Δύο απίστευτα ψέματα

Του Τάσου Παππά.

 «Δεν ήμουν ποτέ νεοφιλελεύθερος», ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός μιλώντας στην «Καθημερινή» (4/7/2021). Υποστήριξε μάλιστα πως η Νέα Δημοκρατία αποτελεί το κατεξοχήν προοδευτικό κόμμα σήμερα, προτρέποντας τους νέους να το συνειδητοποιήσουν. Δύο μεγάλα ψέματα σε λίγες αράδες. Δύο μεγάλα ψέματα που μπορεί να γίνουν πιστευτά, επειδή είναι απίστευτα. Κλασική τακτική κάθε προπαγάνδας που έχει στόχο να βιάσει την πραγματικότητα και να ξεγελάσει τους πολίτες. Σαν να ντρέπεται ο κ. Μητσοτάκης που τον αποκαλούν «νεοφιλελεύθερο», όχι μόνο οι πολιτικοί αντίπαλοί του, αλλά και υπεράνω υποψίας παράγοντες των Βρυξελλών.

Θα μπορούσε κάποιος να του αντιγυρίσει «μα, αν ισχύει αυτό, κύριε πρωθυπουργέ, τότε γιατί έχετε αναθέσει σε ακραιφνείς νεοφιλελεύθερους κρίσιμα πόστα στην κυβέρνησή σας;». Αυτοί, πάντως, δεν ντρέπονται. Εμπιστευθήκατε το υπουργείο Εργασίας στον Κωστή Χατζηδάκη, ο οποίος προωθεί πολιτικές καθαρά νεοφιλελεύθερες, με τη σύμφωνη γνώμη, για να μην πω με την καθοδήγηση των εργοδοτικών ομίλων. Το λέει και το διατυμπανίζει και εσείς προσωπικά τον στηρίζετε με όλες τις δυνάμεις σας και καταγγέλλετε όλους όσοι διαφωνούν για χυδαίο λαϊκισμό. Τοποθετήσατε τον κ. Σκυλακάκη σε πόστο – κλειδί στην οικονομία.

Αυτός θα έχει τον πρώτο λόγο στη διαχείριση των χρημάτων που θα έρθουν στην Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Οποιος, στο παρελθόν, τόλμησε να αμφισβητήσει την προσήλωσή του στο νεοφιλελεύθερο δόγμα, εισέπραξε λοιδορίες από τον ίδιο. Ούτε αυτός ντρέπεται. Αλλά και εσείς προσωπικά, κύριε πρωθυπουργέ, δεν αποθεώσατε το σχέδιο της επιτροπής Πισσαρίδη (η επιτομή του νεοφιλελευθερισμού), το οποίο εφαρμόζετε με κάποιες μικρές παραλλαγές;

Σχετικά με την άποψή σας, ότι η Νέα Δημοκρατία είναι το κατ’ εξοχήν προοδευτικό κόμμα στην Ελλάδα, δεν ξέρω αν έχουν την ίδια άποψη ο Μάκης Βορίδης, ο Αδωνης Γεωργιάδης, ο Αντ. Σαμαράς και πολλοί άλλοι στην κυβέρνηση, στην κοινοβουλευτική ομάδα, στο κόμμα. Αναρωτιέμαι πόσο προοδευτική ήταν η στάση σας στο Μακεδονικό. Αναρωτιέμαι πόσο προοδευτικός ήσασταν, όταν επιτρέπατε σε στελέχη σας να κατηγορούν τους αντιπάλους σας για εσχάτη προδοσία και να τους απειλούν με Ειδικά Δικαστήρια.

Αναρωτιέμαι πόσο προοδευτική είναι η απόφασή σας να μη βάλετε σε δημόσια διαβούλευση, έστω για τα μάτια του κόσμου, το σχέδιό σας για τη διανομή των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης της Ε.Ε. Πιστεύετε ότι θα κυβερνάτε τη χώρα στο διηνεκές ή θέλετε να δημιουργήσετε τετελεσμένα ευνοϊκά για την τάξη που εκπροσωπείτε, τα οποία δεν θα είναι εύκολο να ανατραπούν από μια άλλη κυβέρνηση, με άλλο προσανατολισμό και διαφορετικές προτεραιότητες;

Η λογική που και εσείς και το κόμμα σας διακινείτε, ότι είστε οι φυσικοί ιδιοκτήτες της Ελλάδας, δεν είναι προοδευτική. Καθεστωτική είναι. Ως προς αυτό συνεχίζετε την παράδοση της Δεξιάς, από την οποία ισχυρίζεστε ότι έχετε πάρει αποστάσεις ασφαλείας. Οι πριν από σας είχαν καταργήσει την πάλη των τάξεων, εσείς θεωρείτε εκτός τόπου και χρόνου τη διάκριση Αριστεράς – Δεξιάς.

Αναρωτιέμαι πόσο προοδευτικές πολιτικές είναι οι απευθείας αναθέσεις σε φίλους επιχειρηματίες, η αύξηση του αριθμού των μετακλητών (έχετε σπάσει το ρεκόρ), οι πελατειακές σχέσεις (αυτές που δεσμευτήκατε ότι θα σπάσετε), το ακαταδίωκτο για τις διοικήσεις των τραπεζών και για τα στελέχη που διορίσατε σε κρατικούς κόμβους, η μεγέθυνση της διαπλοκής, οι φανερές και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις των φιλικών σε σας μέσων ενημέρωσης. Προσπαθείτε να κρύψετε την ιδεολογία σας, επιστρατεύοντας όρους που ακούγονται ευχάριστα, όπως «πρόοδος», «μεταρρύθμιση», «ανάπτυξη», «διαρθρωτικές αλλαγές». Ομως, ξέρετε πολύ καλά ότι δεν έχουν στο μυαλό τους όλοι τα ίδια πράγματα, όταν χρησιμοποιούν αυτές τις λέξεις – φετίχ. Επιχειρείτε με τη γλώσσα να μεταμφιέσετε τη σκέψη σας.

Ανάγωγα

Ο πρωθυπουργός αποφεύγει τις συνεντεύξεις Tύπου. Νομίζω ότι δεν έχει δώσει ούτε μία τα δύο χρόνια που κυβερνά. Προτιμά τα «διαγγέλματα» και τις φιλικές συνεντεύξεις σε φιλικά μέσα ενημέρωσης. Οι περισσότεροι υπουργοί έχουν καταργήσει την ενημέρωση των διαπιστευμένων δημοσιογράφων και ανακοινώνουν τις αποφάσεις τους στα κανάλια μιλώντας χωρίς αντίλογο από την αντιπολίτευση, μερικές φορές χωρίς αντίλογο και από τους συντελεστές των εκπομπών. Συνδυασμός αλαζονείας και φόβου.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ