Ταιριάζει στην περίπτωση ο στίχος του Άσιμου: Α, ρε μπαγάσα, περνάς καλά εκεί πάνω. Διότι άμα είσαι executive να πούμε, golden boy, στέλεχος σε τράπεζα, και τσιμπάς 16.000 ή 17.000 ή 20.000 ευρώ καθαρά τον μήνα, όσο και να ‘ναι τον έχεις, κατά το κοινώς λεγόμενο, δεμένο τον γάιδαρό σου. Και, κατά το μη κοινώς λεγόμενο, όχι μόνο το γάιδαρό σου, αλλά εκατομμύρια γαϊδούρια που αναστενάζουν κάτω από το βάρος της λιτότητας για να εξασφαλίσει η τράπεζά Σου την ανακεφαλαιοποίησή της και μια και δυο και τρεις φορές, και να ενθυλακώσεις κι εσύ το αστρονομικό μηνιάτικο.
Αστρονομικό, μάλιστα. Και δεν προκύπτει από κανένα λογαριασμό της ΛΑΕ, ή του ΕΠΑΜ. Αλλά από τα στοιχεία που έδωσαν οι ίδιες οι τράπεζες στα ενημερωτικά τους δελτία και έκανε τον κόπο το Αθηναϊκό Πρακτορείο να μας τα σερβίρει δημοσιογραφικά. Και να εξάψει το ταξικό πάθος και τον αριστερό λαϊκισμό μας, γιατί εδώ δεν μιλάμε για κοινωνική αδικία ή για κοινωνική ανισότητα, αλλά για κοινωνικό αίσχος. Για μια καταθλιπτική πυραμίδα που στη βάση της συμπιέζονται εκατομμύρια άνθρωποι, και στην κορυφή της τρων και πίνουν και λογαριασμό δεν δίνουν η τραπεζική ολιγαρχία και οι μπάτλερ της.
Σκεφτείτε ότι μέσα σ’ αυτό τον ωραίο κόσμο των πέντε χιλιάδων ευρώ τη βδομάδα -χώρια οι κουρσάρες και τα άλλα εξτρά- βρίσκονται και οι συγγραφείς των εκθέσεων που ζητούν ανά μήνα κι άλλες εκτελέσεις μισθών και συντάξεων. Εκείνοι που υμνούν τη λιτότητα και απαιτούν κι άλλη λιτότητα και εξηγούν πόσο ωφέλιμη είναι η λιτότητα. Ενώ, την ίδια στιγμή, το κουαρτέτο βάζει βέτο στην πρόταση της κυβέρνησης να μπει πλαφόν στις αμοιβές τους, γιατί έτσι, λέει, με μόνο 7.500 ευρώ τον μήνα, δεν θα έχουμε προσφορά στελεχών. Κι αν δεν έχουμε προσφορά στελεχών, λέμε εμείς, ποιος θα μας άντε-να-μην-το-πούμε;
Σκεφτείτε επίσης ότι οι αμοιβές τους εκεί πάνω βγαίνουν από τα χρεωμένα ανθρωπάκια εδώ κάτω. Διότι χρεώνοντας εμάς σώζονται οι τράπεζες και η αστρονομία των στελεχών τους. Καλώς. Αρκεί να θυμούνται όλοι -και κυρίως οι δικοί μας στην κυβέρνηση- ότι ο σπινθήρας για τα ωραία μπαμ και το συνακόλουθο γης μαδιάμ παράγεται από ένα πόλο ακραίας φτώχειας και έναν προκλητικού πλούτου.
Άρθρο στην ΑΥΓΗ
