Είναι ο ευρωπαϊκός γάιδαρος…

…δεμένος;

Του Απόστολου Λυκεσά.

Είναι σίγουρα μια ανακούφιση, έστω προσωρινή, το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στην Αυστρία. Η οριακή ήττα των ακροδεξιών είναι σαφώς προτιμότερη από την οριακή νίκη τους.

Ο στεναγμός ανακούφισης, των ευρωπαίων χριστιανοδημοκρατών κυρίως που κάνουν κουμάντο -οι σοσιαλιστές είναι σε πλήρη αφασία-, κρατήθηκε επιμελώς κρυμμένος τόσο που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν επιθυμούσαν κάτι άλλο. Η στάση τους, έχει το ύφος του ξερόλα που νομίζει ότι έχει δεμένο τον γάιδαρο του.

Δείχνουν να πιστεύουν ότι:

1) οι ακροδεξιοί της Ουγγαρίας κλεισμένοι στα σύνορά τους πλένονται στον Δούναβη της αδιαφορίας, γίνονται αντιληπτοί σαν παιδιά που ξεπορτίζουν το βράδυ αλλά δεν μπορούν να πάνε μακρύτερα από τον περιφραγμένο κήπο τους.

2) τα διμούτσουνα φίδια της Πολωνίας πιστεύουν ότι είναι καλοδεμένα από τα αμερικανικά λουκάνικα.

3) για τους λεπενιστές δίνεται η εντύπωση πως είναι συμβατοί με την γαλλική ιδιοτροπία, ένα ακίνδυνο τερτίπι, ένα τσαχπίνικο ανασήκωμα της γαλλικής μυτούλας καθώς ανασαίνει πάνω από ένα κεφάλι ροκφόρ.

4) οι νεοναζιστές της Ουκρανίας είναι βολικοί Σκύθες έτοιμοι να φορτωθούν στα κάρα τους και να χαθούν στη στέπα αν δουν τα ζόρια.

5) Εσθονοί, Λετονοί, Λιθουανοί, ας είναι ότι θέλουν, αρκεί που είναι απαραίτητοι να γαυγίζουν σαν ασυλλόγιστα πεκινουά την ρώσικη αρκούδα.

6) οι Κύπριοι ομόλογοί τους είναι ξεπλύματα της αποικιοκρατικής ιστορίας και οι Έλληνες καθηγητές τους έχουν προϊστορία που καταδεικνύει, αναμφιβόλως, την χρησιμότητά τους έναντι του ερυθρού κινδύνου.

Ο χερ Σόιμπλε και οι συν αυτώ επιμένουν στην λιτότητα σαν τους βασιλιάδες της Περσίας που έδιναν όρκους να μην πιούν άλλο νερό από αυτό του ποταμού Χοάσπη. Υπονοούν ή και το λένε καθαρά, άμα χρειαστεί, ότι δεν τους νοιάζει καθόλου αν τριγύρω τους η έρημος προχωρά, αν επεκτείνει την επικράτειά της από οικόπεδο σε οικόπεδο, από τετράγωνο σε τετράγωνο, αν αθόρυβα μεταφέρει την θανατηφόρα κινούμενη άμμο της.

Οι ευρωπαίοι δείχνουν με την στάση τους να αντιλαμβάνονται την κατακτημένη Δημοκρατία σαν παιχνίδι παιδούλας στο πάρκο με τον σκύλο της ο οποίος ενίοτε γαυγίζει ακίνδυνα τους σκουρόχρωμους ακόμη κι αυτούς που καθαρίζουν τις αποχετεύσεις. Κι έρχονται δυστυχώς όλο και κοντύτερα στο Αισώπειο παράδειγμα να μην αντιλαμβάνονται το διακύβευμα, ότι άλλο να βάζει το σκυλί τα μπροστινά του πόδια πάνω σου παίζοντας, κι άλλο να θέλει να κάνει το ίδιο ο γάιδαρος σε απόπειρα μίμησης.

Πόσο μάλλον όταν αποδεδειγμένα ο νεοναζιστικός γάιδαρος δεν τρέφεται με σανό αλλά με σάρκες.

Άρθρο στο kokkino.gr