Η οικονομική κρίση της τελευταίας πενταετίας ήρθε και «έκατσε βαριά», πάνω στη μακρόχρονη κρίση που συρρίκνωσε τον κλάδο της ένδυσης – κλωστοϋφαντουργίας με αποτέλεσμα, οι κλειστές βιομηχανίες να συναγωνίζονται σε αριθμό τις λειτουργούσες επιχειρήσεις σε μία από τις πλέον ελκυστικές άλλοτε Βιομηχανικές Περιοχές της χώρας, την αυτοδιαχειριζόμενη ΔΙΒΙΠΕ του Κιλκίς.

Οι αριθμοί έχουν τη δική τους αμείλικτη αλήθεια και σύμφωνα με την επίσημη καταγραφή, στη ΔΙΒΙΠΕΚ λειτουργούν 29 βιομηχανικές μονάδες ενώ οι ανενεργές είναι 23, δηλαδή περίπου το 50% των μονάδων έχει κατεβάσει ρολά. Αξίζει να σημειωθεί, δε, ότι κάποιες από τις μονάδες ανήκουν στον ίδιο βιομηχανικό όμιλο, όπως ισχύει για παράδειγμα στις περιπτώσεις των Kleemann και Alumil.

Γεγονός είναι, ότι ορισμένα από τα εγκαταλελειμένα βιομηχανοστάσια, τα λεγόμενα «κουφάρια»,  ήταν εγκαταστάσεις επιχειρήσεων που έχουν κλείσει πριν από χρόνια και καιρούς( πχ Προντάξιον) και άλλα επιχειρήσεων που κηρύχθηκαν σε πτώχευση προ κρίσης αλλά και στη διάρκεια των τελευταίων πολύ δύσκολων χρόνων.

«Οι περισσότερες ανανεργές μονάδες ανήκαν στο κλάδο των textiles, βαφεία, πλεκτήρια, έναν κλάδο που γνώρισε μεγάλη κρίση, πριν ακόμη και ανεξάρτητα από την οικονομική κρίση της τελευταίας πενταετίας», υποστήριξε ο διευθυντής της ΔΙΒΙΠΕΚ Αθανάσιος Δημητριάδης.

Ωστόσο η λεπτομερής καταγραφή, δείχνει ότι το «κόκκινο», που συμβολίζει τις ανενεργές μονάδες, έχει επεκταθεί και σε επιχειρήσεις άλλων κλάδων, όπως της ενέργειας ( φωτοβολταϊκά, ψύξη- θέρμανση), πλαστικών, χαρτοποιίας, ηλεκτρολογικού υλικού, ηλεκτρονικών, τροφίμων.

Σε αυτά τα τελευταία χρόνια, έχουν χαθεί περίπου 450 θέσεις εργασίες σε μία περιοχή που το 2009 υπολογίζετα ότι απασχολούνταν έως και 3.000 άτομα.

Όμως τα προβλήματα της ΔΙΒΙΠΕΚ, δε σχετίζονται ειδικά και αποκλειστικά με τις έμμεσες επιπτώσεις της κρίσης και της αποβιομηχάνισης της χώρας, όπως εξήγησε ο κ. Δημητριάδης.

«Η λειτουργία μας δυσχεραίνεται από προβλήματα που δε λύθηκαν ούτε με το νόμο 3982/2011, αφού για τις κοινόχρηστες υπηρεσίες πρέπει να καταβάλλονται τα ανταποδοτικά τέλη στο δήμο, αλλά να γίνονται πληρωμές και προς τη ΔΙΒΙΠΕΚ. Το πρόβλημα υπήρχε και παραμένει γιατί ο νομοθέτης, προτείνει μόνο την υπογραφή μίας σύμβασης μεταξύ ΔΙΒΙΠΕΚ και Δήμου, πρότεινει χωρίς να επιβάλλει, με αποτέλεσμα να υπάρχουν ως και σήμερα διπλές επιβαρύνσεις για τις επιχειρήσεις», αναφέρει ο κ.Δημητριάδης.

Η ΔΙΒΙΠΕΚ, παρά τη μείωση του αριθμού των λειτουργούντων επιχειρήσεων, παρουσιάζει μία εικόνα οργανωμένης και φροντισμένης βιομηχανικής περιοχής, που δε συγκρίνεται με άλλες ΒΙΠΕ. Όμως, όπως έχει δηλώσει ο πρόεδρός της Βασίλης Σεργιαννίδης, υπάρχουν έργα υποδομών τα οποία θα πρέπει να υλοποιηθούν, όπως η οδική σύνδεση με την ΕΟ Θεσσαλονίκης – Σερρών, η αντικατάσταση του υφισταμένου δικτύου ύδρευσης, αλλά και η σύνδεση της ΒΙΠΕ με το σιδηροδρομικό δίκτυο.