Η αθωότητα της Δικαιοσύνης και…

…της Novartis.

Του Κώστα Βαξεβάνη.

Υπουργός κατηγορείται ότι ευνόησε τη Novartis και πήρε αποφάσεις προς όφελός της, οι οποίες δεν την εξυπηρέτησαν µόνο στην ελληνική αγορά αλλά παγκόσµια. Το καταθέτουν προστατευόµενοι µάρτυρες, αλλά κυρίως το καταδεικνύουν τα εσωτερικά έγγραφα της Novartis. Σε ένα από αυτά τα έγγραφα η φαρµακοβιοµηχανία παραδέχεται ότι επηρεάζει υπουργό µέσω του οποίου θα βάλει στην εγχώρια αγορά δέκα φάρµακα ενώ υπάρχει απαγόρευση από την τρόικα. Τα φάρµακα µπαίνουν τελικώς στην αγορά επί υπουργίας Αδωνη Γεωργιάδη στο Υγείας.

Οταν όλα αυτά αποκαλύπτονται ο Αδωνης δεν δηλώνει απλώς αθώος και υγρασιόπληκτος στο φτωχικό του, αλλά απειλεί µάρτυρες, φοβ(ερ)ίζει εισαγγελείς και προειδοποιεί δηµόσια δηµοσιογράφους ότι θα µπουν φυλακή. Περνάνε τρία και πλέον χρόνια, για να φτάσουµε στο σηµείο η ∆ικαιοσύνη να αρχειοθετήσει τη δικογραφία που αφορά τον Αδωνη Γεωργιάδη και τον ∆ηµήτρη Αβραµόπουλο.

Και τι κάνουν οι επί τόσα χρόνια ελεγχόµενοι µετά την «τακτοποίηση» της υπόθεσής τους; Βγάζουν µια απλή ανακοίνωση και χάνονται στη βουή της επικαιρότητας. Ο ∆ηµήτρης Αβραµόπουλος κράτησε σε όλη τη διαδικασία χαµηλούς τόνους, αλλά ο Αδωνης, που θα έγδερνε και θα παλούκωνε, δεν µπαίνει στον κόπο να δηµοσιοποιήσει την πράξη αρχειοθέτησης; Αυτός που κούναγε το δάχτυλο απειλητικά γιατί τώρα δεν κουνάει τα χαρτιά που αποδεικνύουν την αθωότητά του; Γιατί τα κρύβει; Γιατί δεν δηµοσιοποιεί τα νοµικά επιχειρήµατα και τα γεγονότα που οδήγησαν στην αρχειοθέτηση; Είχε περισσό θράσος όταν ήταν ελεγχόµενος αλλά τώρα έγινε σεµνός και αθόρυβος σε βαθµό που να αποσιωπά τα στοιχεία της αθωότητάς του; ∆εν πανηγυρίζει; ∆εν δηµοσιοποιεί; ∆εν δηλώνει καν δικαιωµένος;

Εχει πάθει κάτι ο Αδωνης Γεωργιάδης ή είναι άρρωστη η ελληνική ∆ικαιοσύνη; Σε αυτό το ερώτηµα πρέπει να απαντήσουµε όλοι. Η ∆ικαιοσύνη και πολύ περισσότερο ο νυν υπουργός Ανάπτυξης έχουν υποχρέωση να δηµοσιοποιήσουν τη διάταξη αρχειοθέτησης αλλά και το σκεπτικό της µειοψηφούσας εισαγγελέα που πρότεινε την ενοχή του. ∆εν πρόκειται για ιδιωτική δικαστική υπόθεση διεκδίκησης οικοπέδου αλλά για υπόθεση που αφορά δηµόσιο πρόσωπο, υπουργό, και το δηµόσιο συµφέρον. ∆εν µπορεί η υπόθεση αυτή να φεύγει από το κάδρο, µε την ευθύνη κάποιας εισαγγελικής απόφασης, χωρίς να µπορούν να κρίνουν όσοι έχουν δικαίωµα να κρίνουν. Και αυτοί είναι νοµικοί, πολιτικοί, πολίτες, οι πάντες. ∆εν είναι δυνατόν να τελειώνουν αυτές οι υποθέσεις εν κρυπτώ. Εκτός και αν αυτοί που τις διεκπεραίωσαν έχουν λόγο που το κάνουν στη ζούλα και µε επίκληση νοµικισµών και τυπολατρίας.

Αυτοί που αρχειοθέτησαν την υπόθεση Γεωργιάδη – Νovartis έχουν να απαντήσουν σε ένα ακόµη ερώτηµα, το οποίο δεν θέτουν ενοχλητικοί δηµοσιογράφοι αλλά συνάδελφοί τους εισαγγελείς. Σε δύο εισαγγελικές προτάσεις που αφορούν η µία τον Κ. Φρουζή και η άλλη τον Ν. Μανιαδάκη (εξετάζουν και οι δύο το σκάνδαλο Novartis) γίνεται ξεκάθαρη αναφορά σε ευθύνες πολιτικών προσώπων, ενώ αναφέρεται ρητά ο Αδωνης Γεωργιάδης. Ποιοι εισαγγελείς έχουν δίκιο; Αυτοί που του αποδίδουν ευθύνες ή αυτοί που αρχειοθέτησαν τα περί ευθύνης του; Τι παιχνίδια παίζονται; Είναι οι εισαγγελείς και οι δικαστές σε παράκρουση ή είναι η ∆ικαιοσύνη σε πλήρη διαστολή µε την πραγµατικότητα;

Ο πρώην εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γεώργιος Σανιδάς, µε άρθρο του στο «Πρώτο Θέµα» στις 28 Ιανουαρίου, καταθέτει την άποψη ότι οι προστατευόµενοι µάρτυρες έπρεπε να καταθέσουν ως κατηγορούµενοι και όχι ως µάρτυρες. Ο πρώην εισαγγελέας, ο οποίος είχε τοποθετηθεί και για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου συµπεραίνοντας ότι οι υπουργοί δεν είχαν ευθύνη, απαιτεί σήµερα τη δίωξη των µαρτύρων στο σκάνδαλο της Novartis αµέσως µετά την «αθώωση» των ελεγχόµενων υπουργών. Το θέµα δεν είναι αν ο Σανιδάς ζητά τιµωρία µαρτύρων ή την εκτέλεσή τους, αλλά η κατά µία έννοια σωστή λογική που εκθέτει. Πώς είναι δυνατόν το σκάνδαλο της Novartis να µεταλλάσσεται σε σκευωρία, δηλαδή να κατηγορούνται για το στήσιµο της σκευωρίας ένας πρώην υπουργός, οι εισαγγελείς διαφθοράς και δηµοσιογράφοι, αλλά αυτοί µέσω των οποίων «στήθηκε η σκευωρία», δηλαδή οι µάρτυρες, να παραµένουν µε τη βούλα της ∆ικαιοσύνης αξιόπιστοι µάρτυρες και όχι κατηγορούµενοι;

Να αναπτύξουµε λίγο τον προβληµατισµό του κ. Σανιδά. Οι πρωταγωνιστές της «σκευωρίας», όσοι υποτίθεται εξέθεσαν ψεύτικα στοιχεία για να κατηγορηθούν «αθώοι άνθρωποι», δεν διώκονται αλλά αντιθέτως οι εισαγγελείς στην Ευελπίδων στηρίζονται στις καταθέσεις και στα στοιχεία που προσκόµισαν για να ασκήσουν διώξεις; Πώς γίνεται να συµβαίνουν όλα αυτά ταυτόχρονα;

Στην προσπάθειά του να ξετυλίξει τον εκδικητικό τρόπο µε τον οποίο πρέπει να δράσει το σύστηµα, ο πρώην εισαγγελέας του Αρείου Πάγου συνθλίβει το νοµικό υπόβαθρο µέσω του οποίου βαφτίζεται ένα σκάνδαλο «σκευωρία».

Κάτι συµβαίνει µε τη ∆ικαιοσύνη, η οποία εµφανίζεται αντιφατικά εργαλειοποιηµένη στα χέρια ενός συστήµατος που δρα σχεδόν παρακρατικά. ∆ιώκει δηµοσιογράφους που αποκάλυψαν το σκάνδαλο και αντιστρέφει την πραγµατικότητα µε τρόπο που απειλεί όχι µόνο πρόσωπα αλλά τη δηµοκρατία.

Ας µη γελιόµαστε, οι ίδιοι µάρτυρες, ή κάποιοι από αυτούς, κατέθεσαν τα ίδια στοιχεία στην αµερικανική ∆ικαιοσύνη και οδήγησαν σε µια ακριβή καταδίκη της Novartis. Πώς λοιπόν στη… βαλκανική Κολοµβία µε τη συµβολή ανθρώπων της ∆ικαιοσύνης τα πράγµατα έρχονται πάνω κάτω, τα στοιχεία δεν επαρκούν και οι περιγραφόµενοι ως ένοχοι εµφανίζονται αθώοι;

Και οι αθώοι πώς επιλέγουν τη σιωπή και σπεύδουν να µιλούν για τόσα άλλα εκτός από την αθωότητά τους; Την έχουν πιστοποιηµένη σε έγγραφα, έχουν τις εισαγγελικές σφραγίδες, αλλά δεν τη δηµοσιοποιούν; Τι µπορεί να υποθέσει ο πολίτης;

Υπάρχει ένα αδιαµφισβήτητο δεδοµένο. ∆εκάδες άνθρωποι, µάρτυρες, δικηγόροι, πρώην στελέχη της Novartis, εισαγγελείς κάθε βαθµίδας, δηµοσιογράφοι γνωρίζουν πλευρές και στοιχεία του σκανδάλου. Η δηµοσιοποίηση των διατάξεων αρχειοθέτησης θα τους δώσει το δικαίωµα να εκφράσουν άποψη και πολύ περισσότερο να εντοπίσουν την παράβλεψη στοιχείων. Μπορούν εν ολίγοις να αναγκάσουν να ξανανοίξει η υπόθεση µε παράθεση στοιχείων που δεν έχουν ληφθεί υπόψη και να κάνουν νοµικές κινήσεις που θα οδηγήσουν και πάλι σε νέα έρευνα. Συνεπώς η αθωότητα της ∆ικαιοσύνης και των έως σήµερα εµπλεκοµένων δεν είναι παρά η κουτοπονηριά τους. Αλλά υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο.

Άρθρο στο documento.gr