Επενδυτές και ξεβράκωτοι

Του Θανάση Καρτερού.

Νομίζω ότι ο θόρυβος που ξέσπασε για τις δηλώσεις του υφυπουργού Εξωτερικών Δημήτρη Μάρδα, ως προς τους πιθανούς επενδυτές πρόσφυγες και μετανάστες, είναι κατεδαφιστικός.

Ότι το θέμα αυτό, όπως το έθεσε ο υφυπουργός, χρήζει σοβαρής αντιμετωπίσεως. Δεν είναι δυνατόν να ισοπεδώνουμε τα πάντα εν ονόματι μιας αριστερής ιδεοληψίας, η οποία θέλει τους sans culottes (ή ξεβράκωτους) ίσα κι όμοια με τους επενδυτές. Ακόμα χειρότερα, δεν είναι δυνατόν κόμματα που ομνύουν στον καπιταλισμό και στον νεοφιλελευθερισμό να αγνοούν τη διαφορά ανάμεσα σε έναν ξεβράκωτο και έναν πλούσιο πρόσφυγα.

Και καλά, οι νεοφιλελεύθεροι προδίδουν και τον Φρίντμαν τους ακόμα, αρκεί να βλάψουν τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση. Αλλά εμείς οι αριστεροί δεν πρέπει να είμαστε πιο νουνεχείς; Δεν έγραψε ο Μαρξ ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα; Αν δεν έχει πατρίδα, τότε γιατί να μην προέρχεται από τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ ή και το Μαγκρέμπ; Και πώς θα στερήσουμε από τον μελαψό επενδυτή τα προνόμια που δικαιούται, επειδή είναι μετανάστης ή πρόσφυγας; Ας καταθέσει τη σχετική εγγυητική επιστολή, ή ακόμα καλύτερα τα μετρητά του, και ας αφεθεί ελεύθερος να επενδύσει. Τι κακό υπάρχει σ’ αυτό;

Εκείνο όμως που μπορεί να προσάψει κανείς στον υφυπουργό είναι η διστακτικότητα και η γενικότητα της πρότασης. Διστακτικότητα, διότι αναφέρει ως όριο της προνομιούχου αντιμετωπίσεως του πρόσφυγα, ή μετανάστη, τα 250.000 ευρώ. Αν έχει παραπάνω, όμως, τι κερδίζει; Αν έχει κάτι λιγότερα, θα τον πετάξουμε στην Ειδομένη; Εδώ, στη θέση της γενικότητας, όφειλε να γίνει συγκεκριμένος. Με κλίμακες, όπως στη φορολογία. Αν επενδύσεις μέχρι τόσα, παίρνεις βίζα για τόσο διάστημα. Για τα διπλά, διπλό διάστημα. Για ένα εκατομμύριο, σου φέρνουν διαβατήριο στη σκηνή σου.

Στις συνθήκες αυτές, είναι απορίας άξιο -αν αληθεύει φυσικά- γιατί παίρνει αποστάσεις το Μαξίμου από μια πρόταση ελλιπή μεν, αλλά που επιδέχεται βελτιώσεων. Στη σημερινή δύσκολη οικονομική συγκυρία μας χαλάει ένα, ας πούμε, προσφυγικό ισοδύναμο; Άλλες χώρες, πιο πολιτισμένες από μας, δεν δέχονται καθόλου πρόσφυγες ή τους κατάσχουν τα μετρητά και τις βέρες. Εμάς ο Μάρδας μάς πείραξε; Ας το δουν καλύτερα το ζήτημα. Ή, εν πάση περιπτώσει, αν θέλουν να πείσουν για τις αποστάσεις, ας στείλουν και κανέναν σπίτι του…

Άρθρο στην ΑΥΓΗ