Εκφάνσεις Αγάπης

Του Παναγιώτη Φλωρίδη.

Ο εφημέριος των Πεντεκαίδεκα Μαρτύρων στο Κιλκίς, έχει “εισάγει” ένα καινοφανές “δρώμενο” στις ημέρες του Πάσχα: Κάποια στιγμή, υποχρεωτικά, οι εκκλησιαζόμενοι εγείρονται από τις θέσεις τους και γυρνώντας κυκλικά, κάνουν χειραψίες και αγκαλιάζονται, προκειμένου να αλληλοσυγχωρεθούν. Αγνωστοι με αγνώστους με άλλες ηλικίες, με άλλα πιστεύω. Αγάπη ντε και καλά!

Οι ιερώμενοί μας επιλέγουν διάφορα για να κρατήσουν υψηλά το ενδιαφέρον των πιστών και να διασφαλίζουν πιθανόν και την ευμενή συζήτηση γύρω απ’ το πρόσωπό τους. Θεμιτόν. Ανθρωποι είναι κι αυτοί. Στους περισσότερους βέβαια παρατηρείται το γνωστό ύφος του κηρύγματος μετά τη λειτουργία. Κηρύγματα από ολιγόλογα και μεστά νοήματος, έως ατελείωτα, χαοτικά, με μιαν απίστευτη κενότητα. Με το από καθέδρας ύφος, Γι’ αυτό και οι πιστοί επιλέγουν να εκκλησιάζονται σε ναούς μακρυά από την γειτονιά και την Ενορία τους.

Η αγάπη τις ημέρες αυτές, όπως και τα Χριστούγεννα, υφίσταται κι άλλες “ταλαιπωρίες”. Ενα γεύμα για τους άπορους, ένα πακέτο για φτωχές οικογένειες, μία επίσκεψη στο Γηροκομείο, στο Ορφανοτροφείο, στο ακριτικό φυλάκιο. Κι έτσι βγήκαμε από την υποχρέωση, κάναμε το φιλανθρωπικό μας καθήκον.

Οπως πάει δηλαδή το πράγμα, το Πάσχα θα καθιερωθεί σε λίγο ως η Παγκόσμια Ημέρα της Αγάπης. Οπως όλες οι υπόλοιπες του ημερολογίου που είναι αφιερωμένες σε κάτι διαφορετικό. Από τη Μουσική και την Ποίηση, την Μητέρα, την Γυναίκα, μέχρι του αγώνα κατά των ναρκωτικών, του Εϊτζ κλπ. Συμβολισμοί χωρίς νόημα, που ο μόνος σκοπός που εξυπηρετούν είναι αυτός της προβολής, μέσω βαρύγδουπων μηνυμάτων, των επωνύμων. Ουσία μηδέν.

Αλοίμονο αν την αγάπη πρέπει να μας την υπενθυμίζει το φύλλο ενός Ημερολογίου. Αλοίμονο αν ο ανήμπορος πλησίον γίνεται αντικείμενο αλληλεγγύης μόνο μια ημέρα του χρόνου, Μακάρι βέβαια να μην υπήρχαν οι άγριες ανισότητες ώστε η αλληλεγγύη προς τον πλησίον να ήταν αχρείαστη. Αλλα πού…

Ανάγκη μεγάλη λοιπόν, η αγάπη να αποκτήσει μονιμότερο χαρακτήρα στην ψυχή του καθενός και πιο οργανωμένη δομή στην λειτουργία μαζικών φορέρων. Οι πολίτες θέλουν την πρόκληση και ειδικά σήμερα είναι έτοιμοι να ανταποκριθούν. Είναι σίγουρα έτοιμοι να προσφέρουν το υστέρημά τους στα συσσίτια της Παναγίας για τους αυξανόμενους σιτιζόμενους. Είναι αμήχανοι όμως όταν μετέχουν σε δρώμενα θεατρινίστικης αγάπης στους Πεντεκαίδεκα.

Γιατί η Αγάπη είναι μία. Και είναι παντού. Αλλοιώς δεν έχει νόημα…

Καλό Πάσχα!

Άρθρο στην ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ