My Twitter Feed

28 Μαρτίου, 2024

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

Σοκ από το λουκέτο στη SONOCO! -

Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Παιονία: Η ιστορία σε λεύκωμα Χρ. Ίντου -

Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Ο ΣΥΡΙΖΑ για τον αξονικό του ΓΝΚ -

Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Σε καινοτόμο έργο η ALUMIL -

Δευτέρα, 25 Μαρτίου, 2024

“Άδειασμα” από τον Γ. Φλωρίδη -

Σάββατο, 23 Μαρτίου, 2024

Παππάς: Παράνομες οι καταλήψεις -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Στα Λατσιά αντιπροσωπεία του -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Δ. Κιλκίς: Σε δράση τα μηχανήματα -

Παρασκευή, 22 Μαρτίου, 2024

Ενίσχυση του brand τροφίμων και ποτών

Την ανάγκη να ενισχύσουμε το εθνικό brand των ελληνικών τροφίμων και ποτών, επισήμανε ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Γιώργος Γεωργαντάς, στην εκδήλωση που έγινε στο περιθώριο της διεθνούς εκθέσεως FoodExpo με θέμα «Η πιστοποίηση στα τρόφιμα ως προστιθέμενη αξία στις εξαγωγές» και οργανώθηκε από το ΕΣΥΔ (Εθνικό Σύστημα Διαπίστευσης).

Όπως είπε ο ΥπΑΑΤ, το εθνικό brand της διατροφής πρέπει να στηρίζεται σε τρεις πυλώνες: Eξαγωγές, επενδύσεις, τουρισμός. Κι επισήμανε ότι «αυτό το οικοδόμημα μπορούν να το στηρίξουν μόνο προϊόντα που έχουν πιστοποιηθεί, μόνο προϊόντα με ταυτότητα».

Σε αυτή τη διαδικασία, όπλο του ΥπΑΑΤ, όπως είπε ο κ. Γεωργαντάς, αποτελεί ο ΕΛΓΟ – ΔΗΜΗΤΡΑ καθώς η διαδικασία ελέγχων σε αυτήν την περίπτωση διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο.

«Οι έλεγχοι από όλους τους εποπτευόμενους φορείς μας στην αγορά, πρέπει να ενταθούν περαιτέρω γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να προστατεύσουμε τα ελληνικά προϊόντα», σημείωσε ο κ. Γεωργαντάς και τόνισε ότι το εθνικό brand απαιτεί την εξέταση καθιέρωσης ενός κοινά αποδεκτού συστήματος για την πιστοποίηση προϊόντων υψηλής ποιότητας.

Προϋπόθεση για να βελτιωθεί η ελληνική παραγωγή ο κ. Γεωργαντάς είπε ότι πρέπει να αντιμετωπισθούν εγγενή προβλήματα όπως:

  • το μικρό μέγεθος των αγροτικών εκμεταλλεύσεων σε σύγκριση με τους ανταγωνιστές μας,
  • η απαξίωση και συρρίκνωση του ρόλου των συνεταιρισμών,
  • η χαμηλή αναγνωρισιμότητα και η περιορισμένη εποχικότητα των προϊόντων μας,
  • η επιμονή σε ποικιλίες που έχουν φθίνουσα ζήτηση στις διεθνείς αγορές,
  • το υψηλό μεταφορικό κόστος,
  • η διαπραγματευτική αδυναμία παραγωγών και εμπόρων απέναντι στα μεγάλα διεθνή δίκτυα
  • η περιορισμένης έκταση αγροτική εκπαίδευση σε σχέση με τις χώρες της ΕΕ και
  • η χαμηλή ενσωμάτωση τεχνολογικών καινοτομιών στην αγροτική παραγωγή.
Σχολιάστε