Αναδρομική διαύγεια
Του Τάσου Παππά.
Οταν δεν βιώνεις το πρόβλημα, μπορείς να επαίρεσαι ότι είσαι ξεχωριστός. Εξ αποστάσεως και εκ του ασφαλούς γίνεσαι θεός. Η κυβέρνηση βρίσκεται σε πανικό. Θερίζει ό,τι έσπειρε. Οι εκλεκτοί της στους δήμους και τις περιφέρειες έχουν βγει στα κεραμίδια και απειλούν. Νιώθουν ότι τους εξαπάτησε η ηγεσία του αγαπημένου κόμματός τους
Σε καθημερινή βάση τα κανάλια οργανώνουν ρεπορτάζ στις περιοχές της χώρας που δέχονται πρόσφυγες και μετανάστες, όπου φιλοξενούνται αγανακτισμένοι πολίτες. Κατά κανόνα οι απόψεις είναι εχθρικές για τους πρόσφυγες και σε ορισμένες περιπτώσεις οι συνεντευξιαζόμενοι ξεπερνούν κάθε όριο.
Ανακοινώνουν την πρόθεσή τους να ασκήσουν βία, εκτοξεύουν κραυγές («να ξεκουμπιστούν από δω»), εκφράζουν την οργή τους γιατί η κυβέρνηση και οι τοπικές αρχές δεν τους είχαν ενημερώσει για την άφιξη των προσφύγων και των μεταναστών – λες κι αν είχαν ενημερωθεί θα είχαν εγκρίνει την εγκατάσταση.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται, για να μην πω ότι σιγοντάρουν τις αντιδράσεις, οι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες, που στη συντριπτική πλειονότητά τους προέρχονται από τη Δεξιά.
Δυστυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις δεν κατατίθεται ο αντίλογος από τους συντονιστές των εκπομπών -προφανώς για να μη θυμώσουν οι πελάτες και αλλάξουν κανάλι- ενώ δεν βρίσκουν χώρο να εκφραστούν οι αντίθετες απόψεις και οι ψύχραιμες φωνές. Ετσι, η υποκρισία περισσεύει: Κανείς δεν λέει στους αγανακτισμένους ότι το 1922-23 οι Ελλαδίτες αποκαλούσαν τους πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο «τουρκόσπορους».
Κανείς δεν τους λέει ότι το 1991 την ίδια στάση είχαμε απέναντι στους Αλβανούς κι ας τους είχαμε καλέσει εμείς να φύγουν από την πατρίδα τους και να έρθουν να βρουν την τύχη τους στον παράδεισο της καπιταλιστικής Δύσης. Κανείς δεν τους λέει ότι πρέπει να σταματήσουν να διακινούν το καλαμπούρι περί φιλόξενου λαού από αρχαιοτάτων χρόνων γιατί αυτό αποδεικνύεται στην πράξη.
Οταν δεν βιώνεις το πρόβλημα, μπορείς να επαίρεσαι ότι είσαι ξεχωριστός. Εξ αποστάσεως και εκ του ασφαλούς γίνεσαι θεός. Η κυβέρνηση βρίσκεται σε πανικό. Θερίζει ό,τι έσπειρε. Οι εκλεκτοί της στους δήμους και τις περιφέρειες έχουν βγει στα κεραμίδια και απειλούν. Νιώθουν ότι τους εξαπάτησε η ηγεσία του αγαπημένου κόμματός τους.
Επί χρόνια η Νέα Δημοκρατία κατηγορούσε την Αριστερά ότι υποστηρίζει πολιτική ανοιχτών συνόρων και ότι με τη δήθεν ανθρωπιστική στάση της προσκαλεί τους πρόσφυγες και τους μετανάστες να έρθουν εδώ. Υποσχόταν σε όλους τους τόνους ότι όταν θα αναλάβει τις τύχες της χώρας θα λύσει το πρόβλημα. Ηρθε στα πράγματα και προσγειώθηκε ανωμάλως. Ξαφνικά ανακάλυψε ότι το θέμα είναι γεωπολιτικό και δεν το δημιούργησε η «κυρα-Τασία». Ξαφνικά διαπίστωσε ότι οι εταίροι μας δεν δείχνουν αλληλεγγύη.
Ξαφνικά θυμήθηκε τη συμφωνία που έχουν υπογράψει οι Ευρωπαίοι για το προσφυγικό και δήλωσε τη δυσφορία της επειδή δεν εφαρμόζεται, ξεχνώντας βεβαίως να πει ότι τα κυβερνητικά κόμματα που αρνούνται να την υλοποιήσουν ανήκουν στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, εκεί δηλαδή που ανήκει και η εγχώρια Δεξιά.
Είναι η παράταξη που υπέθαλψε τα φαινόμενα ξενοφοβίας για να πάρει ψήφους. Είναι η παράταξη που καλλιέργησε προσδοκίες για γρήγορη εκκαθάριση του ζητήματος για να καθησυχάσει τους νοικοκυραίους. Είναι η παράταξη που ισχυρίζεται ότι είναι άλλο ο πρόσφυγας, άλλο ο μετανάστης – λες και η απελπισία του αποσυνάγωγου και του καταδιωκόμενου μπαίνει στο ζύγι.
Είναι η παράταξη που δεν έχει πει κουβέντα για τις τεράστιες ευθύνες της δημοκρατικής Δύσης, αυτής που ανατρέπει κυβερνήσεις, ενθαρρύνει πραξικοπήματα, βομβαρδίζει πόλεις και χωριά, κατασκευάζει Φρανκενστάιν, λεηλατεί πλουτοπαραγωγικούς πόρους προκαλώντας κύματα φυγής και στη συνέχεια δηλώνει ανήμπορη να υποδεχτεί τους πρόσφυγες και τους μετανάστες – τα θύματα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της.
Τώρα, η κυβέρνηση των αρίστων, σε προφανή αδυναμία να διαχειριστεί το πρόβλημα, καλεί τους πολίτες να συμπεριφερθούν κόσμια και να θεωρήσουν ότι πρόκειται για εθνικό θέμα. Αφού έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να διχάσει την κοινωνία, σήμερα ζητά μετριοπάθεια, εγκράτεια και συναίνεση.
Ανάγωγα
Αν οι δημοσκοπήσεις στην Ισπανία βγουν σωστές, η επιμονή του Σάντσεθ να πάει ξανά σε εκλογές προσδοκώντας να αυξήσει τη δύναμη των σοσιαλιστών, αντί να σχηματίσει συμμαχική κυβέρνηση με τους Podemos, δεν θα δικαιωθεί. Ελπίζω ο ηγέτης που σταμάτησε την κατηφορική πορεία του κόμματός του να μην μπει στον πειρασμό να σκεφτεί την περίπτωση κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού με τη Δεξιά, που τόσο πολύ τη θέλουν οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι της χώρας του και είναι ο διακαής πόθος των Βρυξελλών. Οποιο συγγενές κόμμα έκανε κάτι ανάλογο το πλήρωσε πανάκριβα.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
