Για τα Ιερά και τα Όσια
Του Χρήστου Σπίγκου.
Διαβάζω τη ρατσιστική χυδαιότητα των περιθωριακών πατριδοκάπηλων να εξοβελιστούν οι πάσης προσελεύσεως αλλόδοξοι και αλλοεθνείς και θλίβομαι.
Ακούω τις εκ των υστέρων υμνολογίες για το παιδί των λαθρομεταναστών των Σεπολίων, που τότε μόλυνε τη Φυλή μας ενώ τώρα την τιμά, και προβληματίζομαι.
Θυμάμαι τον Αλβανό σημαιοφόρο που βεβήλωνε το εθνικό μας σύμβολο στην σχολική παρέλαση, ενώ το εξύψωνε όταν το ανέμιζε στο βάθρο του Ολυμπιονίκη, και τρομάζω.
Μαθαίνω τη σημερινή θρασεία απειλή των ντόπιων ουτιδανών κατά του Δημάρχου Κιλκίς, και μου έρχεται στο νου το αίμα που χύθηκε από τα χέρια της παρακρατικής θρασυδειλίας στο διάβα των 200 χρόνων.
Θυμάμαι το χθες, βιώνω το σήμερα και αγωνιώ για το αύριο.
Ευκταία η ελπίδα του 2022!
Ανάρτηση στο facebook
