόδισαν αιτούντες άσυλο να αποβιβαστούν.
Ομοίως παράγοντας της αυτοδιοίκησης στον Έβρο αποφάνθηκε – παπαγάλισε μάλλον κυβερνητική θέση – ότι δεν είναι πρόσφυγες, αλλά μετανάστες.
Γερμανός δημοσιογράφος ξυλοκοπήθηκε και πέταξαν τον εξοπλισμό του στη θάλασσα – με την κατηγορία ότι… συνεργάζεται με ΜΚΟ. Το ίδιο υπέστη και Ελληνίδα δημοσιογράφος.
Ο επικεφαλής του Γραφείου της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ στη Λέσβο για τους πρόσφυγες προπηλακίστηκε.
Όσοι προσπαθούν να συγκρατήσουν εκείνους που έχουν αφομοιώσει την κυβερνητική πολιτική και αποφασίζουν ποιος δικαιούνται άσυλο και ποιος όχι, απειλούνται.
Ο Έλληνας ανταποκριτής του Spiegel κατήγγειλε φραστικές απειλές σε βάρος του, κάνοντας λόγο για «μια μαύρη μέρα για την Ελλάδα»
Τα Ηνωμένα Έθνη ζήτησαν να μην γίνεται στα ελληνοτουρκικά σύνορα χρήση «υπερβολικής» βίας εναντίον των χιλιάδων μεταναστών που συρρέουν προσπαθώντας να περάσουν στην Ευρώπη.
Κατά τον ΟΗΕ οι χώρες δικαιούνται να ελέγχουν τα σύνορά τους και να διαχειρίζονται τις παράνομες μετακινήσεις, αλλά πρέπει να εφαρμόζουν σύστημα που θα επιτρέπει να υποβάλλονται αιτήματα για παροχή ασύλου με συντεταγμένο τρόπο.
Ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης διατύπωσε την ανησυχία του για τους πιο ευάλωτους και εκτεθειμένους.
Είναι ικανοποιημένη η κυβέρνηση με την εικόνα που «φιλοτεχνεί»με την πολιτική, τη ρητορική και τις πράξεις της; Καμιά σχέση με τον παγκόσμιο θαυμασμό που απέσπασε στο παρελθόν η χώρα και οι άνθρωποί της – και αυτό της εξασφάλιζε βοήθεια.
Φύλαξη των συνόρων, αλλά και πρωτοβουλίες στην Ευρώπη.
Κοντολογίς η Ελλάδα – ως χώρα εκ των πραγμάτων διέλευσης προσφύγων και μεταναστών – αντί να συγκεντρώνει τη συμπάθεια και την υποστήριξη της διεθνούς κοινής γνώμης δέχεται κριτική. Για τις συμπεριφορές που επιβάλλει η κυβέρνηση της απέναντι σε ανθρώπους που ενδεχομένως δικαιούνται άσυλο -και σε κάθε περίπτωση περίθαλψη.
Τα σύνορα πρέπει να φυλάσσονται όταν δέχονται επίθεση από εχθρούς- ακόμη με αίμα. Όταν παραβιάζονται από κατατρεγμένους πληθυσμούς και γυναικόπαιδα, η αντιμετώπιση αλλάζει.
Η χώρα ΔΕΝ «δέχεται επίθεση». Υπόκειται τις συνέπειες της θέσης της, εξ αιτίας ενός φαινόμενου που δεν θα ανακοπεί από τον ηρωικό στρατηγό Στεφανή και τον φύλακα της τάξης Χρυσοχοΐδη.
Ούτε από τον πρωθυπουργό που νομίζει ότι υπάρχουν πεδία μαχών και σπεύδει να τα επιθεωρήσει!
Για την Ελλάδα το πρόβλημα θα περιοριστεί – και με κανένα τρόπο δεν θα εξαλειφθεί – αν ασκήσει σωστή πολιτική:
Να το μεταφέρει στο Ευρωπαϊκό Κέντρο, γιατί μόνο εκεί μπορεί, να βρεθούν μέτρα ανακούφισης και της ίδιας ή άλλων κοινοτικών χωρών και των προσφύγων και μεταναστών.
Από αυτή την άποψη η κυβέρνηση έπρεπε να είναι εξοργισμένη με την Ευρώπη που αδρανεί – όχι με τα γυναικόπαιδα στον Έβρο. Να είναι εναντίον του Όρμπαν και του Σαλβίνι, όχι να τους αντιγράφει. Να συνεργαστεί με την αντιπολίτευση, όχι να την χλευάζει.
Κοντά στο νου και η γνώση:όφειλε να δηλώσει στο κοινοτικό κεντρώο αδυναμία συγκράτησης των μεταναστών, όχι να υπερηφανεύεται ότι καλά κρατάει.
Πρωτίστως όφειλε να μη φανατίζει τον πληθυσμό. Να εξηγήσει ότι οι πρόσφυγες και μετανάστες, είναι κατατρεγμένοι άνθρωποι. Δεν απειλούν την Ελλάδα, αλλά προσπαθούν να βρουν τρόπο να επιβιώσουν – πληττόμενοι από συνθήκες που δημιούργησαν στις χώρες τους και οι Ευρωπαίοι.
Αυτοί οι άνθρωποι δικαιούνται την αλληλεγγύη και τη συμπαράσταση μας. Όχι ασφαλώς να τους ανοίξουμε τα σύνορα.
Να πιέσουμε ως χώρα και κοινωνία για την καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση του προβλήματος -που θα συνεχίσει για πολύ ακόμη- από την Ευρώπη. Από την κοινότητα και τα κράτη μέλη ξεχωριστά.
Ειδικά όσων βαρύνονται με την αποικιοκρατία, που είναι η ρίζα της σημερινής κατάστασης στις χώρες προέλευσης των προσφύγων και μεταναστών. Αλλά και με τη σημερινή πολιτική τους.
Όσο η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποφεύγει να κινηθεί με αυτόν τον τρόπο και καλλιεργεί αντιμεταναστευτική ψύχωση -, που μπορεί να φέρει και χειρότερα – δεν υπερασπίζεται την Ελλάδα. Τη διασύρει. Και τη φέρνει όλο και σε πιο δύσκολη θέση.
Άρθρο στο Ανοιχτό Παράθυρο
