Για τον κ. Μιχ. Χρυσοχοΐδη
Του Χρήστου Σπίγκου.
Κύριε #Χρυσοχοΐδη σας κατανοούμε.
Έχετε τη φυσιολογική αγωνία να αποδείξετε την πίστη σας στην καινούργια σας κυβερνητική στέγη.
Εκτιμούμε ότι, η γη και το ύδωρ που σας ζητούν να καταθέσετε στο σημερινό κυβερνητικό ιερατείο θα είναι κάτι πολύ ακριβό, για να υπερβαίνετε τα εσκαμμένα του δικού σας αυτοσεβασμού.
Όμως αυτό αφορά στη δική σας αξιοπρέπεια, και δεν σας τιμά η μετακύλιση της δικής σας οδύνης, υπό μορφήν αφόρητου πόνου, στις ανηλεώς δερόμενες πλάτες του όποιου διαμαρτυρόμενου πολίτη.
Λησμονείτε προφανώς ότι, ο αστυνομικός είναι κι αυτός ένας χαμηλόμισθος εργαζόμενος της διπλανής πόρτας, ταγμένος να προσφέρει προστασία και όχι φρίκη.
Η αναβίωση αλήστου μνήμης εποχών που υποβίβαζαν τον αστυνομικό σε όργανο βασανισμού παρήλθε ανεπιστρεπτί.
Βέβαια δεν ξεχνώ ότι, ο κ. Πρωθυπουργός υποσχέθηκε προεκλογικά Τάξη και Ασφάλεια και έτυχε της επιδοκιμασίας του ελληνικού λαού. Ωστόσο, καλό θα ήταν να τον ρωτήσετε, αν εννοούσε να βλέπουμε αστυνομικό και να αλλάζουμε δρόμο, όπως κάποτε, ή να βλέπουμε αστυνομικό και να αισθανόμαστε ασφαλείς.
Το δεύτερο ήλθε το 1974, και το πρώτο προσπαθούμε να το βγάλουμε από το μυαλό μας.
Αγαπητέ κύριε #Χρυσοχοΐδη σας παρακαλώ πολύ προσπαθήστε να επαναφέρετε την Τάξη και την Ασφάλεια του δημοκρατικού Κράτους Δικαίου, που και εσείς κάποτε υπηρετήσατε.
Οι πρωθυπουργοί έρχονται και παρέρχονται, η επιθυμητή υστεροφημία απέρχεται και δεν επανέρχεται.
