Αυτοί που γουστάρουν…

Του Τάσου Παππά.

Τον Ιανουάριο του 2015 τους προέκυψε στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ, εξέλιξη που δεν ήθελαν και την πολέμησαν με όλα τα μέσα. Οργάνωσαν πραξικόπημα -το παραδέχτηκαν ακόμη και τα διεθνή συστημικά μέσα ενημέρωσης-, ταπείνωσαν τη χώρα, γιατί έκανε την αποκοτιά να εμπιστευτεί τις τύχες της σε μια δράκα «εξτρεμιστών κομμουνιστών» (έτσι έλεγαν Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και τα κολπαρισμένα δίκτυα επικοινωνίας) και επέβαλαν μια επώδυνη συμφωνία που βάζει τους Ελληνες στον πειρασμό να αναμετρηθούν με το ερώτημα:

Αξίζει τον κόπο να είσαι σε μια συλλογικότητα που εξαντλεί την αλληλεγγύη της στη διάσωση των τραπεζών και στην προστασία των συμφερόντων των πλούσιων;

Πρόσφατα είδαν στην Πορτογαλία να σχηματίζεται μια κυβέρνηση κόντρα στις επιθυμίες τους, προσπάθησαν με τους συνήθεις τρόπους (απειλές, εκβιασμούς, εξαγορά) να την υπονομεύσουν πριν καν συγκροτηθεί και πάρει ψήφο εμπιστοσύνης, δεν τα κατάφεραν, αλλά δεν το βάζουν κάτω. Την περιμένουν στη γωνία, για να την τιμωρήσουν αν διανοηθεί να παραβιάσει το ιερό κείμενο του Συμφώνου Σταθερότητας και τολμήσει να χαλαρώσει τη θηλιά της λιτότητας.

Αμέσως μετά τους ήρθε το δημοψήφισμα στη Δανία με το πλειοψηφικό «όχι» των πολιτών της στη στενότερη συνεργασία της χώρας με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Μόλις προχτές έφαγαν κατακέφαλα τη νίκη της Ακροδεξιάς στη Γαλλία, αποτέλεσμα που ήρθε να προστεθεί σε άλλες εξίσου δυσάρεστες ετυμηγορίες της κάλπης σε ορισμένες χώρες της Κεντρικής και της Βόρειας Ευρώπης, όπου τα ακροδεξιά και ευρωσκεπτικιστικά κόμματα κερδίζουν συνεχώς έδαφος και συμμετέχουν σε κυβερνήσεις συνεργασίας.

Κανονικά οι ευρωπαϊκές ηγετικές ελίτ θα έπρεπε να θορυβηθούν και να μπουν σε μια διαδικασία στοχασμού: «Τι στραβό κάνουμε και από παντού μας έρχονται μηνύματα δυσαρέσκειας;». Αλλά πού! Επιμένουν στανικά στην ίδια γραμμή και με κυνισμό διαλαλούν:

Αυτή είναι η Ευρώπη και όποιος γουστάρει.

Ομως αυτοί που γουστάρουν λιγοστεύουν, κι αυτοί που δυσφορούν αυξάνονται. Είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού. Πώς να το δουν όμως οι τυφλοπόντικες του νεοφιλελευθερισμού, αυτός ο εσμός φανατικών και ανόητων που κάνει κουμάντο στην Ευρώπη;

Ανάγωγα

Μέχρι τώρα, η Δύση και οι εκπρόσωποι της αβλαβούς Αριστεράς (εδώ και αλλού) έλεγαν ότι οι συνεχείς νίκες του Τσάβες και του Μαδούρο στη Βενεζουέλα δεν ήταν καθαρές, αλλά προϊόν οργανωμένης από το κράτος νοθείας, συντασσόμενοι με τους αρχηγούς της αντιπολίτευσης που -κατά σατανική σύμπτωση- είναι όλοι τους εκατομμυριούχοι. Τώρα που νίκησαν οι αντίπαλοι του τσαβισμού δεν τρέχει τίποτε. Η δημοκρατία επιτέλους νίκησε…

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ