Για τη διδασκαλία της Ιστορίας
Της Άννας Ριζάκη*
Η υπουργός Παιδείας κ. Ν. Κεραμέως φαίνεται ότι δεν πρόλαβε να διαβάσει τις οδηγίες του Υπουργείου της για τους γενικούς και ειδικούς σκοπούς της διδασκαλίας της Ιστορίας.
«Γενικός σκοπός της διδασκαλίας της Ιστορίας είναι η ανάπτυξη της ιστορικής σκέψης και της ιστορικής συνείδησης. Η ανάπτυξη ιστορικής σκέψης αφορά την κατανόηση των ιστορικών γεγονότων µέσα από την εξέταση αιτίων και αποτελεσµάτων, ενώ η καλλιέργεια ιστορικής συνείδησης αφορά την κατανόηση της συµπεριφοράς των ανθρώπων σε συγκεκριµένες καταστάσεις και τη διαµόρφωση αξιών και στάσεων που οδηγούν στην εκδήλωση υπεύθυνης συµπεριφοράς στο παρόν και το µέλλον. Έτσι, µε τη διδασκαλία της Ιστορίας ο µαθητής µπορεί να αποκτήσει όχι µόνο την επίγνωση ότι ο σύγχρονος κόσµος αποτελεί συνέχεια του παρελθόντος, αλλά και την αντίληψη ότι ο σύγχρονος ιστορικός ορίζοντας συνδέεται άµεσα µε τη ζωή του. Ο σκοπός της ιστορικής σκέψης και της ιστορικής συνείδησης συνδέεται έτσι µε το γενικότερο σκοπό της εκπαίδευσης που αναφέρεται στην προετοιµασία υπεύθυνων πολιτών.» (Οδηγίες για την διδασκαλία των φιλολογικών μαθημάτων στο Ενιαίο Λύκειο, Σχολ. Έτος 2004-2005)
Και στον πρόλογο του βιβλίου του Εκπαιδευτικού για την Ιστορία του Νεότερου και του Σύγχρονου κόσμου (εκδ. 2007) για την Γ’ Λυκείου, επισημαίνεται ότι «Η μελέτη της Ιστορίας βοηθά στην κατανόηση της πολυπλοκότητας της ανθρώπινης δράσης και των παραγόντων που την επηρεάζουν, αλλά συγχρόνως συντελεί στη διαμόρφωση ιστορικής σκέψης, δηλαδή στο να σκέφτεται και να ενεργεί κανείς συνειδητά.»
Αντί αυτών, η υπουργός μας αιφνιδίασε δυσάρεστα με τις αφελείς και αντιεπιστημονικές δηλώσεις της ότι «Η ιστορία (όπως διδάσκεται στο σχολείο) πρέπει να πάψει να είναι κοινωνικού χαρακτήρα, αλλά πρέπει να αναπτύσσει την εθνική συνείδηση». Δηλαδή, οι Έλληνες δεν διαθέτουν εθνική συνείδηση και έχουν ανάγκη από μια προπαγανδιστικού τύπου ιστορία ή από μια ιστορική προσέγγιση που θα παρέχει όσο το δυνατόν ευρύτερη πληροφόρηση και τα εργαλεία που θα καταστήσουν τον μαθητή σκεπτόμενο πολίτη;
Ερωτάται η υπουργός:
Η σχολική ιστορία, προκειμένου να οικοδομήσει την «εθνική συνείδηση», πρέπει να αποκλείει τις κοινωνικές αναφορές και τα γεγονότα που έχουν αρνητική χροιά στο πλαίσιο της εθνικής ιστορίας; Δηλαδή η σχολική ιστορία θα είναι ένα άθροισμα ονομάτων, χρονολογιών και ηρωικών γεγονότων;
Τελικά, σύμφωνα με την άποψη της κ. Κεραμέως, θα διδαχτούν οι μαθητές μας
-Ότι το μοναρχικό καθεστώς το 1916 οδήγησε στην παράδοση του Δ’ Σώματος Στρατού στους Γερμανούς και τη μεταφορά του στη Γερμανία;
-Ότι το μοναρχικό καθεστώς απαγόρευσε την έξοδο των ελληνικών πληθυσμών από τη Σμύρνη λίγο πριν από την είσοδο των Κεμαλικών, γεγονός που απέβη μοιραίο για την τύχη των ελληνικών πληθυσμών;
-ότι ο Μεταξάς είναι αυτός που εισήγαγε τον θεσμό των μαθητικών παρελάσεων;
-Ότι ο Απόστολος Σάντας και ο Μανώλης Γλέζος, κατέβασαν την γερμανική σημαία από την Ακρόπολη, στις 30 Μαΐου 1941;
-Ότι η μάχη του Κιλκίς που έγινε στις 4 Νοέμβρη 1944 ήταν μια από τις φονικότερες και σκληρές μάχες που έδωσε ο ΕΛΑΣ ενάντια στα τάγματα Ασφαλείας;
-Ότι οι Έλληνες που μετανάστευσαν από τα μέσα του 19ου αι. μέχρι σήμερα βίωσαν πολύ δύσκολες συνθήκες και τις περισσότερες φορές δεν ήταν καλοδεχούμενοι στις χώρες που εγκαθίσταντο; Μάλιστα χρησιμοποίησαν και λαθραίους τρόπους για να φθάσουν στις χώρες που επιθυμούσαν;
Τελικά, αν η σχολική ιστορία αποκλείσει τις κοινωνικές αναφορές και τις διαφορετικές προσεγγίσεις μετατρέπεται σε μια στείρα προπαγάνδα που μας γυρνάει σε εποχές αλήστου μνήμης. Καλό είναι η κ. Υπουργός να ξαναδιαβάσει τα βασικά για τη διδασκαλία του μαθήματος της Ιστορίας.
*Μέλος της Ν.Ε. Κιλκίς του ΣΥΡΙΖΑ
