Η ατυχία, το χέσιμο και…

…οι τσιμεντόλιθοι.

Του Τάσου Παππά.

Στο ποδόσφαιρο όταν μια ομάδα πιέζεται ασφυκτικά, κλείνεται στην περιοχή της, παίζει καταστροφικό παιχνίδι, κάνει καθυστέρηση, οι παίκτες της ψευτοτραυματίζονται για να κερδίσουν χρόνο και διαμαρτύρονται συνεχώς στον διαιτητή.

Αν τα καταφέρει και πάρει το αποτέλεσμα, τα οπαδικά μέσα ενημέρωσης θα αποθεώσουν τους παίκτες, τον προπονητή και την ιδιοκτησία. Αν τα πράγματα στραβώσουν, θα φταίνε ο διαιτητής, οι επόπτες, το VAR, τα δοκάρια, η κακή τύχη. Πάντα κάποιοι άλλοι. Με αυτή τη λογική πορεύεται η κυβέρνηση των αρίστων. Το τελευταίο διάστημα είχαμε πολλά δυσάρεστα γεγονότα που δεν ήταν εύκολο να τα διαχειριστούν οι σύμβουλοι επικοινωνίας και ο προπαγανδιστικός μηχανισμός. Επέλεξαν την τακτική του αντιπερισπασμού και επικαλέστηκαν το τυχαίο που δεν ήταν δυνατόν να προβλεφθεί.

■ Τα περιστατικά βαριάς εγκληματικότητας έδωσαν τον τόνο στη δημόσια συζήτηση. Πώς αντέδρασε η κυβέρνηση; Προανήγγειλε αυστηροποίηση των ποινών, έφτιαξε έναν φάκελο με τους ποινικούς που κυκλοφορούν ελεύθεροι, κατηγόρησε την προηγούμενη κυβέρνηση ότι με τις αλλαγές που έφερε στον Ποινικό Κώδικα έστρωσε το χαλί στους εγκληματίες, επικήρυξε τους δράστες ενός εγκλήματος, ξεχνώντας να πράξει το ίδιο και για τους δράστες άλλων ειδεχθών εγκλημάτων, άνοιξε ξανά τον φάκελο της Μαρφίν καλλιεργώντας προσδοκίες ότι τούτη τη φορά η υπόθεση θα εξιχνιαστεί, άφησε δηλητηριώδη υπονοούμενα για τη Δικαιοσύνη λέγοντας ότι η αστυνομία πιάνει τους παραβάτες, αλλά η Δικαιοσύνη τους αντιμετωπίζει με παρεξηγήσιμη επιείκεια και βεβαίως, για να αποδείξει ότι οι διωκτικές αρχές δεν κοιμούνται, οργάνωσε με τη βοήθεια των τηλεοπτικών καμερών την επιχείρηση εκκαθάρισης μιας κατάληψης στο κέντρο της Αθήνας που κάθε άλλο παρά αντιδημοφιλής ήταν στον πληθυσμό της περιοχής (θέατρο «Εμπρός»).

Η απάντηση σ’ αυτήν την ανόητη και προκλητική ενέργεια ήταν αποστομωτική. Οι τσιμεντόλιθοι της βλακείας κατέρρευσαν από τα χτυπήματα της βαριοπούλας της δίκαιης οργής. Το χτίσιμο, σε ζωντανή σύνδεση. Το γκρέμισμα, ούτε μαγνητοσκοπημένο. Η αστυνομία επανήλθε, τούτη τη φορά με λαμαρίνες. Τη σταμάτησαν ξανά. Δεν θα το βάλει κάτω. Ούτε όμως και οι πολίτες.

■ Στα Γεράνεια Ορη είχαμε μία από τις χειρότερες καταστροφές στην ιστορία των δασικών πυρκαγιών. Οι τύποι που κυβερνούν τη χώρα, οι οποίοι ήταν πολύ αυστηροί όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση και υπόσχονταν ότι θα σαρώσουν τις δυσλειτουργίες, τη γραφειοκρατία, το έλλειμμα συντονισμού των υπηρεσιών, πιάστηκαν κυριολεκτικά στον ύπνο.

Η φωτιά έκαιγε ανενόχλητη και αυτοί απλώς συσκέπτονταν. Τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης έκαναν φιλότιμες προσπάθειες για να προστατεύσουν τους αρίστους, ωστόσο η κατάσταση ήταν δραματική. Η ηγεσία της Πυροσβεστικής και οι πολιτικοί προϊστάμενοί της έπραξαν το αναμενόμενο: κλότσησαν την μπάλα στην εξέδρα. Είπαν ότι ήμασταν άτυχοι γιατί ακόμη δεν είχαν έρθει τα ενοικιασμένα αεροπορικά μέσα πυρόσβεσης, γιατί ο στρατηγός άνεμος δεν ήταν σύμμαχός μας και γιατί δεν υπήρχαν αντιπυρικές ζώνες. Οι αθεόφοβοι βρήκαν τρόπο για να πανηγυρίσουν. Δήλωσαν ότι «κερδίσαμε το στοίχημα». Ποιο στοίχημα; Δεν υπήρξε νεκρός. Μάλιστα. Ευτυχώς. Κάηκαν όμως 73.000 στρέμματα. Καταστράφηκαν ή υπέστησαν σοβαρές ζημιές πολλά σπίτια. Επλήγησαν περιοχές Natura. Ας είναι, κερδίσαμε το στοίχημα.

■ Οταν όμως τα γεγονότα δεν είναι εύκολο να εξωραϊστούν γιατί γίνονται γνωστά σε πρώτο χρόνο, τότε η λύση είναι η σιωπή. Είπε ένας βουλευτής της συμπολίτευσης κάτι αποτρόπαιο από το βήμα της Βουλής; Καμία αντίδραση, καμία τιμωρία, καμία συγγνώμη. Η συγκεκριμένη λέξη έχει εξοριστεί από το λεξιλόγιο των νόμιμων ιδιοκτητών της χώρας. Δήλωσε ένας εφοπλιστής ότι ο κλάδος του δεν υπολογίζει τις κυβερνήσεις και ότι έχει χεσμένο τον πρωθυπουργό; Ε και; Είναι φίλος της παράταξης, της οικογένειας, ευεργέτης, φιλάνθρωπος, οπότε αφήνουμε το θέμα να σέρνεται επί πέντε μέρες και δεν μας ενοχλεί που ο αρμόδιος υπουργός, ο οποίος έφαγε κατάμουτρα την προσβολή, έκανε πως δεν άκουσε.

Ανάγωγα

«Δεν έχουμε πειράξει το μαξιλάρι του κυρίου Τσίπρα», τόνισε ο Αδωνις Γεωργιάδης μιλώντας στον τηλεοπτικό Σκάι. Αρα, υπάρχει το μαξιλάρι. Γιατί κάπως αλλιώς μας τα έλεγαν ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του. Αρα, οι σκιτζήδες και οι άπλυτοι αριστεριστές αποδείχτηκαν νοικοκυραίοι. Αρα, δεν άφησαν καμένη γη και άδεια ταμεία. Αρα, η Δεξιά έλεγε χοντρά ψέματα και πριν έρθει στην κυβέρνηση και τις πρώτες μέρες μετά τη νίκη της στις εκλογές. Μήπως κουράστηκαν να συκοφαντούν το σύμπαν;

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΏΝ