Ζωή, Γιάνης και συμβόλαιο

Του Θανάση Καρτερού.

Η Ζωή κι ο Βαρουφάκης. Ο Βαρουφάκης και η Ζωή. Δεν περνάει μέρα που τα δυο αυτά πρόσωπα να μην γίνονται στόχος φτηνής προπαγάνδας, κατασκευασμένων κατηγοριών, ειρωνείας, ακόμα και ρατσιστικών επιθέσεων. Που να μην παίζει κάποια δήλωσή τους παραποιημένη, κάποιο διεθνές δημοσίευμα κατάλληλα “μεταφρασμένο”, κάποια φωτογραφία τους μεταποιημένη. Και που να μην ανταγωνίζονται οι αχθοφόροι της προπαγάνδας από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, και το Ποτάμι, ποιος θα καρφώσει το πιο σκουριασμένο καρφί, ποιος θα πετύχει την πιο δηλητηριώδη ατάκα, ποιος θα ρίξει το πιο δραστικό οξύ.

Δεν τους αρέσουν η Ζωή κι ο Βαρουφάκης. Πάει τελείωσε. Τους βλέπουν και βγάζουν φλύκταινες. Αν σε κάτι διαφέρει το ξεκατίνιασμα των δύο είναι ότι του Γιάνη έχει ευρύτερη διεθνή διάσταση. Οι φύλαρχοι του Eurogroup κόβουν, οι δικοί μας ράβουν. Και τα μεγάλα ΜΜΕ με το γνωστό μητρώο μας στέλνουν το κουστουμάκι. Οι αυτουργοί και συναυτουργοί των μνημονίων μνημονεύουν τον Βαρουφάκη μόνο για να εκφράσουν την απέχθειά τους. Αλλά και οι νοσταλγοί της εποχής που ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα, δεν πάνε πίσω με τη Ζωή. Της δίνουν και καταλαβαίνει σε κάθε ευκαιρία. Κι αν δεν βρίσκουν ευκαιρία την κατασκευάζουν, μιας και είναι μανούλες σε κάτι τέτοια.

Εν συντομία τα τελευταία παραδείγματα. Είπε ο Βαρουφάκης ότι είναι μούσι, ψευτιά, απάτη, η “διαρροή” από το Eurogroup, ότι εκεί μέσα τον έκραξαν ερασιτέχνη, τζογαδόρο και άλλα παρόμοια. Και για να τους ταρακουνήσει λίγο, πρόσθεσε ότι έχει μαγνητοφωνήσει τη συνεδρίαση. Όπως κάνουν όλοι οι υπουργοί, μιας και δεν κρατούν πρακτικά στο αγγελικά πλασμένο αυτό όργανο, προσθέτουμε. Και τι έκαναν όλοι μαζί, ξένοι και ντόπιοι, με ελάχιστες εξαιρέσεις; Αντί να μείνουν στο ψέμα, στη συκοφαντία, στην απάτη, στην επίθεση εναντίον του, έμειναν στο μαγνητόφωνο! Σα δεν ντρέπεται να καταγράφει αυτά που λένε, για να μπορεί να κάνει τη δουλειά του!

Τα ίδια με τη Ζωή. Βγήκε στο δρόμο γιατί η αστυνομία απαγόρευε την πρόσβαση ειρηνικών διαδηλωτών -γιατρών και εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία- στη Βουλή. Έκανε ως πρόεδρος της Βουλής το διάβημά της στον επικεφαλής αξιωματικό. Γιατί η Βουλή, η φύλαξή της, ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει εκεί, είναι δική της αρμοδιότητα. Και γιατί η Βουλή επίσης, αν το έχουν ορισμένοι ξεχάσει, είναι η συνάθροιση των εκπροσώπων του λαού και άρα δεν μπορεί να τη χωρίζουν από το λαό τα ΜΑΤ, οι κλούβες και τα κιγκλιδώματα. Και αντί να χειροκροτήσουν οι πούροι δημοκράτες την πράξη της, την εμφάνισαν ως bulling κατά του καημένου του αξιωματικού!!

Το ερώτημα, μετά κι από αυτά, είναι: Προς τι τόσο μίσος για τη Ζωή και τον Γιάνη; Τόσους υπουργούς, αναπληρωτές, στελέχη, θεσμικούς παράγοντες, έχουν η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί συστηματικά και έξαλλα τα βάζουν μ’ αυτούς τους δυο; Για τις πολιτικές τους θέσεις, θα πείτε. Σωστό γενικά, αλλά και πάλι, ίδιες πολιτικές θέσεις έχουν κι άλλοι. Κι άλλοι απειλούν την παντοδυναμία της λιτότητας, της διαπλοκής, των καναλιών, του σάπιου πολιτικού κατεστημένου. Και μάλιστα με την ίδια σταθερότητα πολλοί από αυτούς, και την ίδια μαχητικότητα, που δείχνουν η Ζωή και ο Γιάνης. Γιατί λοιπόν τους ξεχωρίζουν αυτούς τους δυο και τους έχουν κάνει επιλεκτικό στόχο τους;

Θα αποτολμήσουμε εδώ μια σκέψη: Γιατί ο τρόπος που αυτοί οι δυο μιλούν, κινούνται, δρουν, αντιδρούν, είναι μια ζωντανή και συνεχής πρόκληση για όλους τους θιασώτες του παλιού. Γιατί ο τρόπος που υπάρχουν ως πολιτικά και ανθρώπινα όντα είναι μια διαρκής αμφισβήτηση της ύπαρξης των γερασμένων πολιτικά αντιπάλων τους. Κι έτσι η εντολή, το συμβόλαιο, που υπάρχουν πίσω από κάθε κακοήθεια εναντίον τους, είναι απλά και σαφή: Κλείστε αυτό το στόμα. Κόψτε αυτή τη γλώσσα. Λερώστε αυτά τα πρόσωπα. Με όλα τα μέσα, από τα οποία το πιο τίμιο είναι το ψέμα. Γιατί όταν τέτοια πρόσωπα λάμπουν, ακόμα και με τα αναπόφευκτα λάθη τους, τότε τους άλλους τους τρώει το σκοτάδι.

Καλό είναι εδώ να θυμηθούμε ότι στη διαδρομή της ιστορίας τέτοια κεφάλια τα κόβουν και τα κρεμούν σε δημόσια θέα προς φρονηματισμό των ανυπάκουων. Το θέμα είναι αυτή τη φορά να μην επιτρέψουμε να συμβεί κάτι τέτοιο. Δεν είναι θέμα συμπάθειας, ή αντιπάθειας, για τη Ζωή και τον Γιάνη. Ούτε θέμα συμφωνίας ή διαφωνίας μαζί τους. Ούτε ακόμα αν τους καταλογίζουμε κάποια λάθη. Είναι θέμα πολύ πιο σοβαρό: Αν θέλουμε μια κοινωνία με ζωή και χρώματα εκεί που οι άλλοι -όλοι ξέρουμε ποιοι- έχουν επιβάλει το στυγνό καθεστώς του νεκρού και του ασπρόμαυρου…

Άρθρο στην ΑΥΓΗ