Η Ακροδεξιά δύο ηπείρων

Του Παντελή Μπουκάλα.

Ο Ζαΐρ Μπολσονάρο, ο νέος πρόεδρος της Βραζιλίας, θριαμβευτής με 56%, δεν είναι κάποιος ουρανόπεμπτος, πολιτικά παρθενογεννημένος μεσσίας. Επικαλείται βέβαια τον Θεό σαν εντολοδότη του, απλώς όμως για να δείξει ότι δεν είναι μονοπώλιο της Βόρειας Αμερικής, των Μπους ή του Τραμπ, οι απευθείας σχέσεις με τα θεία, η στυγνή εκμετάλλευση της θρησκείας δηλαδή.

Ο Μπολσονάρο δεν εμφανίστηκε στον δημόσιο βίο την προτεραία των εκλογών, σαν ανεπίληπτος θαυματουργός. Υπήρξε βουλευτής επί 26 χρόνια, αλλά με μηδενική κοινοβουλευτική παρουσία. Είχε σοβαρότερες δουλειές από το να τιμά στοιχειωδώς την προβλεπόμενη αμοιβή του ή τις ψήφους που είχε αποσπάσει. Είχε να βγαίνει στην τηλεόραση. Και να εξαπολύει «γραφικές ανοησίες».

Οτι λατρεύει τη χούντα που τυράννησε τη Βραζιλία επί είκοσι χρόνια, κάνοντας ένα μόνο λάθος: δεν καθάρισε με συνοπτικές διαδικασίες 30.000 ανθρώπους.

Οτι λατρεύει και τον Πινοσέτ, και γενικά όλους τους Λατινοαμερικανούς δικτάτορες.

Οτι λατρεύει επίσης το «στρατηγικό μυαλό» του Χίτλερ.

Οτι τα βασανιστήρια είναι ευλογία Θεού.

Οτι οι ιθαγενείς του Αμαζονίου είναι παράσιτα, οι δε Αφροβραζιλιάνοι τεμπελχανάδες, άποψη που μάλλον δεν πληροφορήθηκαν οι τόσοι σπουδαίοι μαύροι ποδοσφαιριστές της Βραζιλίας που στρατεύτηκαν υπέρ ενός άθλιου ρατσιστή, που τους υποτιμά και τους περιφρονεί.

Οτι η ευγονική προσφέρει φτηνές λύσεις για να σωθούμε από τα «παράσιτα», μαζί βέβαια με την «ανάπτυξη», δηλαδή την πλήρη καταστροφή του Αμαζονίου, που θ’ αφήσει τους υπάνθρωπους ιθαγενείς δίχως ζωτικό χώρο και θα επιτρέψει στους επενδυτές (υπέροχους λευκούς, τι άλλο) να απαλλάξουν τη χώρα από τον… σοσιαλισμό.

Οτι οι γυναίκες δεν αξίζουν ίσες απολαβές με τους άντρες.

Οτι οι Αφρικανοί και οι Ασιάτες πρόσφυγες είναι λύματα.

Οτι ομοφυλοφιλία και παιδεραστία είναι ένα και το αυτό.

Οτι αν έχανε τις εκλογές, δεν θα αποδεχόταν το αποτέλεσμα και θα καλούσε τον στρατό να επέμβει, για να επιβάλει «τον νόμο, την τάξη και τις χριστιανικές αξίες».

Αυτό είναι το πιστεύω του Μπολσονάρο, ένα άθροισμα από κάθε άλλο παρά ακίνδυνες «γραφικές ανοησίες». Το κύριο σύνθημά του, «Η Βραζιλία πάνω απ’ όλα», είναι πολύ πιο κοντά στο επαίσχυντο «uber alles» απ’ ό,τι τα παρόμοια συνθήματα των μισαλλόδοξων που θριαμβεύουν σε δύο ηπείρους.

Η Ακροδεξιά επελαύνει. Δεξαμενή της η ήττα της σοσιαλδημοκρατίας, η εν εξουσία φθορά και διαφθορά της λατινικής Αριστεράς και οι ψηφοθηρικές ερωτοτροπίες της θεσμικής Δεξιάς με ακροδεξιές πολιτικές.

Άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ