Αποχώρηση και «αποχώρηση»

Του Τάσου Παππά.

Σε μία μέρα δύο αποχωρήσεις. Η μία ανακοινώθηκε και επικυρώθηκε, η άλλη προαναγγέλθηκε. Η μία είχε προεξοφληθεί, η άλλη προέκυψε λόγω της συγκυρίας. Αναφέρομαι στην αποχώρηση του Ποταμιού από το ΚΙΝ.ΑΛΛ. και στην αποχώρηση (στο μέλλον) των Ανεξάρτητων Ελλήνων από την κυβέρνηση. Η αποχώρηση του Ποταμιού δεν ξάφνιασε πολλούς. Με τα χίλια ζόρια ο κ. Θεοδωράκης μπήκε στο ΚΙΝ.ΑΛΛ. – «τραβάτε με κι ας κλαίω». Επρόκειτο για μια καθαρά αμυντική κίνηση για να σταματήσει το φυλλορρόημα.

Από άποψη τακτικής ήταν σωστή επιλογή. Προσπάθησε, εντάσσοντας το Ποτάμι σ’ έναν μεγαλύτερο οργανισμό, να το κρατήσει στη ζωή, επιδιώκοντας ταυτόχρονα να διατηρήσει και την αυτονομία του. Ωστόσο, γρήγορα κατάλαβε ότι το ΠΑΣΟΚ ήθελε το Ποτάμι σαν διακοσμητικό στοιχείο. Από το μυαλό της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ δεν έχει βγει ούτε πρόκειται να βγει το διαβόητο σχήμα της… ηρωικής εποχής: «ΠΑΣΟΚ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις».

Μια παραλλαγή αυτού του μοντέλου επιχειρούν να φτιάξουν στο ΠΑΣΟΚ, έστω κι αν οι εποχές έχουν αλλάξει, έστω κι αν το σημερινό ΠΑΣΟΚ είναι σκιά του παλιού ΠΑΣΟΚ ως προς το μέγεθος της επιρροής του στην κοινωνία. Τα περί ενότητας μέσα από τη διαφορετικότητα, ισοτιμίας των εταίρων, εποικοδομητικής συνύπαρξης, δημοκρατικής λειτουργίας και άλλα πομπώδη που διακινούνταν από τη Χ. Τρικούπη ήταν προσχήματα. Οποτε η ηγεσία έκρινε αναγκαίο, προχωρούσε χωρίς να διαβουλευθεί με καμία άλλη συνιστώσα του ΚΙΝ.ΑΛΛ.

Η λογική είναι απλή: «Το ΠΑΣΟΚ βάζει τον κόσμο, ΠΑΣΟΚ είναι η επικεφαλής του μετώπου, χωρίς το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπείτε στη Βουλή, συνεπώς το ΠΑΣΟΚ πρέπει να έχει τον κυρίαρχο λόγο». Στην πράξη αυτό έγινε. Δεν ρώτησε κανέναν η κ. Γεννηματά όταν ζήτησε πρόωρες εκλογές τον Ιούλιο – ακόμη κι ο κ. Μητσοτάκης φθινόπωρο τις θέλει. Μόνη της έμεινε η κ. Γεννηματά στο λεγόμενο συμβούλιο σοφών στο θέμα του Μακεδονικού, όμως η δική της άποψη έγινε η γραμμή του ΚΙΝ.ΑΛΛ. Ετσι θα πήγαινε το πράγμα.

Μπορεί και χειρότερα, αν συνυπολογίσουμε το ενδεχόμενο να έρθουν στην επιφάνεια οι παλιές ιστορίες στις οποίες εμπλέκονται παράγοντες του ΠΑΣΟΚ, αλλά και το ίδιο το κίνημα (η υπόθεση των δανείων). Ποια θα ήταν η στάση του κ. Θεοδωράκη; Αυτός και το κόμμα του δεν είχαν καμία συμμετοχή, αν όμως παρέμεναν στο σχήμα, θα έπρεπε είτε να μιλούν για σκευωρία (η θεωρία του ΠΑΣΟΚ) είτε να σφυρίζουν αδιάφορα. Αυτό ψυχανεμίστηκε ο Στ. Θεοδωράκης και… την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια. Τώρα θα το παλέψει κι ό,τι βγει. Τα προγνωστικά πάντως δεν είναι καλά.

Η άλλη… αποχώρηση είναι κολοβή. Θα γίνει αν χρειαστεί, όταν δηλαδή έρθει η Συμφωνία των Πρεσπών προς ψήφιση στη Βουλή. Ο πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛΛ. έκανε λόγο για αποχώρηση από την κυβέρνηση, όχι όμως και από την πλειοψηφία. Θα χάσουν τα στελέχη του τα υπουργεία και τις κρατικές θέσεις, όχι όμως τα πλεονεκτήματα που παρέχει η εξουσία σ’ ένα κόμμα που στηρίζει την κυβέρνηση. Η κατάσταση αυτή βολεύει και τον Π. Καμμένο και τον ΣΥΡΙΖΑ. Υπό την προϋπόθεση ότι ο κ. Τσίπρας θα βρει βουλευτές από αλλού για να περάσει τη συμφωνία για το Μακεδονικό. Διαφορετικά, …«βαίνομεν προς εκλογάς».

Ανάγωγα

Σωστή η κριτική κατά της κυβέρνησης επειδή υπέγραψε συμφωνία με τόσο μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα.

Ωστόσο, στο θέμα αυτό υπάρχουν δύο: η κυβέρνηση και οι δανειστές. Σ’ αυτούς δεν πρέπει να ασκηθεί κριτική;

Δεν τη βλέπω όμως από τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος…

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ